Papapapadam pampapapapapararararapam. Tududududududu du du tiri tiri tiri ti tum. Mes excuses.
Wat vooraf ging aan deze verifiëring van verontschuldigingen is een schriftelijke vastlegging van wat ik daarnet speelde op mijn prüfung – kijk M, ik kan ook Duits – gitaar. Dit alles in een vlaag van postfacessosale stress. Peter Doherty in vol ornaat. Heerlijk. Inderdaad.
Gisteravond was de titel van het zoveelste dictee der Nederlandse taal ‘Zelfverminking’. Helaas, of gelukkig want dat weet je nooit van tevoren, was ik afwezig, ik zat in een restaurant. Jawel, dank u het smaakte voortreffelijk. Dit had als logisch gevolg dat ik niet meteen kon meepennen.
Op 15 Maart 2012 gaat Facebook sluiten. Gerucht of realiteit? Volgens “Weekly World News” (WWN) reporter J.B. Smitts is het waar, volgens de woordvoerders van Facebook is het slechts een gerucht. Maar wat zou het zalig zijn als het toch waar zou zijn!
Wat niet te zeggen?
“Het komt wel goed”.
Zeg dit niet. Houd deze opmerking alsjeblieft voor je, wanneer je me opzoekt. Zeker op dagen waarop ik laat merken dat het niet gaat, dat het een kutdag is en dat ik het helemaal gehad heb met die verbouwing. Echt, op een dag waarop het niet gaat is zo’n opmerking dodelijk voor de vriendchap. Zeg nou zelf: je zegt tegen een zwangere vrouw die groen ziet van de vele kotspartijen in de eerste maanden van haar zwangerschap ook niet dat het allemaal reuze meevalt, terwijl je weet dat de grootste klus –de bevalling- nog moet komen.
Dinsdagmiddag in de bushalte aan de markt van Maastricht, hoor ik, terwijl ik ongeduldig sta te wachten op een bus die maar niet komt, met groeiende frustratie kijkend naar mijn horloge en de bocht waar de bus moet verschijnen, gemompel over nieuws uit Luik. Ondanks dat we in het hokje dicht tegen elkaar staan om beschutting te vinden tegen de harde en koude wind, hoor ik slechts flarden van de gesprekken tussen de andere wachtenden; ‘…vier doden… granaten.’
