Mijn eerste bevalling begint thuis, maar na uren persen besluit de verloskundige plots dat we alsnog naar het ziekenhuis moeten. De ambulance wordt niet afgewacht, ze sleurt me in haar eigen auto om met 150 kilometer per uur naar het ziekenhuis te spoeden. Daar wordt, na een flinke knip, de oudste met een vacuümpomp eruit getrokken. Gelukkig kerngezond. Begin november kopten de kranten dat Nederland een hoge babysterfte kent, en dat dit te danken is aan onze cultuur van thuisbevallingen. Volgens een onderzoek zouden vrouwen die thuis bevallen twee keer zoveel risico lopen als vrouwen die hun kind in het ziekenhuis op de wereld zetten. Met andere woorden, je moet wel gek zijn om nog thuis te willen bevallen.
Zwangere vrouwen kiezen, mede door dit soort onderzoeken, steeds vaker voor het ziekenhuis. Je wilt het beste voor je aanstaande kindje en in het ziekenhuis is het veilig. Maar er is ook veel kritiek op de cijfers van het onderzoek. Vorige week las ik een interview met een wetenschappelijk tegengeluid. De cijfers deugen niet, de vergelijking met Europese landen is niet zuiver omdat in ieder land anders wordt geteld. Bovendien moet je ook kijken naar sociale factoren en de gezondheid van de Nederlandse vrouw; zo wordt ze op latere leeftijd zwanger en krijgt ze relatief meer tweelingen.

De huidige strijd tussen verloskundigen en gynaecologen is tekenend voor de oprukkende macht van geneeskunde als instituut. Het zegt meer over die ontwikkeling, dan over de onbekwaamheid van verloskundigen bij een thuisbevalling. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, waar iedereen in het ziekenhuis bevalt, heeft Amnesty International zelfs gevraagd om een onderzoek naar de hoge moedersterftecijfers.

Ondanks het nare staartje van de eerste bevalling, ging bij de tweede en derde zwangerschap mijn voorkeur weer uit naar een thuisbevalling. Gelukkig treden er beide keren geen complicaties op en genieten we alle rust, comfort en sfeer van bevallen in je eigen huis.

Wat ik vooral zo jammer vind is dat zwangerschap meer en meer als een ziekte wordt gezien, met echo’s, metingen en ziekenhuisbezoeken. Van een bevalling wordt een ziekenhuisaangelegenheid gemaakt. Ik ben blij met wetenschappers die het opnemen voor de unieke Nederlandse cultuur van thuisbevallingen. Verloskundigen bevestigen het vertrouwen van vrouwen in hun eigen lichaam, in hun eigen kunnen. Natuurlijk is een ingreep soms nodig. Een bevalling is gecompliceerd en kent veel medische risico’s, maar het is zoveel meer. Het is een natuurlijk proces, een ingrijpende, unieke gebeurtenis waarin het lichaam het overneemt, met een pijn en kracht die je nooit eerder hebt gevoeld. De vrijheid om in je eigen huis, alleen of met je partner, plekjes op te zoeken waar je je goed bij voelt, onder de douche, op je bank, aan de vensterbank of de strijkplank, met muziek, of in stilte, die moeten we hier in Nederland koesteren.


16 reacties

LouisP · 4 juli 2011 op 08:10

Een bevalling is gecompliceerd en kent veel medische risico’s, maar het is zoveel meer.

Sterk pleidooi Silvia1,
eerste alinea tegenover 4de alinea, eerste bevalling tegenover de andere twee geboortes…
ziekenhuis of eigen plekje waar jij je goed bij voelt..

erg mooi, maar het stuk doet me ook nadenken, ook al is het achteraf. Wij hebben daar nooit over nagedacht. Wij gingen naar het ziekenhuis. Volgens afspraak. ‘Hoe laat wilt u bevallen mevrouw?’

phoebe · 4 juli 2011 op 11:02

Ik vind dit lastig. Ik heb meerdere mensen in mijn omgeving die thuis bevallen zijn, maar die eigenlijk naar het ziekenhuis hadden gemoeten achteraf. En toen de persweeen kwamen was het te laat, terwijl toen pas gezien werd dat een thuis bevalling niet echt veilig was. Dat was riskant voor moeder en kind. Ik vraag me af, waarom zou je een risico willen lopen? In het ziekenhuis loop je ook een risico, maar thuis nog zoveel meer. Je zult maar een kenau van een voedvrouw hebben die denkt het varkentje wel even te wassen, terwijl je als de donder het ziekenhuis in had gemoeten. Het is misschien gezelliger thuis, je voelt je misschien iets beter, maar gaat de veiligheid en gezondheid van je kind en jou niet boven alles? Een of twee dagen in het ziekenhuis tegenover een lang, gelukkig en gezond leven met je kindje?
Ik ben voor ziekenhuisbevallingen, we hebben de kennis en de mogelijkheden, niet zoals vroeger. Waarom zou je er dan geen gebruik van maken?

SIMBA · 4 juli 2011 op 12:12

Dat zwangerschap meer en meer als ziekte wordt gezien is mij ook een doorn in het oog! De meesten hebben gewoon normale zwangerschappen en bevallingen maar het lijkt wel of dat niet meer kan/mag in ons land.

Mien · 4 juli 2011 op 12:57

Iedere geboorte vraagt om goede begeleiding, zorg en aandacht. Als alle voorwaarden aanwezig zijn voor een thuisbevalling zonder complicaties dan zou ik voor een natuurlijke bevalling thuis gaan. Indien er vooraf signalen zijn dat er complicaties kunnen optreden dan zou ik voor optimale zorg in het ziekenhuis kiezen.
In beide situaties staat de (van te voren ingeschatte) gezondheid van moeder en kind voorop.
Je kunt nog zoveel onderzoeken doen en cijfers verzamelen over de voors en tegens van thuisbevallen, uiteindelijk bevallen de cijfers nooit!

Mien Pregnant (in alle betekenissen van het woord behalve zwanger :hammer: )

LouisP · 4 juli 2011 op 13:37

Ik vraag me af, waarom zou je een risico willen lopen?

Een duidelijker antwoord op je vraag dan er in de column staat, bestaat er niet, volgens mij…

daarom, denk ik

phoebe · 4 juli 2011 op 18:52

Ik ben absoluut voor een natuurlijke bevalling, maar dat kan ook in het ziekenhuis.. 🙂

pally · 4 juli 2011 op 22:50

Ik ben voor een ziekenhuisbevalling. Iets minder gezellig, dat zeker, maar in mijn gevoel absoluut veiliger. Zonder complicaties kun je daarna meteen naar huis.
Goed geschreven stuk, Sylvia, dat zeker.

groet van Pally

sylvia1 · 5 juli 2011 op 09:00

Dankjewel voor de reacties, en natuurlijk begrijp ik dat mensen zich veiliger voelen in het ziekenhuis. Die keuze hebben ze. Toch is deze medicalisering minder onschuldig dan ie lijkt, vrees ik. Het aantal thuisbevallingen neemt sterk af. De strijd tussen verloskundigen en gynaecologen is ook een machtstrijd tussen twee disciplines, waarbij ik blij ben met eenieder die het opneemt voor het perspectief van de thuisbevalling.

Harrie · 5 juli 2011 op 10:19

Ik kan een waterbevalling aanbevelen. Zo ben ik ook op de wereld gekomen. In zoet zout water.

arta · 5 juli 2011 op 20:07

Ik ben voor thuisbevallen… Vind het echt jammer dat ikzelf het beide keren niet mocht…
Goed geschreven, Sylvia!

Dees · 5 juli 2011 op 20:43

Alle onderzoeken die met moederschap, bevalling, kinderen te maken hebben bekijk ik sowieso met argusogen. De meest onzinnige zaken worden onderzocht en als vrouw moet je overal bang voor zijn en rekening mee houden. Eigen lijf eerst en eigen keuze eerst. Eigen verstand eerst dus eigenlijk….

Vind het een mooi pleidooi, alleen heb ik wel wat moeite met de verhouding eigen verhaal versus algemeen verhaal, net alsof die verhouding niet helemaal in balans is, dat de eigen ervaring net een te kleine kapstok vormt voor je pleidooi. Maar dat kan aan mij liggen.

Fem · 6 juli 2011 op 07:36

Het blijft natuurlijk een lastige beslissing en vooral ook heel persoonlijk…

Ik heb mij weleens laten vertellen dat je er in het ziekenhuis niet van gegarandeerd bent, dat de juiste specialist altijd aanwezig is en dat de wachttijd net zo lang kan zijn als een ritje in de ambulance.

Wat vooral jammer is, is dat het voor een aanstaande moeder zo moeilijk wordt gemaakt om te kiezen. Door al die discussies weet ze het niet meer en doet ze vaak wat van haar omgeving verwacht wordt…

LouisP · 6 juli 2011 op 09:08

“Door al die discussies weet ze het niet meer en doet ze vaak wat van haar omgeving verwacht wordt…”

Dan maar niet meer erover discussieren zekers?
Of efkens deze ‘geboortestrijd’ laten lezen…kunnen ze hun plekje zelf kiezen waar ze zich goed voelen…

sylvia1 · 6 juli 2011 op 10:03

Louis, ik ben het wel met Femke eens dat je door dit soort onderzoeken zwangere vrouwen aan het twijfelen brengt. Wat is goed? Wat is de beste keuze? In plaats van de eigen voorkeur te volgen, volgen ze de resultaten van het onderzoek. Dat lijken immers ‘harde feiten’.

Wel leuk, deze discussie. Dankjewel voor de reacties!

LouisP · 6 juli 2011 op 10:08

Silvia1,
Ik bedoel…dus: als je mensen aan het twijfelen brengt door te discussieren…is dat de reden om maar niet meer te discussieren?

LouisP · 6 juli 2011 op 10:13

Wat vooral jammer is, is dat het voor een aanstaande moeder zo moeilijk wordt gemaakt om te kiezen. Door al die discussies weet ze het niet meer en doet ze vaak wat van haar omgeving verwacht wordt…

Trouwens, als een vrouw door die discussies, of bedoel je ook de onderzoeken, het niet meer weet. Wat te doen. Voor zulke mensen is het goed dat er anderen zijn die dan de beslissing nemen..als ze het dan toch niet zelf kunnen…..

Geef een reactie

Avatar plaatshouder