Heb jij dat soms ook wel eens? Dat je je afvraagt hoe een persoon zo perfect zo onfeilbaar kan zijn. En hoe meer je jezelf dit afvraagt hoe meer je zoekt naar punten van zo’n iemand waarop hij of zij net even wat minder perfect is. En natuurlijk vind je die altijd wel, ik bedoel niemand kan perfect zijn. Maar soms lijkt het wel zo, alsof iemand onfeilbaar is. Hij of zij haalt altijd de hoogste cijfers in de klas, is net even sneller klaar met een project of lijkt wel een superman/vrouw door zowel een perfecte huisvrouw/man als een perfecte collega te zijn. Vaak zijn deze mensen daarnaast ook nog eens ontzettend aardig waardoor je eigenlijk steeds meer een hekel aan ze krijgt omdat jij nooit aan ze zou kunnen tippen.
Maar hoe onfeilbaarder een mens is hoe feilbaarder hij of zij wordt. Mensen zullen altijd blijven zoeken naar die ene fout die ene misstap. En als ze die eenmaal hebben gevonden zijn ‘de onfeilbaren’ opeens toch enorm feilbaar geworden. Soms is die ene fout zo groot dat het afbreuk doet aan het hele persoon.
Fouten maken is menselijk. ‘De onfeilbaren’ worden op een voetstuk gezet en hoe hoger dit voetstuk, hoe harder de val als ze toch een normaal mens blijken te zijn.
Persoonlijk heb ik meer bewondering voor mensen die weten dat ze veel fouten maken maar er tegelijkertijd alles aan doen om dingen goed te doen. En alleen zeggen ‘ik heb er alles aan gedaan wat ik kon’ is niet genoeg je moet geen 100% geven maar altijd net iets meer. Mensen die overal volledig voor gaan, ja ze worden vaak ook teleurgesteld maar het is dan extra bijzonder als ze zelfs na tegenslagen nog altijd door blijven gaan. Voor dit soort mensen heb ik respect ‘de onfeilbaren’ zullen toch wel een keer van hun voetstuk vallen, de menselijke hebben immers geen voetstuk om vanaf te vallen hoogstens de stoeprand. En hoeveel mensen hebben daar nou ernstige verwondingen aan overgehouden?
3 reacties
arta · 14 juli 2007 op 12:24
Wat mij betreft zou je geen enkel mens ooit op een voetstuk moeten zetten, puur omdat je daar jezelf mee omlaaghaalt. Iedereen denkt, voelt en gaat naar de WC, en dat de één onder wat gelukkiger omstandigheden lijkt te leven, wil nog niet zeggen dat diegene ook werkelijk gelukkiger is…
🙂
schoevers · 14 juli 2007 op 15:48
Sem,
Weet je de overeenkomst tussen de onfeilbare en Sinterklaas?
Veel mensen geloven erin, maar ze bestaan niet.
Weet je het verschil tussen de onfeilbare en Sinterklaas?
In Sinterklaas blijf ik geloven. Dat levert tenminste wat op.
Groeten en tot de volgende column.
Dees · 15 juli 2007 op 10:40
Je maakt een denkfout… De onfeilbare maakt zichzelf niet onfeilbaar, maar wordt zo gemaakt door de ander (door jou in dit stukje-geval). De ‘onfeilbare’ maakt geen eigen voetstuk om op te staan, maar dat doen anderen (jij, in dit stukje-geval).
Je neemt kortom de ‘onfeilbare’ iets kwalijk vanuit je eigen perceptie. De enige die je dat kwalijk kan nemen is jezelf, het is jouw voetstuk, jouw oordeel en jouw teleurstelling / feestje op het moment dat je eigen perceptie niet klopt. Maw, het draait helemaal niet om de ander, maar om jouzelf, je jaloezie op de ander waarschijnlijk en je gevoel van rechtvaardiging als de ander niet aan de door jou geschepte verwachtingen voldoet… Jij ziet de onfeilbare vallen, maar of die echt valt is maar de vraag…
Verder sluit ik me aan bij arta. En wil ik nog kwijt dat je helemaal niet altijd voor 100% je best moet doen, of daar nog een schepje bovenop moet leggen. Van wie MOET dat?
Als ik dat zo lees vermoed ik dat je zelf graag onfeilbaar wilt zijn in je eigen ogen. En hee, it won’t work 😉