Bridget Maasland 2

Het fascineert me dat Bridget op zoek gaat naar een vriendje. Op de een of andere manier wekt het ergens een sluimerende erotisch of sensueel getinte fantasie op. Het is een vreemde mengelmoes van een idee voor een serie satirische verhaaltjes met het zal toch niet dat deze koe of nee stier zo een bunny vangt. Ik zal immers niet de eerste man op leeftijd met een jong blaadje zijn. Pas geleden haalde de prille liefde tussen het ontluikende bloempje Eva Jinek en de al wat uitbuikende Bram Moskowicz de media en eerder bleek ook het leeftijdsverschil tussen Susan Smit en Peter R. de Vries een stormachtige relatie niet in de weg te staan.
Het zou de burger moed moeten geven, maar ik moet bekennen dat een Calimerogevoel me overvalt. Ik heb zoiets van ja zij wel.
Het zijn veroveringen waar je ook als jongeling mee voor de dag kunt komen, dus als op het eerste gezicht uitgeblust strijder lun je er helemaal prat op gaan. Je loopt natuurlijk niet voor schut met vrouwelijke paradepaardjes als als Eva en Susan. Ze zijn nog succesvol ook. Daar kun je wel even mee over laat ik zeggen de ramblas in Barcelona paraderen.
Nu zijn Bram en Peter ook niet de eerste de besten of juist wel. Welbespraakte en beroemde mannen zijn het.
Daar kan ik niet tegen op. Tenminste nu nog niet.

Mijn pogingen om Bridget voor me te interesseren zijn op het eerste gezicht weliswaar ietwat stuntelig en overmoedig maar nader beschouwd beslist niet kansloos.
We zijn als het ware voor elkaar bestemd. Omdat zij via de tv een vriend zoekt en ik me via internet als kandidaat presenteer, zijn we tot elkaar veroordeeld. Ik kan me immers beroemd bloggen. Mijn fantasie om een tv-persoonlijkheid ,in goed Nederlands, -babe te verleiden, is op deze manier gedoemd om uit te komen.
Ze kan dadelijk niet om me heen. Mijn blog trekt als het even wil zelfs meer belangstellenden dan haar programma. Ze moet er wel aandacht aan schenken, mijn volgers smeken er om.
Zo komen droom en werkelijkheid, virtuele en tv-wereld; sterker nog, een oude ventsfrustratie en het de facto voltrekken van de vriendschapsdaad steeds dichter bijelkaar.
Zij moet over mijn dromen berichten en mij in haar zoektocht betrekken. Het publiek wil het zo. De datingshow Bridget zoekt een vent is daarmee van de baan. Niet zij zelf bepaalt voorwie ze wat voelt maar de reaguurders – zoals het volk tegenwoordig heet – zijn de koppelaars van weer een tot mislukken gedoemd sprookjeshuwelijk.
Het uit elkaar spatten van de natte droom van een oude bok levert uiteindelijk op zijn beurt dan weer fantastische televisie en internetartikelen op.
Ik voorpel nu al een hype.

Het wordt nog mooier. Want door al dat gefantaseer, treed ik toe tot het legertje bekende Nederlanders en ga om het compleet te maken via televisie op zoek naar een nieuwe partner.
Een onuitputtelijk bron van vermaak is geboren.

Nu is al dat tv-gedate niet van vandaag of gisteren. All you need is love stond lang geleden aan de wieg van dit ons overspoelende publieke liefdesgetob.
Ik was in die tijd hopeloos tot over m’n oren blind van tedere gevoelens voor een vrouw uit een ver vakantieland. Het was niet eenvoudig om haar over te laten komen.
Collega’s suggereerden toen al om Robert ten Brink in te schakelen.
Hoewel ik mijn liefde graag van de daken schreeuwde, ging me dat heel wat bruggen te ver en grenzen over. Daarvoor vind ik het allemaal te persoonlijk; iets intiems tussen haar en mij.

Die schroom staat me nog steeds in de weg. Om nu echt in het programma van Bridget op te treden, stuit me tegen de borst.
Al zal ik er natuurlijk aan moeten geloven dat Bridget nu eenmaal een bekende babe of toch op z’n minst tv-persoonlijkheid is. Als ik met haar verder wil, zal ik de onvermijdelijke publiciteit rondom onze relatie moeten accepteren.
Dus vooruit met de geit; deze oude bok staat volledig tot haar dienst.