Fictie
Hardlopers
Het was ‘s ochtends vroeg, nou ja, voor mij erg vroeg. Het was nog grijzig en schemerig buiten, al kon dat ook best zijn omdat het nou eenmaal een grauwe dag zou worden. Het was rond zeven uur, het was het uurtje van de hardlopers. Ze komen als afgesproken op dezelfde tijd overal vandaan gerend. Ze lopen op de stoepen en fietspaden, hun blik schuin op de grond gericht, altijd rennend voor iets wat hen onzichtbaar achterna zit. Wanneer ze elkaar passeren kijken ze elkaar alleen aan als groet; een ‘goedemorgen’ kost nu eenmaal essentiële adem.