Mafalda V

“Dave heeft mij eigenlijk gered van de ondergang, San,” ze kijkt naar buiten en ziet het Italiaanse landschap aan haar voorbijgaan.De A9 vanaf Chiasso is dit keer een rustige weg.
“Maar toch schiet je hem dood, vreemd voor een redder in nood,” ik glimlach maar zij beantwoordt mijn grapje niet. “In mijn stamkroeg werd ik belaagd door een man of zes en toen heeft hij ingegrepen, en sindsdien was hij een soort van beschermengel, tot het het echt niet meer ging.”
“Ik begrijp het niet Suus, je hebt fokking veel geld en toch schulden,” zeg ik terwijl ik een traag rijdende Nederlandse camper inhaal.
“Ja ja, juf, ik weet het. Ik heb het behoorlijk verkloot. Weet je, toen ik van thuis vertrok om in Amsterdam Nederlands te studeren was alles nog goed. Het was allemaal goed te doen. Wonen in Amersfoort, studeren in Amsterdam. Niet gelijk voor al die verleidingen van de grote stad bloot staan. Het studeren ging mij makkelijk af maar ik verveelde me ‘s avonds.”
Ik kijk haar aan: “dus dan ga je maar de hoer spelen?” Ik schud mijn hoofd, ongemerkt trap ik het gaspedaal meer in. Ze slaat haar ogen neer, bloost: “weet je, ik ben dol op seks, en op een gegeven moment gaf iemand mij geld en ik dacht goh gaat het zo makkelijk?”
“En Dave, wat is zijn rol in dit verhaal?” In de achteruitkijkspiegel zie ik Luca in diepe slaap. Ongelooflijk dat dat joch door alles heen slaapt, “had je wat met Dave, was hij je liefje?”
“Jezus, San, liefje, wat een jaren zeventig woord, nee Dave was niet mijn liefje. Ik denk wel dat hij mij wilde en we sliepen ook wel een keer met elkaar, maar het was een ramp.”
“Meer een maatje dan een relatie,” stel ik vast. Ze knikt instemmend en kijkt naar buiten, het saaie landschap voorbij Milaan nodigt niet uit tot vrolijke bespiegelingen.
“Hij was er gewoon als ik hem nodig had en toen paps stopte met de toelage werd hij wel erg belangrijk.”

Ik denk na en verbaas mij hoe zij zo ver heeft kunnen komen. Van binnen kook ik van woede, maar doe er niets mee. Het heeft geen zin om vermanend te zijn. Het is zoals het is.
“En het ging van kwaad naar erger, tot ik echt niet meer verder kon, ik zocht spanning, steeds een stapje verder ” haar stem slaat over en ik zie haar ogen vol tranen,”ik mis Dave, godverdomme. Ik ben een stomme kut.”
Ze huilt zachtjes, dikke tranen rollen over haar wang. Ik leg mijn hand op haar dij. Het landschap verandert. Ik zie heuvels, de Apennijnen. Een soort van thuis gloort aan de horizon. Ik vraag of ze er al aan toe is om naar huis te rijden.
“Misschien nog één overnachting, en dan naar paps in Mafalda,” stelt ze voor. Ik vind dat een goed idee en geef een zoek opdracht in het navigatie apparaat voor een hotel. Even buiten Senigalia vind ik een mooi countryhouse.
“Handig zo’n navigatie ding, zo kom je nog eens ergens,” Suus klinkt weer iets vrolijker. Ik boek een luxe kamer, we hebben het verdient. Een laatste avond in andermans luxe, lijkt mij een goed plan.

Luca heeft de televisie ontdekt. Tekenfilms hoeven geen vertaling. Het schreeuwerige Italiaans van Donald Duck en Sponge Bob begrijpt hij, net als in Nederland. Ik pak de koffers half uit, morgen gaan we weer verder. Het laatste stuk van de reis en ik ben daar blij om en ik merk hoeveel energie de hele reis mij kost. Meer dan ik had kunnen bedenken. Suzanna ploft op bed. Moe van de reis en emotie sluit ze haar ogen en valt in slaap.
Ik heb behoefte aan wat anders en loop naar de bar. Ik ga aan een tafeltje aan het raam zitten. Ik kijk naar buiten en zie het glooiende landschap, warm beschenen door een ondergaande zon. Ik voel me thuis, eindelijk. Ik vraag een lokale rode wijn.
“Prego,” zegt de serveerster en zet het glas op tafel.
“Grazie,” antwoordt ik, alsof ik hier al jaren woon. Ik laat de wijn in het glas golven. Deze rosso piceno is mijn favoriet. Ik verlang naar de warme zomers, de avonden op de veranda.
“Jij bent wel hardleers, meisje,” Dimitri komt naast me zitten.
“Ben je uitgenodigd?” vraag ik hem.
Hij schudt zijn hoofd: “Nee, ik ben niet zo populair, dus ik grijp mijn kansjes.”
“Verder zal het ook niet komen vrees ik,” mijn ogen zoeken contact met de spiegel tegenover mij, ik voel me sterk, arrogant zeg maar.
Hij schudt zijn hoofd, kijkt mij weemoedig aan.
“Die slet die jij op sleeptouw neemt, die lever je vanavond bij mij in, anders,” hij laat zijn wenkbrauwen even op en neer gaan.
“Anders wat?” probeer ik.
“Luca, dat jochie van je,” hij lacht. Weer zie ik die gouden tanden van hem. Zijn foute kleding. Bont met leer en een dikke ketting om zijn nek. Zie ik ook nog een grote ring aan zijn vinger? Nee dat nog net niet, maar die tatoeage op de palm van zijn hand wel. Een rilling wandelt langzaam over mijn rug.
“Wat ben je toch een patjepeeër,” zeg ik terwijl ik opsta en naar de uitgang loop.

Buiten is het inmiddels flink aan het schemeren. Ik hoor voetstappen achter mij en voor ik het besef voel ik een stevige ruk aan mijn arm. Ik verlies mijn evenwicht. Dimitri sleept mij naar de zijkant van het hotel waar weinig verlichting is. Nu ga ik me toch wel een beetje zenuwachtig maken.
Hij drukt mij tegen de muur. Zijn grote handen glijden langs mijn keel. Hij knikt instemmend.
“lekker nekje om te breken,” ik zie zijn glanzende tanden. Brutaal drukt hij zijn lichaam tegen mij aan. Ik voel zijn erectie tegen mij aandrukken. Zijn gezicht is akelig dicht bij mijn gezicht. Ik voel geen angst, integendeel.
“Mmm. Ook jij bent zo’n lekker geil sletje die een goede les van mij zou moeten krijgen,” zijn woorden komen met korte tussenpozen uit zijn mond. Zijn opwinding maakt me misselijk.
Mijn handen glijden over zijn rug. Ik voel de holster met zijn pistool, met daarnaast het heft van een groot mes: dat lijkt wel zijn handelsmerk.
“Ik lust jou ook wel rauw,” hijg ik terwijl ik hem in zijn ogen kijk, “maar ik vrees dat jij een grote vergissing maakt.”
Hij wil wat zeggen. Met een snelle beweging haal ik zijn mes uit de hoes en laat het lemmet in zijn buik glijden. Met verbazing voel ik hoe soepel dat gaat. Ik trek het mes omhoog en doorklief zijn borstkas. Bloed gutst uit zijn lijf, uit zijn mond. Zijn greep op mij verslapt en ik duw hem van mij af. Met een zware dreun valt hij op zijn rug op de koude grond. Het mes steekt uit zijn lijf. Ik tril heftig. De adrenaline stampt door mijn lijf. Mijn hartslag is snel, mijn ademhaling kan ik met moeite onder controle brengen. Ik stap over de stervende man en loop naar onze kamer. Snel loop ik naar de hotel kamer. Verdwaasd klop ik op de deur. Suzanna doet open en sleurt mij naar binnen.
“Mijn hemel, wat zie je er uit. Heb je een koe geslacht of zo? Vet veel bloed, hup je moet de douche in, kleren uit.” Nu pas merk ik dat ik het mes nog altijd in mijn handen heb. Snel pakt ze het van me af, trekt snel mijn kleren uit en duwt me in de douche in en opent de kranen. Ik zweef nog van het gebeuren en heb niet door hoe mijn lichaam wreed onderhanden wordt genomen. Nog nooit ben ik zo intensief schoon gemaakt, bedenk ik mezelf.
“Dimitri,” weet ik eindelijk uit mijn strot te krijgen. Suzanna slikt: “Verdorie, nou ja, weer één minder,” zegt ze en ze stopt mij in bed. Ze doet de kamer op slot, kleedt zich uit en komt naast me liggen.
“Wel stoer hoor, jij, Dimitri, vet stoer, ik ben trots op je” ze kijkt mij aan met die grote donkere ogen. Is het bewondering? Is het angst?
De adrenaline jaagt nog door mijn lijf. Elke keer schiet het voorval voor mijn ogen voorbij. Suzanna’s stem dwarrelt door de kamer mijn hoofd in, haar woorden klinken ver weg en ik glij weg in een diepe maar onrustige nachtrust.