‘Ik heb nog wat gevonden,’ zei Conny.
Ik had haar het hele verhaal verteld. Ze had ook diep gezucht. En toen had ze hetzelfde gedacht als ik. Het verhaal moest geschreven worden. Daarna zagen we wel weer.
‘Laat maar horen,’ zei ik.
‘Er is ooit een wedstrijd geweest voor de kijkers van de serie zelf het laatste deel te schrijven. ‘De winnaar was een zekere Joost Adema. Maar de inzending is nooit gebruikt’
‘O,’ zei ik. ‘En er is een Hokusai Fanclub. Die komt een keer in het halfjaar bij elkaar.
‘Hm,’ deed ik.
‘Overmorgen is de eerstvolgende bijeenkomst,’ meldde Connie.
‘Daar moeten we dus heen,’ begreep ik.
‘Ja,’ klonk Connie. ‘Als Willem geen genoegen neemt met deze band moeten we daar iets aan doen. Als ik ’s avonds rustig voor de tv wil zitten moeten we er voor zorgen dat hij een band krijgt met een complete aflevering.’
‘Gaan we niet erg ver?’ vroeg ik rustig.
‘We gaan heel erg ver. Maar dat is ook onze eigen schuld.’
‘Dat heb ik ook gedacht. Als we die foto’s niet gemaakt hadden?’
‘En ze niet hadden opgestuurd,’ vulde Connie aan.
‘Dus gaan we het gewoon doen,’ constateerde ik.
‘Ja. Ga nou eerst eens informeren bij die meneer Adema. En bedenk ondertussen vast een plot voor die laatste aflevering.’
Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde dat helemaal niet, maar ik moest nu wel.’
‘Vraag die meneer Adema eerst eens wat hij bedacht heeft.’
‘Goed, doe ik.’
‘En dan gaan we overmorgen naar die fanclub.’
‘Jij gaat mee.’
‘Ja.’
‘Dan haal ik je op met de auto bij het station.’
‘Dat is goed. Dan bel ik met die lui om te vragen of wij daar zo naar binnen kunnen.’
‘Mooi,’ vond ik.
‘Ik heb gezien dat je een synopsis voor een drama naar verschillende omroepen hebt gestuurd waarin Willem de hoofdrol speelt, maar we moeten allereerst dit afronden.’
Ik knikte. Ze had gelijk.


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder