“Mevrouw”

Zoals sommige lezers van mijn weblog weten, werk ik sinds een aantal maanden achter de bar van de plaatselijke kroeg. Een leuk dorpscafé wat op vrijdagavond voornamelijk dient als praat en biljart locatie. De zaterdagavonden vullen zich met plaatselijke jeugd die rond elfen in grote getallen binnenstromen. Ze flirten, wagen soms een dansje, praten, drinken maar maken vooral lol. Afgelopen zaterdag stond er een knaapje voor mijn neus. “Mevrouw mag ik 10 bier?” Voor ik de tap aanraakte was het er al uit: “Mevrouw???” Hij schrikt enigszins op en kijkt me met waterige bieroogjes aan: “Eh….10 bier alstublieft.” Zoals Eddy Murphy, in The Nutty Professor, van jeugdige vrouwenversierder verandert naar een wijze maar ontzettend vette professor, zo voelde ik me ook. De werking van de zwaartekracht voelde ik op mijn borsten slaan. Mijn ontdekte rimpel begon te jeuken en was me ineens bewust dat mijn shirtje misschien te veel verraadde van mijn Bourgondisch gevulde vetrol. Zó oud was ik toch niet? Ik moest het weten: “Hoe oud denk je dat ik ben?” Ik zag hem kijken en denken, verdomme oud wijf, tap toch gewoon tien bier. Maar hij vroeg beleefd: “Sorry wat zegt u?” Verdomme pestmannetje. Deed hij het nou expres of was ik echt niet verstaanbaar? Ik probeerde de omgekeerde tactiek: “Hoe oud ben je?” Op zijn puisterige gezichtje was een schrikreactie te zien: “Ik ben écht zestien hoor, vorige week geworden. Wilt u mijn brommercertificaat zien?”

Brommercertificaat? Heb ik die ooit moeten halen? Ik stapte op een snorfiets en reed weg met 25km per uur. Op mijn Commodore-64 speelde ik Pac-Man, terwijl puistje net het daglicht zag. Oké ik geef toe het is wat zielig, maar als ik in de zee zwem overvalt de tune van Jaws me soms nog steeds, terwijl puistje zijn hand niet omdraait voor een koelbloedige moordpartij op het witte doek. Inspector Gadget tadadadadadadaaaaa… Nee natuurlijk niet, totaal onbekend voor Puistje. Kloddertje roze hieeeeer…? Vrouwtje theelepel? De hulk? Nee zeker, Puistje? Maja de Bij? Startrek? Kernraketten dan? De demonstratieposters zie ik nog voor de ramen van mijn buren hangen. Voor puistje zijn chemische wapens een feit. Briefpost? Bruine auto’s met autostoelen zonder hoofdsteun en bijrijderspiegel? Een telefoon met snoer én draaischijf? de eerste mobiele telefoon die 12 kilo woog? Nee allemaal onbekend voor Puistje. Bruine televisies, de knoppen verlicht met…..

“Mevrouw?”
“Mevrouw?”
“Ja sorry?”
“Mag ik alstublieft tien bier?”