Het Stoomdepot

Mijn vriend Daan en ik hadden op internet het stoomdepot in Rotjeknor ontdekt. Op zich is dat voor ons geen nieuwtje omdat wij deze bezienswaardigheid in een eerder stadium met een bezoek vereerden maar dat ze ook op internet staan was nieuw voor ons. Laat ik voor de duidelijkheid even vermelden dat dit gebeuren zich 2 jaar geleden voltrok en wel in een barre winter; één van die barre winters zoals waardoor Nederland vaak wordt geteisterd. Een prachtige heldere blauwe hemel met een stralende zon maar koud dat het was, Tering-Jantje wat was dat koud daar. Volgens de weerberichten vroor het 8 graden maar die badgasten van dat weerstation overdrijven altijd. Uitgerekend op die dag bezochten wij het stoomdepot.

De weg, of eigenlijk het pad er naartoe ging niet over rozen want ik reed met mijn Peus over een koolas pad. Onder hevig gevloek van mijn medepassagier, die mijn rijkunsten in twijfel trok, ontweek ik kuilen en sintels en mijn stuurmanskunsten zorgden ervoor dat wij uiteindelijk veilig konden parkeren. Hiermee waren wij er nog niet want wij wilden wel ons beklag doen over dit pad dat bezoekers naar het depot voert.

Bij de entree aangekomen zagen wij twee dames zitten die toegangskaartjes verkochten. Vriendelijk als wij zijn melden wij ons bij hun kraam en vroegen of wij ergens konden klagen. Gods wegen kunnen dan ondoorgrondelijk zijn maar dit pad leek totaal nergens op: drie keer niks was het. Gniffelend keek zij naar ons en dacht dat wij een grapje maakten. Wij kochten twee toegangskaartjes en ik betaalde. Krijg ik nog korting voor mijn drie eiige tweelingbroer, vroeg ik? Nu keek ze totaal ontredderd van de één naar de ander. Wij verschillen namelijk 10 jaar in leeftijd en je zag haar denken. Snel raapte zij zich bijeen en gaf ons onze kaartjes en zonder nog iets te zeggen hielp ze de volgende bezoeker.

Binnen in de hal zagen wij dat er een restauratiewagon werd gerestaureerd. Zo te zien een wagon die direct uit de oriënt-express is gehaald. Wij hebben immers altijd oog voor detail. Belangstellend stapten wij binnen en spraken wat met de aanwezigen. Ik kon het niet laten om een kastdeur van de keuken open te trekken en zag een grote pot zure bommen staan. Hé Daan, riep ik mijn vriend: hier staat nog een pot zure bommen uit 1938, zou dat nog te vreten zijn denk je? Wij gingen aan een tafeltje zitten en bestelde een zure bom en bier. De restaurateurs begonnen schaapachtig te lachen maar bezorgden ons niets. Wat een klote restauratie zei Daan, niet eens een biertje krijgen wij hier; kom op dan gaan we naar de concurrent en wij liepen mopperend de wagon uit.

Of het zo moest zijn zullen wij nooit weten maar buiten gekomen zagen wij aan de overkant een biertent en gingen er in de rij staan. Haal jij er effe bier zei Daan, dan kijk ik even bij die foto stand. Op vertoon van je toegangsbewijs kon je namelijk een biertje krijgen, zo stond er op het bord te lezen. Ik kreeg mijn biertje aangereikt dat in een plastic bekertje zat. Gadverdamme dat is toch niet te zuipen zei ik. Beledigd keek de verkoper mij aan. Ik mot er twee hebben, zei ik ten overvloede. Dat kan niet, één biertje per toegangskaart krijgt u en meer niet, zei de bierverkoper. Dan betaal ik dat tweede biertje wel want Daan kan nooit zolang zonder bier zonder chagrijnig te worden. Dat is dan 2 euro 50 zei die koorknaap. Ben je nou helemaal van de pot gepleurd, 2 euro 50 voor een plastic bekertje bier? Nee, aan me nooit niet. Ik gaf Daan mijn biertje en zei dat het een stel oplichters waren. Hij hoorde mijn verhaal aan en zei dat hij hetzelfde spel ging spelen bij de bierverkoper.

Op afstand sloeg ik hun gade en lachte me rot. Die bierpik liep paars aan en wist niet wat te doen, ik zag hem een bekertje bier geven aan Daan en in rap tempo de toonbank verlaten. Wat is er met die vent, vroeg ik Daan? Nou, ik zei dat ik van de keuringsdienst van waren was en er allemaal rode vlekken in zijn gezicht zaten, of dat besmettelijk was.

Buiten gekomen vroor het nog steeds en wij zochten de Peus weer op. Hobbelend over het pad keerden wij huiswaarts. Zijn vrouw had heerlijke belegde broodjes klaar staan en koud bier. Wat een teringzooi he bij die lui, memoreerden wij. Bier in plastic bekertjes en niet één zure bom werd er geserveerd door die chagrijnen en dan ook nog eens een kloterig aangelegde weg. Als ik weer bij jou ben Peet, dan kijken wij nog even op internet wanneer er weer een open dag is.
Hier dronken wij op en het werd toch nog een gezellige avond met bier en saucijzen broodjes.