Klakkeloos in Kampala (Slot)

Als een wild beest kwam ze op me af. Voordat ik het in de gaten had, had ze bijna alles knopjes van mijn shirt afgetrokken en die hing wijd open. Ook bloedde ik uit een aantal krassen, veroorzaakt door haar lange, roodgeverfde nagels. Ze probeerde mij te slaan en te trappen en toen pakte de uitsmijter haar vast en hield haar tegen. Ik was zwaar verontrust en deed een paar stappen achteruit, terwijl zij tegen stond te stribbelen tegen de man met het geweer en schreeuwde en schreeuwde…

It’s nice to be nice!

De eerste keer dat je je hotel uitloopt, adem je eens diep in en uit. Van het vliegveld naar het hotel heb je vanuit de bus de stoffige straatjes, de armoedige huisjes met golfplaten daken en de grote hoeveelheid kleurrijk geklede mensen gezien en het geheel was adembenemend.

Klakkeloos in Kampala (2)

De volgende avond hebben wij ons bij Hakuna Matata volgepropt met varkensvlees, friet, salade en rode wijn voordat we naar een drukke bar gingen om pool te spelen en daarna hebben we tot in de kleine uren gedanst. Een bijna perfecte avond met een vrouw met een bijna perfect lijf, waarvan ik tot de zonsopgang kwam gretig genoot.

Klakkeloos in Kampala

U bent, beste lezer, nu hoop ik gewend aan het feit dat ik bijna niet door de dag kan komen zonder in moeilijkheden te raken. Zoals ik al eerder zei, ben ik niet goed met data in het verleden, maar het was zeker 2007 (of was het 2008?) dat ik mijzelf in Kampala, Oeganda bevond.

Vakantieleedvermaak

Al weken kijken de kinderen en mijn moeder er naar uit: We gaan een midweek naar Slagharen. Dat ik hun enthousiasme niet deel wordt door hen, gemakshalve, over het hoofd gezien.
“Ga je ook mee met ons in de waterachtbaan?” Het is de eerst gestelde vraag, als we uiteindelijk in de trein zitten voor de grote reis.
“Natuurlijk, wat dacht je dan?”
“En in de vrije val?” Ik probeer net zo opgewonden ‘ja’ te knikken, als dat zij de vraag hebben gesteld. De radars, die normaal gesproken elk ‘nep-antwoord’ filteren, laat hen danig in de steek.