Ingebeden Brief

Geachte heer/mevrouw God,

Ik weet dat ik niet zo gek veel contact met u zoek, dat ik niet al te veel op heb met uw fans en dat ik een zeer beperkte kennis heb van het stukje lectuur dat in uw naam uitgebracht is. Ik wend mij echter tot u omdat ik een onvervalst wondertje van u nodig heb en omdat ik meer vertrouwen in u heb dan in bijvoorbeeld Hans Klok. Niet dat de heer Klok geen mooie dingen doet, nee hoor, ik vind het altijd weer prachtig als hij, begeleid door schitterend vuurwerk en stemmige muziek, 10 lekkere wijven uit een met glitterpapier beklede kartonnen doos goochelt, maar ik hoop eigenlijk op iets meer dan een illusie; ik heb iets werkelijks nodig. Anders dan de velen die u aanroepen, vraag ik niet iets voor mezelf, een enkele naaste of een groepje naasten, maar vraag ik iets wat goed van pas komt voor de hele aarde en alles wat daarmee samenhangt. Ik vraag om een geschenk dat iedere molecuul op deze planeet weer zal laten glimmen, een rentree die zijn weerga niet kent. Uiteindelijk wordt zelfs u er beter van; ik spreek hier van een win-win-situatie. Mijn vraag aan u is: kunt u, als ik u niet ontrief en uw drukke tijdsschema niet in de war gooi, hippies maken?

Natuurlijk is het mij bekend dat u dat kunstje al eens uitgehaald heeft eind jaren ’60, maar die schepsels gingen begin jaren ’70 al kapot. Ja, inderdaad dat kunt u als een stukje onvervalste kritiek in uw Goddelijke broekzakje steken. U moet toch ook zelf toegeven dat creaties als: de nazi, de kamikazepiloot, de politicus, de gangster, de junk en natuurlijk niet te vergeten BZN geen doorslaand succes waren als het ging om wereldverbeterende brouwsels. Aan het eind van de jaren ’60 leek het alsof uw boetseerkunsten, na eeuwenlang broddelwerkjes te hebben afgeleverd, eindelijk tot positieve resultaten leidden. Een nieuw langharig en bontgekleurd ras deed zijn intrede. Omdat u de verrichtingen van deze levensvorm door uw ongetwijfeld volgeboekte agenda niet geheel heeft kunnen volgen, zal ik u een korte biologische situatieschets voorhouden:

De vrouwtjeshippie:
Ze heet Eva en haar ouders hebben een kruidenierszaak en de oorlog meegemaakt en ze moesten daarom in hun jeugd het land weer opbouwen en hebben dan ook als minieme vrijetijdsbesteding het praten over die oorlog. Eva heeft lang haar waar bloemen uit lijken te groeien. Ze draagt een lange wijde jurk gemaakt van lucht, water, vuur en aarde waar echt bloemen uit groeien; maar dat kan ook liggen aan de LSD die ze gebruikt. Ze woont op het gras van de muziekfestivals en in de leefgemeenschap die haar levenswijze imiteert, uitdraagt en liefheeft. Haar gereedschap bestaat uit een tamboerijn met lange groene en witte linten en haar vermogen tot extatisch dansen.

De mannetjeshippie:
Hij heet Adam en zijn vader is bankdirecteur en zijn moeder doet het met de krantenjongen en zij moesten ook het land opbouwen na de oorlog maar praten daar niet over vanwege de drukke baan van pa en de krantenjongen van ma; eigenlijk praat er nooit iemand in Adam`s familie. Adam heeft alleen een bruine suède broek, een rode zakdoek, lange haren, een sambabal als gereedschap en genoeg cannabis om een kudde olifanten te laten zweefvliegen. Soms heeft Adam de jurk van Eva aan. Dat kan gewoon want je hoeft helemaal niet te trouwen, dat is burgerlijk. “Burgerlijk” is Hippisch voor “Dood”.

De hippiekinderen:
Hij heet Zonlicht en zij heet Twinkel en ze zijn 10 minuten na elkaar geboren tijdens een gitaarsolo van Jimi Hendrix. Hun moeder draagt een bloemetjesjurk, hun vader soms ook. Ze weten niet wat oorlog is en praten kunnen ze al evenmin. Ze gaan gekleed in modder en onschuld. Als ze oud genoeg zijn mogen ze zelf beslissen wat voor kleding en gereedschap ze gaan dragen. Nu mogen ze spelen: Zonlicht in de bomen, Twinkel in het water.

De hippiehond:
Heet Hond en lijkt op zijn baasjes.

Heel veel meer was het niet. Het leven was niet overbodig gecompliceerd, vol van liefde en wijd en open als een woestijn. Ach, nou ik het toch over de woestijn heb, misschien even een handige tip: loop eens bij een tuincentrum binnen. Daar hebben ze zulke geinige dingen. Misschien kunt u die zandbak een beetje opleuken met bijvoorbeeld tuinkabouters of een leuke pergola of zo’n supervetkicken betonnen kip. Daar zou u de nomaden toch werkelijk enorm mee verrassen. Máár deze aanbeveling is op puur optionele basis het opvolgen waard want mijn eerste verzoek blijft de meest precaire, aangezien het resultaat van uw eerste poging tot hogere handarbeid na enkele jaren strandde.

Na enkele jaren verdwenen de hippies net zo snel als dat zij gekomen waren. Nou, echt verdwijnen was het niet, noem het meer transformeren. De lange haren werden kort, de bloemetjesjurken werden maatkostuum en mantelpak, de kinderen werden in merkkleding gehesen en, met de T.V. aan, doofstom gehouden en het gereedschap dat men bezat paste niet eens in de villa. Hond, die ineens Alexander von Triebenfeld bis Sprenkelhosen IV bleek te heten, had zijn eigen chaletje helemaal achter in de tuin zodat hij ver bleef van de bloemetjesvloerbedekking want die modder die krijg je er gewoon niet uit met tapijtreiniger. Liefde werd gekocht, onschuld werd uitverkocht en oorlogsslachtoffers afgekocht. Afgezien van die enkeling die met zijn gitaar bij het centraal station ging zitten, waren het allemaal gewone “burgerlijke”mensen geworden, en daar hadden we er nou net genoeg van.
Dus God (óf mag ik god zeggen), als u de heilige geest nog eens krijgt, grijp dan nog eens een keer in die grote pot met klei van u, en boetseer uzelf met volledige overgave nog één maal ongans. Een hippie die het langer dan één generatie blijft doen, dat is wat we nodig hebben. Als het u lukt dan beloof ik, dat ik een aantal van die leuke versjes uit dat boekie van u uit mijn hoofd leer en, dat ik die dan iedere avond op mijn blote knietjes aan de rand van mijn bedje aan u voordraag, want dat hebt u zo graag heb ik me laten vertellen en ik kan best een beetje zingen. Als het u niet lukt, hoop ik dat u ook iemand heeft tot wie u kunt bidden want u zult best een beetje steun nodig hebben als u datgene wat u met zoveel liefde heeft gemaakt, langzaam naar de klote ziet gaan.

Hopende dat ik uw dag niet verpest heb, verblijf ik.

Specta Scriber