Margherita, like the cocktail

Het was mijn eerste vakantie die ik zonder mijn ouders zou doorbrengen. Samen met mijn vrienden mocht ik eindelijk naar het behalen van mijn diploma een vakantie boeken. Wekenlang voorpret, opscheppen hoeveel meisjes we om onze vinger zouden winnen, om het nog niet te hebben over de weddenschappen daarover en een bijbaantje voor de nodige drankcomsumptie aldaar gingen vooraf. Tot het er half augustus op leek dat we echt zouden vertrekken richting het zomerse jongerenoord Ibiza…. Verschrikkelijke stoelen en een bizarre zweetlucht mocht de pret in de bus dan tijdelijk even drukken, eenmaal op onze bestemming aangekomen waren we dat snel weer vergeten. We lachten nog om een man die naast ons zat. Hij hoorde ons praten over zon, zee en vrouwen en vroeg vervolgens geërgerd of we ook geïnteresseerd waren in de cultuur van het land. Zelden moet hij 4 jongens zo verbaasd hebben zien kijken…..
We meldde ons bij het appartement en het was precies wat we verwacht hadden. Lelijk, niet bijzonder proper, harde bedden, veel kleiner balkon als beloofd en de koelkast bleek niet meer als een koelbox te zijn. Schrikken? Bent u mal, we waren niet van plan veel tijd in het appartement door te brengen.

Langzaam naderden we het moment dat, na ik nu weet, mijn leven voorgoed zou veranderen. Een dag na aankomst lagen we aan het strand. Heerlijk in de zon, het moest meer als 30 graden zijn geweest, uitkijkend op de zee. Om ons heen keken we onze ogen uit naar de gebronsde borsten en billen die aan alle kanten lagen bruin te bakken. Ik was ervan overtuigd dat als ik op dat moment zou sterven, er geen gelukkiger moment was om te sterven.

En toen dook zij op. Ze was niet groot, maar ook niet klein. Ze had een prachtig gebronst lichaam. Haar borstpartij zat aantrekkelijk verpakt in haar bikini en haar billen kwamen smakelijk uit in haar bikinibroek. Haar donkere lange haar was nat en viel net over haar schouders. Nog steeds ben ik er heilig van overtuigd dat haar schitterende fonkelende bruine ogen even bleven staan toen we elkaars blikveld kruisten. In een keer wist ik het zeker, ik wil haar! Zij moet mijn allermooiste vakantieherinnering worden.

Hoe ik het gedaan heb weet ik niet, maar het kwam zover. ’s Avonds in de bar waren we elkaar tegengekomen. Helemaal nuchter zal ik niet meer geweest zijn, maar ik weet het nog gedetailleerd te vertellen. Brutaalweg was ik op haar afgestapt, hakkelend en in mijn beste schoolengels had ik haar naam gevraagd. ‘Margherita’, had ze geantwoord. ‘Like the cocktail’….

Ik weet nog hoe we uiteindelijk buiten de discotheek waren beland en zonder kleren zijn gaan zwemmen in de zee. Hoe we in elkaars armen belandde en hoe onze lippen elkaar als eerste raakten. Hoe mijn handen over haar lichaam gleden en hoe zwoel ze in mijn ogen keek tijdens het zoenen. We deden het in het zand en het was mijn prettigste ervaring ooit. We hebben naar afloop zonder veel te zeggen nog even in elkaars armen gelegen. Tot ze besloot zich aan te kleden. Ze legde een hand op me gezicht en zei dat ze hoopte me snel weer te zien.

U begrijpt, ik heb haar nooit meer teruggezien. De rest van de vakantie was best leuk, gezellig en een groot feest. Maar toch viel het gigantisch tegen. Ik heb geen vrouw meer aangeraakt en alle weddenschappen verloren die we vooraf afgesloten hadden. Ik zal het u nog sterker vertellen, ik heb enkele vriendinnetjes gehad, ik heb het serieus geprobeerd. Maar niemand haalt het bij Margherita, niemand was zo oogverblindend mooi en zo onbeschrijfbaar sexy. Telkens als de zomer nadert dan denk ik weer aan haar. Hoe kort het was, en hoe heftig. We zijn al jaren verder en vraag me nog steeds af hoe het met haar gaat, waar ze is en wat ze doet.

Ik schrijf dit verhaal aan de bar bij mijn stamkroeg en bestel ondertussen, hoe toepasselijk, de bekende Margherita cocktail. Ik lurp eraan en het smaakt me helemaal niet. Plotseling vraag ik me af,lieve Marherita, zou je inderdaad als de cocktail zijn geweest en zou ik het allemaal geromantiseerd hebben?