De fluwelen wereld aaide hem over zijn gezicht en verblindde hem van al het kwade dat hij doorgaans zag in de wereld, op het journaal en bij de bakker om de hoek. Toen hij in eerste instantie leek te vallen in een donker gat, bleek later dat zijn vrouw het was die hem wakker maakte. Ze was hysterisch aan het schreeuwen dat hij wakker moest worden. Hij keek op de wekker en zag dat er 04:23 stond. “Wat is er? Ik hoef pas over een dikke twee uur op te staan,” zei hij beheerst en rustig. Ze begon hem te slaan. “Klootzak, ik kan niet slapen! Ga eens slaappillen voor me halen uit de badkamer,” schreeuwde ze. Denkend aan de buren en haar goede bedoelingen ging hij naar de badkamer en pakte slaappillen uit het medicijnenkastje. “Hier schat, neem ze maar in en probeer je slaap maar te vatten,” zei hij terwijl hij de pillen en een beker water aan haar overhandigde. De pillen werkten: binnen een kwartier lag ze te snurken en daarmee stopte ze ook niet voor 06:30 toen de wekker ging. Met zijn vermoeide hoofd stapte hij uit zijn bed, douchte zich en kleedde zich aan.

Na zijn ontbijt was het inmiddels kwart over zeven. Hij moest over een uur vertrekken om op tijd op zijn werk aan te komen. Elke dag voor hij naar zijn werk ging, moest hij het huis stoffen en stofzuigen, want zijn vrouw had daar geen zin in. Vaak moest hij het na zijn werk opnieuw doen, omdat ze vond dat het niet goed genoeg gedaan was of omdat ze chips op het tapijt had geknoeid. Voor hij weer schoon moest maken, moest hij wat koken. Hij had in de jaren dat hij getrouwd was een aardig culinair niveau bereikt. Door klachten werd je beter, door complimenten steeds slechter, vond hij, daardoor kon hij de kritische uitlatingen van zijn vrouw wel appreciëren. Hij had het druk met zijn vrouw, hij moest veel doen en het meeste wat hij deed was niet goed. Hij vond het niet erg, want hij diende en gaf liefde zonder er iets voor terug te hoeven hebben. Uiteindelijk kreeg hij wel wat: voor elke zoen, omhelzing of schouderklop een snauw of een pak slaag. Ze zal het vast niet zo bedoelen.

Hij kwam om 08:55 aan op zijn werk, dus hij was eigenlijk vijf minuten te vroeg. Zijn chef kwam op hem aflopen en zei hem dat hij alvast moest beginnen. Gehoorzaam snelde hij naar zijn bureau en nam plaats op de oude, niet-ergonomisch verantwoorde stoel. Toen zijn verouderde pc was opgestart, begon hij de stapel dossiers die voor zich lagen door te bladeren. Zijn collegae hadden niet zulke grote stapels, zag hij toen hij rondkeek op zijn afdeling. Ze waren er ook nog niet, want zij waren altijd te laat. Vaak kwamen ze geeneens opdagen of gaven ze hem hun dossiers. Hij verdiende ook minder dan de rest, maar dit merkte hij nooit op tegen zijn baas. Zijn baas zal vast een keer een foutje hebben gemaakt in de begroting, dat kan gebeuren.

Toen zijn collegae pauze namen, zat hij verder te werken. Zijn baas kwam zijn werk verstoren. “Mijn schoenen moeten gepoetst worden, want ik heb er net jam overheen geknoeid,” zei hij met een chagrijnige stem. Hij pakte een doekje en schoenenpoetsmiddel uit zijn bureau en ging op zijn knieën zitten voor zijn baas. Hij begon te poetsen totdat zijn schoenen weer blonken als zijn 24-karaats gouden horloge in het zonlicht. Zonder een dankwoordje vertrok de baas, hij zei nog wel dat hij weer door moest gaan werken, want anders zou het nog weleens fout kunnen gaan aflopen voor hem. Tot 20:15 bleef hij op kantoor. Hij sloot het pand af, want iedereen was al vertrokken. Het was zaterdag en morgen hoefde hij niet te werken. Ze bedoelden het allemaal vast niet zo.

Op zondag doet hij eigenlijk precies hetzelfde als de andere dagen. Het enige verschil is dat hij zich dan onderwerpt aan God. God die almachtig en al-goed is. Terwijl buiten de muren van de kerk kinderen rondlopen met ernstige ziektes, mensen worden vermoord voor economisch gewin, oorlogen worden gevoerd voor principekwesties, knielt hij neer om te bidden. Hij bedoelt het vast allemaal niet zo.


5 reacties

Prlwytskovsky · 10 februari 2011 op 18:18

Schoenen poetsen van je baas terwijl hij ze nog aan heeft, en dan dit soort bedreigingen meekrijgen???
Schop voor z’n donder kan hij krijgen.

Zo, dat lucht op. Heh ……. heerlijk.

sylvia1 · 10 februari 2011 op 19:27

Ze zeggen vaak dat de waarheid nog ongeloofwaardiger is dan fictie, maar ik hoop toch echt dat ze niet bestaan, mannen (of vrouwen) die zich privé en op het werk in deze mate laten vernederen.

lisa-marie · 10 februari 2011 op 19:48

Die eerste zin die doet het hem !
eigenlijk vind ik dat de laatste alinea best weg mag.

En je zou hem niet met een fluwelen handschoen willen aaien maar een emmer water over hem heen gooien om wakkker te laten worden.
Maar ga er van uit dat het fictie is.

maurick · 10 februari 2011 op 20:16

Het is inderdaad fictie en de laatste alinea is eigenlijk een het statement dat ik wil maken.

LouisP · 12 februari 2011 op 00:31

Tja, dat is er flink over. Ik had die baas een relatie laten aangaan met de vrouw van die sloef..en dat die sloef ’s morgens hun ontbijt aan bed brengt..’en heeft het gesmaakt!’

Geef een reactie

Avatar plaatshouder