Mijn vrouw is een schat, beter kon ik het niet treffen. Maar op het gebied van winkelen is het een ramp in pocketformaat. Als mijn vrouw heel lief aan mij vraagt of ik zin heb om even mee te gaan naar bijvoorbeeld een bouwmarkt (mijn vrouw maakt namelijk alles zelf in en om het huis) heb ik al mijn twijfels over de boodschappen die ze daar moet doen.
De sergeant die voor mij stond vroeg of ik nog een laatste wens had. Ja die had ik wel.
”Mag ik misschien een sigaretje.?”
”Nee, dat mag je niet, daarvoor sta je hier tenslotte voor het vuurpeloton.”!!
Ik keek eens goed naar de figuur voor mij, en het bleek een rokende pijp te zijn.
Ken je dat? Je gaat lekker eens gezellig met je partner shoppen. Je weet wat je nodig hebt, en je vrouw loopt gezellig mee, om zich heen kijkend naar de aanbiedingen die er deze week weer in de schappen liggen. Ik weet mijn boodschappenlijstje uit het hoofd, dus ik pak precies wat ik nodig heb, en mijn vrouw banjert overal en nergens door de supermarkt.
Het hoort niet, niemand mag het weten, maar er wordt gemiddeld toch zo’n 1 miloen keer per dag ( ja echt, 1 miljoen) naar diverse sexlijnen gebeld. Maar echt, niemand die ze belt. Ik had een kennisje die dit werk deed, gewoon lekker thuis achter de strijkplank, onder het koken, tijdens een spelletje klaverjassen. En om eerlijk te zijn, ik snap die mannen echt niet.
Troosteloos nipte zij aan haar rode wijn. Een beetje verveeld keek zij om zich heen, de eenzaamheid drong nu pas tot haar door. Was dit haar verjaardagsfeestje? Zo alleen in je eentje, een fles wijn op tafel, half leeg, de verjaardagskaarten die gestuurd waren stonden als twee verdwaalde poststukken op de schoorsteenmantel, Ze keek erna.
