Bridget Maasland 3

Bridget en ik zijn op de verkeerde voet begonnen. Waar ik het lef vandaan heb gehaald om te denken een kans te maken, is mij op dit moment jammerlijk ontschoten. Ik verwacht overigens niet dat ik haar met mijn avances voor het fraaie hoofd heb gestoten of op de lieflijke tenen heb getrapt. Ze is met zo’n wulps gegoten lichaam waarschijnlijk wel het een en ander aan ongewenste intimiteiten gewend. Het kan, zo zal de toekomst uitwijzen, nog allemaal veel erger. Maar dit is van later zorg en staat nu nog in de sterren geschreven. Laat het zonneklaar zijn. Ik had in eerste instantie geen enkele intentie om me als partner op te werpen. Ergens ben ik dat bijzonder in mijn voordeel en van bovennatuurlijke zelfkennis getuigende uitgangspunt uit het oog verloren. Haar zoektocht naar een partner inspireerde me in den beginne tot niet veel meer dan een poging om mijzelf aan een soortgelijk avontuur te wagen. Geinspireerd door haar queeste had ik een parallel lopende serie columns willen maken. Over m’n eigen pelgrimage naar een ongetwijfeld net zo goddelijke vriendin.

Op een gegeven moment gaandeweg de voorbereidingen ben ik in de ban geraakt van de gedachte dat er ergens daar in de immense wereld een partner op me wacht. Onwetend nog van het geluk dat voor mij en haar is weggelegd, maar net als ik bevangen door een onbestemde hunkering naar dat alles verterende samenzijn met niet zomaar iemand; nee met mij en ik met haar. Een vrouw waarvan ik zelfs in mijn stoutste dromen nog niets vermoed, maar die daar op de wijde aardkloot in het duister tast zonder te weten voor mij en alleen voor mij te zijn geschapen. Ze doolt rond op zoek naar dat wat ze nog niet beseffend bij mij in alle zinderende glorie vinden zal.

Een ahabelevenis van jewelste, zo een die z’n weerga niet kent. Zoals ik dus uitsluitend ook mijn bestaansrecht enkel en alleen aan haar ontleen. Zonder dat ik daar van op de hoogte ben. Nu nog niet tenminste. Het is allemaal nog te componeren liefdesmuziek; hangt ons als een reddende engel boven het hoofd. Maar wij weten van niks. Anders zou ons huidige leven buiten het aanschijn van de ander ondraaglijk zijn en de dood ons hebben overvallen voor we ooit tot elkaar waren gekomen om te beloven slechts te scheiden als de doo.. oei, laat ik hier maar niet te veel bij stilstaan.

Oke die gedachte vatte ondertussen post in m’n brein en leidde tot de gedachtekronkel dat die schone die daar al die tijd al op me wacht wellicht de zo naar een mysterieuze immers onbekende man verlangende Bridget zou kunnen zijn. Niet wetend van elkaar is haar gedachte om via de televisie een vriend te vinden het begin van de voorbestemde lange weg die ons bij elkaar moet brengen. Zo zie je dat het niet altijd verstandig is om je gedachten de vrije loop te laten. Dat kan tot allerlei op niets gestoelde hoop leiden.

Ik had standvastig moeten zijn en me ook door de verleidelijke Bridget niet van het rechte pad moeten laten brengen. Maar eenmaal de weg kwijt was er geen houden meer aan. Ik kan nu niet meer terug. En het had zo mooi kunnen zijn. Terwijl Bridget aan de gang gaat met haar programma zet ik mijn eigen wijfelende stappen naar de ware liefde. Ik reageer daarbij speels op haar avonturen waarbij ik wijzer en ervarener door haar belevenissen te volgen haar slippertjes ontwijk. Het levert zonder twijfel een serie fantastische uit het leven gegrepen verhalen op. Het had zelfs in de lijn der mogelijkheden gelegen dat we elkaar onderweg bij een liefdesthearpie in den lijve hadden ontmoet. Dat had dan weer allerlei nieuwe heftig romantische perikelen in gang gezet.

Zoals een ex-collega jaren geleden opperde om over haar zwangerschap te schrijven omdat ze toevallig ongeveer tegelijk met prinses Maxima in verwachting was. Ook dat heeft bijkans een journalistieke revolutie aan het rollen gebracht.
Helemaal origineel is het idee om te doen wat een beroemdheid doet nu ook weer niet. De kleine in een gewoon mensenleven buiten de familie- en kennissenkring amper noemenswaardige gebeurtenissen zijn, als ze – wat niet meer dan logisch is ze zijn immers schering en inslag – bekende persoonlijkheden overkomen wereldnieuws.
Wat de gemoederen, als het om beroemdheden gaat, danig bezig houdt, is omgekeerd de moeite waard als ook gewone stervelingen ze meemaken.
Het is het verhaal van koning, keizer, admiraal wiens scheten lang voordat ze het vel net als wij dode dienders gebruiken de krant al halen.
Het is wat om beroemd te zijn.
Zo zag ik Jolanthe de avond na haar bruiloft al weer een spelprogramma presenteren. Hoe bevreemdend moet het zijn om je kersverse echtgenote tijdens de huwelijksnacht via de televisie een bedscene met een ander te zien spelen? Vreemdgaan en echtelijke trouw krijgen zo een totaal andere betekenis.

Jan kan daar met de pet niet bij. Aan de andere kant stijgen Mientje of Henkie Doorsnee boven de middelmaat uit als ze hetzelfde als beroemdheden doen.
Tegelijk met een koninklijke hoogheid een kind verwachten is een column in de krant waard.

Gewoon is bijzonder omdat niets menselijks ook een superster vreemd is. De bewondering voor het idool maakt blind.
Het alledaagse bestaat niet meer.
Wie eet waar de showbizzbonzen zich laven, maakt niet alleen iets aparts mee maar is zelf meteen ook speciaal.
Dus als ik had geschreven over m’n bezoekjes aan speeddating, downdating of weet ik veel wat voor datings er allemaal op de markt zijn dan waren dat bijzondere gebeurtenissen in mijn verder burgerlijke saaie leven, want tv-babe Bridget doet het ook. Ze maakt er zelfs een programma van.
Ik vind mijn weg met vallen en opstaan zonder tot enig tot de verbeelding sprekend resultaat te komen, maar door haar krijgen die ijdele pogingen opeens een meerwaarde; cachet zou ik haast zeggen.

Wat me wel een beetje stoort, is dat zij de weg van de minste weerstand kiest.
Dat heeft ze toch niet nodig. Een jonge aantrekkelijke vrij intelligente vrouw komt immers zonder al te veel moeite wel aan een vriend. Al zal ook zij wel eens voor de verkeerde vallen. Wie maalt daar om? Dat kan de beste overkomen. En wie weet verhoogt haar vergissing mijn kansen.

Bridget gebruikt haar bekendheid en de tv om aan een partner te komen en dat is dan meteen een onderwerp voor een programma dat haar beslist gen windeieren legt. Het is zolangzamerhand het ei van Columbus. Kijk maar naar al die reality soaps.
Geld verdienen met de alledaagsheid van je in de grond genomen vrij jammerlijke bestaan. Dat is alleen voor de groten weggelegd. Wie een camera bij mij in de huiskamer hangt, kan daar net zo’n onbeduidende nietszeggende serie van knippen en plakken, maar daar trapt de goegemeente niet in. Het gepeupel wil zich vergapen aan de sterren die net zo flauwtjes stralen als zij zelf. De illusie dat ze de bekenden van deze wereld via tv persoonlijk kennen, straalt af op hun eigen niemendalletjes.

Zo had ik het dus aan moeten pakken met Bridget. Uit m’n eigen schaduw had ik kunnen stappen door in haar voetsporen te treden.
Maar nee, ik dacht even dat ook ik een rol in haar programma, in haar leven kon spelen.
In plaats van op zoek te gaan naar een meiske dat echt bij me past, moest ik zo nodig een gooi doen naar een godin van het witte doek. Ik heb m’n kruit weer eens te vroeg verschoten.
Iets waar Bridget als ze het ooit meemaakt niet echt blij mee zal zijn. Aan de andere kant blijft het zegsgewijs dat wat goed is snel komt als een paal boven water staan. Mocht dat waar zijn dan ben ik een van de besten.
Och, het zijn allemaal niet veel meer dan losse flodders.
Maar ja, beter te vroeg dan nooit geschoten. Dat is altijd mis.