Ik sla de advertentiepagina open van het plaatselijke leugenaartje en schiet in de lach bij een merkwaardige advertentie. Een blijde wulpse dame kijkt me verleidelijk aan. Ze staat achter een kleurrijke balie. Boven de balie hangt een groot bord met de tekst ‘Welkom bij Klantenopvangcentrum Het Gouden Glimlachje!’. Onder de schreeuwletters staat nog een kleinere tekst. ‘Oplossingen op maat voor al uw klantvragen én -problemen. Eerste consult gratis. Bel 06-109708605 voor een afspraak.’ Op de balie zie ik een lamp staan in de vorm van een groot hart. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Is dit een grap of een serieuze zaak? Ik wil er het mijne van weten en hang meteen aan de telefoon. Een mevrouw met poezelige geeft antwoord. “Hallo, met Klantenopvangcentrum het Gouden Glimlachje, waarmee kan ik u van dienst zijn?” Ik kom meteen to the point. “Beste mevrouw, ik las vandaag uw advertentie in de Koerier en vroeg me af wat het Gouden Glimlachje voor mij kan betekenen?” “Ha, ha, meneer u bent een leukerd, u kaatst de vraag terug, nu heeft u een serieus probleem.” Ik laat een kleine stilte vallen en antwoord: “Ja, daar bel ik dus voor, mijn vragen leiden altijd tot problemen.” “Nou meneer, in dat geval bent u bij ons aan het juiste adres. Wij bieden maatwerkoplossingen voor zowel vragen en problemen. Het eerste consult is gratis, dus roept u maar, wanneer kunt u langskomen?”

De directheid waarmee ik aangesproken wordt vraagt om een doortastend antwoord. “Nu meteen mevrouw, kan dat?” “Dat kan meneer, maar dan heb ik wel eerst wat gegevens van u nodig.” Onmiddellijk voel ik argwaan opkomen. “Graag wil ik even het klantenprofiel met uw doornemen, puur administratief, is dat goed?” “Nou vooruit dan, ik ben vandaag in een goede bui, vraagt u maar.” “Hoelang bent u al klant?” “Mmm … moeilijke vraag, vanaf mijn geboorte denk ik.” “Bent u een tevreden of ontevreden klant?” “Dat hangt ervan af, ik heb zo mijn behoeftes. Zolang die gekoesterd worden ben ik tevreden, anders niet.” “Klinkt logisch meneer, ik vul beiden in: tevreden en ontevreden. De volgende vraag. Bent u als klant meegaand of lastig?” “Dat hangt geheel af van de stemming waarin ik verkeer mevrouw. Vandaag ben ik meegaand.” “Wel meneer, dan vul ik ook hier beiden in: meegaand en lastig.”

“Nu nog een persoonlijke vraag meneer, u hoeft die niet te beantwoorden, maar ik raad het u wel aan. Voor u eigen gemoedsrust. Begrijpt u? Wat is het u waard om antwoord op al uw vragen en problemen te krijgen?” Die vraag stemt tot nadenken. “Nou mevrouw, daar vraagt u me wat. Indien het bevredigende antwoorden oplevert, veel, heel veel. In tijd en geld is dat voor mij niet uit te drukken. Daar wilt u zeker naartoe mevrouw, niet waar?” Het is even stil aan de andere kant van de lijn. “Tsja meneer, er hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan onze dienstverlening. Maar daar komen we samen wel uit, toch? Onze klanten zijn over het algemeen zeer tevreden en zeer gul. Gaat u akkoord als ik bij deze vraag ’alles’ in vul?” De poezelige stem klinkt onweerstaanbaar maar ik antwoord resoluut. “Laat u die vraag nog maar even open staan, mevrouw, tot na het gratis consult met uw goedvinden.”

“Best meneer, wilt u dan wel zo vriendelijk zijn om al uw klantvragen én -problemen duidelijk op een A4 te schrijven. Want tot zover reikt het gratis consult. En ja, ik weet het, een A4 is lang niet toereikend om alles duidelijk te formuleren. Maar alleen op deze wijze kunnen we antwoorden garanderen die u een gouden glimlach bezorgen. In de beperking toont zich de meester niet waar? Ik hoef u natuurlijk niet uit te leggen dat in een juiste formulering van de vraag, het antwoord vaak al schuil gaat, ha, ha. Wij worden samen slapend rijk meneer. Begrijpt u? Ja, u en ik. En ik kan u nu al vertellen meneer, als u hier vandaan gaat bent u weer helemaal het mannetje. Dan voelt u zich weer koning. Koning klant. Komt u nu maar snel. Zullen we zeggen tot over een half uur?” Ik krijg geen tijd meer om antwoord te geven. De dame in kwestie heeft ingelegd. De boodschap is duidelijk. Ik noteer het adres met een vette glimlach. Op naar goud. Het A4 schrijf ik in een mum van tijd vol. Geen probleem.

Mien

[img align=left]http://media.onsugar.com/files/2011/03/10/6/1486/14865598/57/monalisafig04.jpg[/img]


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

7 reacties

sylvia1 · 9 augustus 2011 op 10:19

Ik vind ‘m leuk Mien, en dan niet leuk in de zin van ‘lollig’, de column is scherp en goed doordacht, zoals:
[quote]“Ja, daar bel ik dus voor, mijn vragen leiden altijd tot problemen.”[/quote]
en deze:
[quote]Ik hoef u natuurlijk niet uit te leggen dat in een juiste formulering van de vraag, het antwoord vaak al schuil gaat, ha, ha.[/quote]

Meralixe · 9 augustus 2011 op 11:25

Ik heb nog al wat moeite met de “Hollandse ” vertelvorm die enorm verschild van de onze.
Ik vind het ook spijtig dat er nog al weinig gereageerd wordt op een schrijven van iemand die verwoede pogingen doet om van Column X een aangename site te maken.
Ik denk dat dit laatste veel te maken heeft met de zomertijd. Zomertijd?
Hopelijk kunnen we naar de winter toe met zijn allen, met zijn allen! de boel wat opkrikken en er een sfeervolle aangename boel van maken!!! 😆

SIMBA · 9 augustus 2011 op 17:59

Miena Lisa 😀

Mien · 9 augustus 2011 op 18:17

@SIMBA: 😆 😆 😆
@Meralixe: Een Vlaamse column wil je uit mijn klapdoos niet horen … :hammer:

@sylvia1: Thanks, scherp gezien! 😉

Ferrara · 10 augustus 2011 op 12:01

gouden :euro:

Ik moet eens wat vaker het Sufferdje lezen, wat een inspiratiebron.

Libelle · 10 augustus 2011 op 17:30

“De dame in kwestie heeft ingelegd”.
Het zal wel weer kloppen, maar ik denk dan steeds aan augurken in een pot doen.
Ik hang de telefoon nog steeds op, of ik breek af.

Ik draai nog steeds het raampje van de auto open.
Wat doe jij? Opentoetsen?
Zemen wij de ramen niet met een trekker tegenwoordig?
Mien je krijgt zoveel complimenten, ik dacht, kom, ik doe eens een inkoppertje.

Mien · 12 augustus 2011 op 12:51

@Allen:
Bedankt voor jullie reacties.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder