Kinderarbeid

Ze lacht met de vanzelfsprekendheid van haar jeugd. Haar verhaal strookt niet met haar stralende gezicht. Ja, ze heeft hard gewerkt en ze is heel moe. Na het praatje lijkt haar gezicht te versomberen. Ze is negen.

Klappen

Vroeger was het al zo dat de buurvrouw klappen kreeg van haar man en dat mijn moeder op de muren bonkte en haar stem verhief met de gezellige woorden “Hé dooie diender, mot je mij neme, laat je wijf met rust!”

Beter dan perfect

Terwijl ik, met stramme, van pijn bonkende knieën en hees als een 06-lijnmevrouw in de supermarkt rondscharrel, zie ik anderen meewarig naar me kijken. Ze kunnen alleen mijn buitenkant zien: een beetje een sneu, zwak vrouwtje, dat strompelend en hoestend haar winkelwagentje voortduwt. Als ze écht naar me zouden kijken, zouden ze kunnen zien dat ik van binnen dans op de tonen van mijn zingende hart. Mijn buitenkant mag dan de prijs betalen, mijn binnenkant kan nog heel lang teren op die beter dan perfecte 15e oktober 2010.

De nomade en Sint

Ik heb het boek uit, ‘De Nomade’ geschreven door Ayaan Hirsi Ali en ik blijf met een vraag zitten. Ze heeft destijds ons voorgelogen over haar afkomst. Somalië, Kenia of Saoedi-Arabië. Voor mij niet zo belangrijk. Ervan uitgaande dat ze nu niet liegt in haar boek, krijg ik wel respect voor haar, het is ook niet niks wat ze beleefd heeft in haar jonge jaren in dat wereldje van de moslims.

Pics or it didn’t happen …

Woedend komt mijn 15-jarige dochter uit school. “Nou mam, zó belachelijk! Weet je wat wij moeten doen voor Nederlands? Een spreekbeurt houden!” “Nou, dat is toch niet zo gek,” reageer ik verbaasd, “op de basisschool heb je al geleerd hoe het moet!”