Uitnodiging
Er zijn geregeld medici die een nieuwe ziekte ontdekken en benoemen. Ik schaar me nu trots in die rij al ben ik geen medicus. Ik heb een proefschrift geschreven, waarop ik vandaag hoop te promoveren. U bent uitgenodigd op mijn Oratie. (Trek wat moois aan).
Klein, dik, dovig, met een maf hoedje op en twinkelende groene ogen. Zo zou ik mijn tante Nely in eerste instantie willen neerzetten. Ze was een ongetrouwde zus van mijn vader en wij waren gek op haar.
Een doodgewone donderdag leek het, maar dat was vals spel. Geniepig lag de middag op de loer en lachte in haar vuistje. Ik stapte welgemoed op de trein richting Utrecht naar de tweede bijeenkomst van onze nieuwe leesclub (ja, allemaal vrouwen, maar geen ‘geouwehoer’ hebben we afgesproken).
De kop luidde: ‘De grote energiebedrijven opknippen in kleinere eenheden?’
In plaats van dat ik me vervolgens ernstig en diepgravend in dat politieke vraagstuk verdiepte, riep het andere werelden bij me op.
Veel te vroeg stond ik op het perron van het kleine station om de kleindochters van 5 en 8 af te halen.
Ik hoefde me niet te vervelen, mobiel bellende medewachtenden schallen hun wel en wee over de lege rails.
