Bridget Maasland 5

Het zal er nu toch van moeten komen. Ik moet met de billen bloot. Het moet afgelopen zijn met al dat versluierende wollige taalgebruik. Ik kan er geen doekjes meer om winden. Hoezeer het me ook met schaamte vervult, ik kan er niet langer om heen. Het verhaal eist het van me. The public has a right to know, zo je wilt. Bridget heeft er zo langzamerhand in ieder geval een beetje recht op. Om te weten waar ze aan toe is.

Ik kan mij niet meer verschuilen achter omfloerste beschrijvingen van allerlei erotisch getinte ondanks alle sene beetje besmuikte besluimeringen hoe ik haar aan haar trekken kan laten komen. Ze is ongetwijfeld beter gewend. Al was het maar in haar stoutste dromen, fantaseren doet ook de wonderschone en in trek zijnde Bridget natuurlijk volop. Ik zie al voor me hoe ze haar lipjes streelt. Aan wie denkt ze, wie hoopt ze dat haar zo intiem beroert? Oh, pas op, de erotiek gaat weer met me aan de haal.

Ik moet er zelf maar eens aan geloven. Het verhaal vraagt om een masturbatie-scene. Er mot effe functioneel gerukt worden om het maar eens plastisch te zeggen. De ontwikkelingen schreeuwen er gewoon om. Al klinkt dit ook een beetje als een smoes, alsof de gebeurtenissen met me aan de haal gaan en ik er zelf geen grip meer op heb. Ik moet van lieverlee wel met m’n pikkie spelen. Niet omdat ik gewoon een geile beer ben , maar omdat de literatuur er om vraagt. Ik geef toe: het is een beetje een flauwe uitvlucht. Maar ik probeer op deze manier toch een beetje zelfrespect te redden. Niet alleen tegenover Bridget wil ik iets van eigenwaarde in stand houden. Ik wil bovendien niet het laatste restje respect van m’n lezers verliezen.

De boog kan ook niet gespannen blijven. Telkens maar weer met fraaie wijdlopige zinnen over kortgerokt uitdagend in mannenbladen poserende sexy vrouwen om de hete brij heen draaien, kan de sluimerende lust alleen verhullen maar niet bedwingen. Hoe ik het ook achter een facade van mooipraterij probeer te verschuilen, met een woordenbrij van erotische toespelingen – ja, bijna met de mantel der liefde – bedek, het blijft een platvoers verlangen naar bevrediging. Ik moet er eindelijk maar eens rechttoe rechtaan voor uitkomen. Ik heb mezelf met al die sensuele prietpraat van de weersomstuit naar een staat van opperste hunkering gebracht. Niet alleen het verhaal vraagt er om, maar ik heb er zo langzamerhand gewoon wel weer eens zin in.

Had ik nu maar iemand om van te hou.., nee zo diep verlaag ik me niet om het goed te praten. Ik zou wel iemand willen om -laat ik zeggen- mee van bil te gaan. Niks armen, maar een stel lekkere benen om me heen. Ik weet dat ik me nu niet van m’n meest respectvolle kant laat zien, maar dat offer moet ik voor het verhaal en misschien ook voor Bridget dan maar brengen. Ik probeer me er – merk ik- nog steeds een beetje uit te kletsen. Zo blijf ik er omheen draaien.

Kom op.
Ik ga er maar even goed voor zitten. Ik heb er lang genoeg over nagedacht. M’n gedachten tijdens het masturberen moeten op papier. Zodat de kou of beter de hitsigheid voor eens en voor altijd uit de lucht is.

Het gaat niet om een beschrijving van allerlei fysieke aspecten zoals het strak trekken van billen, het omklemmen en steeds verwoeder trekken aan een eikel, het achterover gooien van een hoofd, dicht knijpen van ogen of krampachtig in de armleuning van een stoel knijpen, terwijl ik m’n roede nog eens stevig onder handen neem. Ik zal hier mijn perverse gedachten bloot moeten geven.

Met een simpele muisklip start ik de slideshow.

Het duurt even voor ik in de juiste stemming ben. Daar ontkom ik niet aan. Voorlopig stimuleer ik m’n geslacht nog met wat voorzichtig eikelgewrijf. Zo snel vult mijn zwellichaam zich niet meer met bloed. Overvloedig en langdurig drankgebruik heeft zijn potentietol geeist. De foto’s moeten hun werk nog doen en m’n fantasie is ook nog niet echt op gang gekomen.

‘Oh, ja je ziet er goed uit; lekker ding. Wat ’n benen! Ja, laat ze maar zien, gooi ze wijd. Oh, wat lekker, ja, je bent geil. Ik zie het!’

He, het gaat niet echt. Ik ben wat afgeleid, voel me een proefkonijn. Het is niet makkelijk om spontaan opgewonden te raken als ik in m’n achterhoofd loop te bedenken hoe ik het straks op moet schrijven.
Het is wel een strak teefje zeg. Oh, wat ziet ze er goed uit. Ik voel het bloed naar de juiste plek stromen. Ik en mijn roede zijn er zo langzamerhand duidelijk klaar voor.

Oke, tweede poging, de lust neemt bezit van m’n mannelijkheid en m’n verbeelding.

‘Oh, geil sletje wat lig je er lekker bij. Wat lekker, oh ja wat voelt dat lekker. Trek er maar aan, trek er maar aan…
Kijk toch ‘ns! Wat ’n lekker kontje….
Je kunt alles, oh ja da’s goed, je doet het goed……
Ja zuig ‘m…zuig ‘m…
Oh, alles kun je met ‘r doen….. Ze vindt alles best….. Ze laat zich overal pakken….
Ja.. laat me zien wat je in huis hebt…
Wat ’n lekkere benen heeft ze toch…
Zalige poten heb je…..Gooi ze maar wijd. Ja, lekker ding. O, je bent zo geil…
Je lust er wel pap van he…. Kijk, hier..ik heb ’n lekkere knots voor je….
Moet je zien, wat staat ze er lekker bij….
Je kunt gewoon je gang met ‘r gaan… alles met ‘r doen waar je zin in hebt, zo graag heeft ze ’t…
Wat lekker, o wat lekker..wat voelt dat lekker..trek er maar aan..
Je zou er nu wel graag een voelen he? Zo’n stevige knaap in je natte gleuf.
Oh, wat heb je het graag….. Je wilt er een….. Zal ik je ‘m geven; wil je die van mij? Ja he…… Je wilt er nu wel een voelen….In dat geile kutje van je. Oh, je bent er klaar voor…
Oh, wat lekker…..
Ja, nu heb ik je lekker te pakken…. nu heb ik je lekker hooo, ja ’t komt……’

He, he, dat was het dan al weer. Ik lees het stukkie nog een keer door. Ik vraag me af of het een beetje een idee geeft van hoe dat dan gaat, dat rukken. Wat er bij komt kijken, zou ik haast zeggen. Nou, dat is niet veel. Ik voeg links en recht wat punten toe, om aan te geven dat het zinnen zijn die met tussenpozen van enkele tientallen seconden worden geslaakt. Er gaan tussendoor wat plaatjes voorbij. Om de zoveel foto’s fluister ik haar wat toe, haar is zij die op de foto’s staat. Ik overweeg om hier en daar tussen haakjes nieuwe foto te zetten, maar dat werkt niet. Beschrijven wat ik zie, dat ze netkouzen aan heeft of prompt haar kontje naar achter steekt, op de foto dan toch, voegt denk ik ook niet echt wat toe. Nee, ik laat het maar zo. Ik kort het toch iets in. Anders gaat de lezer zich vervelen.

Het is nog een geluk dat het allemaal in ’n vloek en ’n zucht achter de rug is. Het zo lang mogelijk rekken van het hoogtepunt heeft bij masturberen ook niet zo veel zin. Ik wil toch zo snel mogelijk aan m’n gerief komen. Al is het wat frustrerend als het orgasme uitgerekend op een van de onschuldigste foto’s komt. Het moet toch een beetje worden opgebouwd, hoe uitdagender de foto hoe hoger de lust en dan klaarkomen op de geilste afbeelding. Maar goed, dat het er maar een beetje snel op zit allemaal.

Met een partner ligt dat natuurlijk anders. Dan hoop je dat ook de ander er plezier aan beleeft. Daar is op dit moment helaas geen sprake van. Van een partner bedoel ik. Het is de bedoeling dat dat er dankzij deze reeks flitsende columns binnenkort wel van komt.

Het moet nu maar even zo. Er zit voorlopig weinig anders op. De erotische spanning moest in ieder geval zolangzamerhand wel uit het verhaal. Anders verzandt het in een kluwen van pikante volzinnen waar geen touw aan is vast te knopen. Er is meer tussen man en vrouw dan lichamelijk, fysiek verlangen. Samen op de bank, hand in hand naar weet ik veel kijken. Als zij er maar bij is. Zij kijkt een krimi en ik zit te internetten. Wat fijn dat ze bij me in de kamer is.

Vind je zo iemand via de tv? Loop je een levensgezel bij speeddating tegen het lijf? Alles kan. Maar het lijkt mij toch iets van grote stappen snel thuis.

Over respect gesproken. Als je niet eens de tijd neemt om naar me te zoeken, wil ik dan wel dat je me vindt. Een partner hangt er uiteindelijk maar een beetje bij. Het hoort nu eenmaal zo. Veel tijd is er niet meer voor, voor een relatie. Met wie je bent, maakt dan ook niet veel uit. Wat dat betreft zal ik Bridget in haar waarde laten. Zo heet dat dan. Dat het me niks kan schelen – zogezegd een reet zal roesten – waar ze is of wat ze doet. Juist dan heb ik respect voor haar. Ik moet haar volop ruimte geven voor een loopbaan, een sociaal leven stampvol vrienden waar en weet ik veel. Als je maar niet bij elkaar bent. Tijd nemen voor elkaar is zo uit de tijd, dat is zooo jaren zestig. Ik vind het al meer dan genoeg om te kunnen zeggen dat ik nog steeds met Bridget ben. Bij haar zijn, is wel wat veel gevraagd. En och, als ik haar ga missen, neem ik toch gewoon een bijzit.