Goodbye, my lover 3

Iemand heeft een strop om mijn nek geknoopt. Iedere keer wordt de strop strakker aangetrokken. Ik snak naar adem. Ik ben geen actrice, maar moet het wel zijn. Mam heeft er met haar vriend over gesproken: ‘ik maak me zorgen om Lidewij. Ze trekt zich terug, ik weet het niet hoor. Zou ze onze relatie wel zien zitten? Het is voor mij belangrijk, dat ze weet, dat ik gelukkig ben met jou. Dat ik zeker ben van onze toekomst.’ Hij heeft haar vast toegezegd om met mij te praten. Ik zie het niet zitten. Maar wat kan ik doen? Als hij vraagt of ik even tijd heb, terwijl ik mijn teennagels aan het lakken ben, kan ik dan doen alsof ik het druk heb? Ik haal dus mijn schouders op en hij ploft op mijn bed neer.
‘Ga mijn kamer uit,’ schreeuwt het in mijn binnenste, ‘je weet niet hoe je me kwelt.’

Hij kijkt naar me. Mijn hand beeft. Wat is hij mooi, wat is hij aantrekkelijk. Wat moet hij toch, met een oudere vrouw? Hij kan ze jonger krijgen, ik ga… Nee, ik ga niks. Ik gun hem aan mijn gelukkige moeder. Dat is het enige dat ik voor ogen moet houden. Ik schiet uit met mijn nagellak. Hij moet weg. Nu. Anders ga ik hem vertellen dat ik van hem hou. Dat hij bij mij hoort en niet bij mijn moeder. Toch is er een mechanisme in mij dat zegt; ‘ niet kijken, gewoon doorgaan, zet een muziekje op om de stilte te doorbreken.’

Even later wordt de stilte verbroken door de Red Hot Chili Peppers. Hij lacht. Vindt het goede muziek. Dat irriteert mij. Met mijn moeder luistert hij naar Herman van Veen en naar andere muziek voor ouwe mensen. In mijn ogen tenminste. In mijn boze, donkere ogen, die niets positiefs meer kunnen zien. Ga weg! Rot op! Ik heb het moeilijk lul, maak het nou niet nog moeilijker voor me.

‘Lidewij, ik heb een vraag aan je. Je mag me eerlijk antwoorden. Mag je mij? Denk je, dat ik geschikt ben als partner voor je moeder?’ Ik slik. Dit zijn voor mij twee verschillende vragen. Ik beantwoord alleen de laatste.
‘Ja. Ik vind dat jij en mam heel goed bij elkaar passen. Ik zal graag jullie getuige zijn en heb niks tegen op jullie huwelijk. Alleen…..ja, het is voor mij even wennen. Ik hoop dat je dat begrijpt. Mam en ik zijn zestien jaar samen geweest en nu ben jij erbij. Ik zie dat jullie gelukkig zijn en gun het jullie, maar………’
‘Lidewij, je moeder en ik houden allebei van je. Je bent altijd van harte welkom bij ons, zowel bij je moeder als bij mij.’

Ik ben blij als ik weer alleen ben. Hij heeft het gezegd: ik hou van je. Al was het dan in de meervoudsvorm. Ik kijk aandachtig in mijn passpiegel. Mijn kleren trek ik uit. The naked truth. Ik zie een mooie, jonge vrouw. Lang zwart haar, donkerbruine ogen, lichtgetinte huid, met dank aan mijn vader die Surinamer was, een lang, slank lichaam, kleine borsten en een platte buik. Ik weet best dat ik er mag zijn. Er wordt naar mij gekeken op school. Maar op dit moment verschijnt er steeds maar één man op mijn netvlies: de aanstaande echtgenoot van mijn moeder.