Al dagen wandel je zonder toestemming rond in mijn hoofd. Normaliter verboden voor onbevoegden, maar verzetten is zinloos. Je donkerbruine ogen met subtiele, oranje vlekjes staan continu op mijn netvlies gebrand. Ik kan aan niets anders denken en daar ben ik niet blij mee. De controle over mijn lichaam en brein lijken niet meer in mijn eigen handen te liggen.
Zwijgend houd ik haar hand vast. Ik kan enkel naar haar kijken. Ze slaapt. Al dagen. Van de vrouw die ze ooit was, is weinig meer over. Haar gezicht is ingevallen en om de pols die zij gebroken heeft zit een wit verband. Haar armen en gezicht vertonen blauw met paarse plekken van de val die ze ruim een week geleden maakte.
De overgang van late avond naar vroege morgen verloopt vloeiend. Het is gezellig. Samen nuttigen we een drietal wijntjes terwijl we een Engelse actiefilm kijken. Te moe voor conversaties. Ik wil slapen, desnoods op de bank. Lukken wil het niet. Het zandmannetje laat op zich wachten.
Ze was klein van stuk. Haast net zo breed als ze hoog was. Haar rossige haar was losjes in een staart gebonden. Twee grote, groene ogen keken mij geïnteresseerd aan. Lange, roodkleurige nepnagels sierden haar knokige vingers. Zo op het eerste gezicht vond ik niets vreemds aan haar. Of anders. Ze was vriendelijk en gastvrij. En ze was naturist.
[i]Trio-column geschreven door doemaar88, Mien en Frank[/i]
Haar twee vriendinnen knikten instemmend. Alle drie waren ze het eens, deze outfit was perfect. Zelfverzekerd draaide ze een rondje voor de grote spiegel. Haar ranke lichaam was deels bedekt met een zwartfluwelen stof. De jurk gaf goed zicht op haar decolleté, de push-up BH deed de rest.
