Verhalen

De mooiste verliezers

Een simpele weddenschap met een vriendin. Pluk zeven dates en verspreid ze over één avond. M’n vriendin zou ze voor me uitzoeken en ze willekeurig op bepaalde tijdstippen van een avond indelen. Waarom? Omdat het gewoon kan. Soms moet je niet nadenken, maar gewoon op je impulsen ingaan. Mocht het me lukken om ze alle zeven weg te poeieren, zou die vriendin alle overige drankjes van de avond die ons nog restte te betalen. Wie dan nog zou weigeren, zou op zijn minst op zijn sterfbed moeten liggen.

Door , geleden

Toffels

Zo noemden wij de mocassins met omboord randje die we ’s winters binnen droegen. Als steevast cadeau werden ze, net als de nieuwe wanten, elke winter uitgereikt door die griezel van een goedheiligman van twee straten verder. Schoenen en kaplaarzen schopte je uit, zo gauw je het huis binnenkwam. Een hele verzameling werd dat, met acht kinderen. In onze niet al te grote hal stonden ze af en toe heel even mooi in het gelid. Maar meestal werd het een rommelige berg die bijna de uitpuilende kapstok erboven raakte.

Door pally, geleden

Voetstappen

Langzaam begint het tot me door te dringen, maar helemaal helder is het allerzins. Het is warm, klam, zweterig en vooral pijnlijk. De pijn lijkt weer te winnen van me. Hoe lang is dit al zo? Hoe lang wint de pijn? Waar komt het vandaan en zal het ooit nog weg gaan? De gedachten zijn onlogisch en schieten door mijn hoofd. Het is chaos, pure chaos. Alles is al zwart maar toch sluit ik mijn ogen, concentreer me op het zwart en de chaos verdwijnt.

Door Auditor, geleden

Waanzin in de oven

‘Auf die Tur wurde nicht gekauft!’, las ik op de deur. Nee, hier woonde geen rare Duitse, analfabetische toerist. Ook geen Duitse aap die heeft leren schrijven. Helemaal niets Duits zelfs. Wat hier wel woonde? Dat valt met geen pen te beschrijven, maar toch probeer ik het.

Door , geleden

Prlwyts en de nichtjes

“Kinderen zijn hinderen”, schreef onze vaderlandse dichter Jacob Cats ooit. Helemaal met Cats eens in dit geval: rot jong zijn het! Ze breken de tent af waar je bij staat en de ouders kijken er niet eens naar; laat staan dat zij ter correctie reageren. Maar als ik een nazaat een schop voor z’n donder verkoop dan zijn de ouderen ineens alert: ze zien het je doen en het onheil stort zich over je uit.

Door Prlwytskovsky, geleden