Bloedhonden bevalling op de Hongaarse Poesta.

Het is elke keer weer leuk om hier in ons ooievaars dorp in het zuid-westen van Hongarije, het Bloedhonden Clubblad in de brievenbus te vinden. De postbode heeft geen huisnummer nodig, de kop op de voorkant zegt hem genoeg. Dat moeten die gekke Hollanders zijn, die hebben vier van die exemplaren in de tuin banjeren.

De boodschap

Hier reis ik dan op de baren van een woelige zee. Inktzwart kijkt het water mij aan. En koud, koud dat het is. De boodschap mag duidelijk zijn, het is nacht en de temperatuur beneden vriespunt. Zo ook mijn humeur. Waaraan heb ik dit te danken? Zomaar overboord geflikkerd. Vanuit een wanhoopsdaad bij naderend gevaar. In paniek werd mij terloops vaarwel gezegd. Een dikke kus kreeg ik nog in mijn gladde nek. Alle hoop is op mij gericht. Heilig is de boodschap die ik binnen onafzienbare tijd de mensheid mag gaan brengen. Ben alleen benieuwd of de ontvanger er wijs uit wordt.

BeenPlasser

Succes en respect maar ook roeping komen te voet en gaan te paard. Vrijzinnig onzindelijke paters weten daar inmiddels alles van. Er is lang gedacht dat priesters een roeping hadden. De baas had ze zelf ingefluisterd dat ze uitverkoren waren om voor hem te komen werken. De aandrang om zich in een zwarte rok te hijsen, werd vaak seculier gesteund door een zak met geld van de familie, die graag wilde pronken met een priester onder de rijke kinderschaar.

Doofpot

Het is een rustige zaterdagmiddag. Een kille winterdag is het, maar het zonnetje schijnt lekker door mijn raam in m’n gezicht. Een beetje zoeken op het web naar leuke muziek is mijn bezigheid totdat ik het volgende nummer tegenkom: Lange Frans en Baas B met Kamervragen. Het nummer gaat over vragen aan de Tweede Kamer. Over ‘vuile’ praktijken van de Kamer. Bijvoorbeeld de AP-23-mijnen. Een mijn die misschien de oorzaak is van de vuurwerkramp in Enschede. Het was dus misschien niet de schuld van SE Fireworks. Misschien was het gewoon de regering.