Hij knipoogt en ik geef hem een vette knipoog terug. ,,Geef die mevrouw met dat blonde haar en dat zwarte shirtje maar een wijntje van mij,” zegt hij tegen de barkeeper terwijl hij nonchalant een shagje draait. Ik kijk wat onwennig om me heen en als hij mijn blik vangt, knikt hij me bemoedigend toe. Omdat alle stoelen in het café bezet zijn, plant ik mezelf op een barkruk. Een receptie in een kroeg, waar naast genodigden ook stamgasten komen, is eigenlijk niet aan mij besteed. De barkruk voelt hard en oncomfortabel aan en mijn benen bungelen ongemakkelijk een stukje van de grond. Hij merkt het, springt soepel van zijn barkruk en stapt vastberaden op mij af. Voorzichtig legt hij een hand op mijn schouder en fluistert in mijn oor dat er halverwege de kruk een lat bevestigd zit waarop ik mijn voeten kan zetten. Hij bukt zich, pakt mijn enkels vast en zet met een liefdevol gebaar mijn voeten op het steuntje. Ik laat het glimlachend toe. Dan strijkt hij over mijn haar, kriebelt in mijn nek en loopt terug naar zijn plekje aan de bar. Zijn kroegmaat, naast hem, volgt met uitpuilende ogen het merkwaardige schouwspel.

Vanaf mijn plekje observeer ik hem. Hij ziet er goed uit. Midden twintig, blond haar, felblauwe ogen en een ringetje door zijn linkeroor. Zijn huid is bruingebrand door de zon. Hij is gespierd, ietwat aan de kleine kant maar zeker groter dan ik ben. Ik kijk hem aan, hij kijkt terug. Ik hef mijn glas en wens hem gezondheid.
,, Wilt u die blonde jongeman met dat witte t-shirt een pilsje geven? ” vraag ik de barkeeper. Deze keer knipoog ik het eerst en geeft hij een vette knipoog terug. Zijn kroegmaat rolt van verbazing bijna van de barkruk en neemt een flinke slok van zijn bier. Vervolgens veegt hij het schuim van zijn lippen, laat een knallende boer, geeft de jongeman een enorme mep tussen zijn schouderbladen en brult: ,, Zo, jij zit vanavond gebeiteld jongen. Die vrouw zit jou al de hele tijd aan te staren. Zo te zien, is ze wat aan de belegen kant maar op een ouwe fiets moet je het leren nietwaar? En daarbij ziet ze er best nog lekker uit voor haar leeftijd”

De jongeman verslikt zich in zijn pilsje. Hij wordt rood van woede en springt van zijn barkruk. Zo te zien is hij van plan om eens flink uit te halen. Maar hij beheerst zich en opeens verschijnt er een brede grijns op zijn gezicht. Hij geeft zijn kroegmaat een vriendschappelijke tik op de schouders en schatert: ,,Sterker nog kerel. Ik mag vannacht met haar mee naar huis. Zij is namelijk mijn moeder!”


Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

10 reacties

sally · 1 september 2004 op 00:51

Fantastich verhaal li
Trots op je zoon hé
Ik had het eerst echt niet door..
lachen!
groeten Sally 😛

Louise · 1 september 2004 op 08:37

In één woord geweldig, Li!

R@@F · 1 september 2004 op 10:56

TOP!!!!!!

Martijn · 1 september 2004 op 13:30

Haha, Li.

Die zag ik niet aankomen. Humor!

Maareuh, wie was nu de BOB?

Groet Martijn 😀
[b][size=x-large][color=FF0000][font=helvetica]#[/font][/color][/size][/b]

tontheunis · 1 september 2004 op 21:02

Euh… Li…

Welke kroeg was dat? Lijkt me een leuke kerel…

TT

Mup · 1 september 2004 op 21:03

🙂 🙂

Groet Mup.

Dees · 1 september 2004 op 22:05

Erg leuk!

Kees Schilder · 1 september 2004 op 22:21

Waanzinnig leuk!

viking · 2 september 2004 op 11:33

En daarom ga ik nooooooit met mijn moeder naar de kroeg.

TOP!

pepe · 2 september 2004 op 21:31

Heerlijk en gaaf deze woorden…

Ik hoor hier twee troste mensen, lekker samen blijven stappen 😀

Viking dan is jouw moeder vast niet zo leuk als Li 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder