In mijn eerste huwelijk kookte ik nooit en vrat alleen maar terwijl ik in mijn tweede huwelijk altijd aan de beurt was om te koken en daar werd wat afgevreten zeg; dat kun je gerust zo noemen want het was telkens een wonder dat de pannen en borden na de dis schoongelikt en wel nog op tafel stonden. We zaten soms met 6 neuzen aan tafel en de prak was dan ook niet aan te sjouwen, of ze nooit iets te eten kregen zo gingen ze tekeer.
Nee, ik ga hier niet opscheppen over mijn kookkunsten maar ik wil even een detail belichten van de randverschijnselen die zich voordoen als ik achter de stoofpotten plaatsneem, zelfs heden-ten-dage nog.
Laat ik eerst uitleggen waarom ik altijd aan de beurt was om te koken: destijds draaide ik ploegendiensten en met de dagdienst was ik altijd om 16 uur thuis terwijl mijn echtgenote pas tegen 18 uur thuiskwam dus was het logisch dat ik voor het avondmaal zorgde, flexibel als ik ben.
Echter als ik avonddienst had dan kookte ik uit eigen belang tussen de middag mijn warme maaltje en zette hierbij ook het eten klaar voor vrouwlief dus als die s’avonds thuiskwam stond haar avondmaal netjes klaar.
Hierdoor was het altijd mijn beurt, behalve in het weekend want dan verrekte ik het om ook maar één pan aan te raken of zelfs maar te helpen met afwassen; hier kent zelfs het beste huwelijk zijn beperkingen.
Terug naar de stoofpotten want daar zou ik het vandaag over hebben, ik schets nu even de sfeer: borreltje met ijs ingeschonken en Armin van Buren wakker geschud en ik deinde lekker mee terwijl ik de aardappels bijna fileerde om ze zo van hun bonkige jas te ontdoen en tevens de pitjes eruit peuterde waarna ik de piepers vierendeelde, de bloemkool sneed ik in keurige hapklare rozetjes en kookte de hele zaak gaar.
Ondertussen lagen er ook vier karbonades te sudderen en dat alles tegelijkertijd in een strak schemaatje omdat aan het einde van deze kooksessie de zaak in één keer opgediend diende te worden voor de ongeduldige onder ons.
Nu ben ik gewend om als de karbonades klaar zijn de jus te blussen en zet daar alvast een glaasje met een laagje water voor klaar.
Op het moment suprème kieper ik het water erin en roerde de zaak goed door waarna ik het gas uitdraai.
Tijd voor nog een slokkie ……. gadverdamme water???????
Ik keek nog eens goed en constateerde uiteindelijk dat ik de jus met de jenever had geblust.
Binnen zaten een stel hongerleiers op tafel te trommelen: honger – honger – honger …
Ik besloot niets te zeggen en zette met een uitgestreken gezicht alles op tafel.
Het leken wel piranha’s want eer ik goed en wel op mijn plek zat had de eerste zijn bord alweer leeg en daarbij lag de inhoud van alle pannen netjes verdeeld op ieders bord.
De lof die ik kreeg toebedeeld bestond uit het feit dat alles weer schoon op ging maar niet één opmerking werd geplaatst over het alcoholpercentage in de jus, ik was gered maar het was wel jammer van m’n borreltje.
Na afgeruimd te hebben keek ik nog eens naar het tafereel: twee lagen er onderuit op de bank en eentje op de grond, allemaal met hun broek los lagen ze naar het gesnurk te oordelen vredig uit te buiken.
Ik ging aan de afwas en maakte gelijk koffie want ik doe vaak veel dingen tegelijkertijd.
Verwennen?
Ach, liefde maakt soms blind.
Prlwytskovsky.
13 reacties
sally · 12 maart 2006 op 19:53
Prlwytskovsky, deze vrouw kom je nooit meer vanaf. Je verwent haar te veel!
Sterkte…
liefs
Sally
Mosje · 12 maart 2006 op 20:34
Prezwalsky, ze zouden die avonturen van jou moeten verfilmen. Ongelofelijk wat jij allemaal meemaakt.
Vier karbonades. Gekocht bij de slagersvrouw?
Prlwytskovsky · 12 maart 2006 op 20:46
Sally: niet verder vertellen hoor maar zij heeft in 2003 eveneens het nest verlaten.
Mosje: ja, toen durfde ik nog de zaak binnen te stappen.
Mup · 12 maart 2006 op 22:20
[quote]ik was gered maar het was wel jammer van m’n borreltje[/quote]
Jammer? Jammer? Doodzonde zul je bedoelen:-)
Groet Mup.
KawaSutra · 12 maart 2006 op 23:29
Dus de liefde van de vrouw gaat ook door de maag!
Leuk verhaal, krijg er trek van!
sally · 12 maart 2006 op 23:58
Komt ervan als je een vrouw te veel verwend 😀
Kees Schilder · 13 maart 2006 op 07:09
Geweldig!
Ma3anne · 13 maart 2006 op 08:59
Deze vind ik weer leuker dan de paar vorige.
Wat me wel verbaast, is, dat je je je ‘kookrol’ als man kennelijk heel bijzonder vindt en kennelijk toch aan vrouwen toeschrijft. Of lees ik verkeerd?
senahponex · 13 maart 2006 op 09:52
🙂 🙂 lekker verteld dit is genieten, zelfs zonder borrel 😀
Wright · 13 maart 2006 op 13:07
Prlwytskoksy,
Komt er nog een vervolg? ‘ Hoe ik kookte in mijn derde huwelijk en de stoom uiteindelijk uit mijn oren kwam’ ? 😉
Prlwytskovsky · 13 maart 2006 op 19:51
[quote]Nee, ik ga hier niet opscheppen over mijn kookkunsten maar ik wil even een detail belichten van de randverschijnselen [/quote]
Ma3anne: had je deze zin ook gelezen?
Ma3anne · 13 maart 2006 op 20:37
Ik weet niet of het in die zin zit, maar na de tweede keer lezen, zie ik iets anders dan de eerste keer. Het is gewoon een leuk verhaal zonder boodschap verder, die ik meende te zien. Prima!
Li · 13 maart 2006 op 22:01
Prlwytskovsky je hebt weer een smakelijke column bereid. Je schrijft vertellend. Of is het; je vertelt schrijvend 😕 😛
Li