Palingpraatster

Botervette paling is op uitsterven na dood. Daarom, vanuit de immer alerte politiek, actie! Ex-landbouwminister Gerda V. (CDA/Lesbisch Volksfront) stelde in 2010 een jaarlijks vangstverbod voor drie maanden in. Stoere vissers (SP/Homo’s Voorop) beloofden de bedreigde vis ook te helpen, door jaarlijks 50 ton overboord te zetten op een stek waar de dieren makkelijker naar zee kunnen zwemmen om zich voort te planten. Volgens het Wereld Natuur Fonds (WNF/Hetero’s Alert) waren deze maatregelen echter volstrekt ontoereikend om de paling voor het nageslacht te bewaren. Kortom, het was en is, ondanks politieke kleur en geaardheid, palingcrisis! Hoogste tijd voor het tv-programma Man bijt hond om ferm in actie te komen. Dierentolk Tonny uit Lelystad werd het water opgejaagd om het slechte nieuws aan de paling te vertellen. Tonny was altijd al het buitenbeentje van de familie. Ging jaren in gesprek met psychiaters van diverse pluimages (homo’s/lesbo’s) waarna de hulpverlening er verder het zwijgen toe deed. “Ze is geen gevaar voor zichzelf en de samenleving!” Tonny is uitbehandeld en opgegeven. Lijkt zo gek nog niet.

Op haar site: “Tijdens het contact met het dier krijg ik beelden en gevoelens door, maar soms hoor ik het ook echt iets zeggen”. Wonderlijke vrouw. Lispelt: “Wanneer ik een gesprek aanga, maak ik me bekend, zeg wat ik doe en of het goed is dat ik het een en ander vraag namens het baasje of bazinnetje. Pas als het dier toestemming geeft ga ik verder. Is het dier erg angstig of getraumatiseerd, dan zal ik afstand bewaren, zodat het zich niet bedreigd voelt. Soms lukt het niet om contact te maken”. Ach, een isoleercel wellicht voor meer connectie?

Mevrouw had op de jaarkermis in Lelystad een voorkeur voor zweefmolens. Ze leek alle binding met de werkelijkheid verloren te hebben. Sneu. “Bij gedragsstoornissen probeer ik samen met het dier erachter te komen waarom hij of zij dit doet”. Conclusie: wanneer je zelf de hoofdschakelaar verkeerd hebt staan creëert dat een hechte band met welke diersoort dan ook. “Tevens werk ik met dieren die overleden zijn. Maakt niet uit hoe lang geleden dit is gebeurd. Ik kan ze dan zien in hun omgeving waar ze nu zijn, en vaak zie ik dan ook andere overleden dierbaren”. Wel, dat gaat er bij kreupelen en blinden in als Gods paling in een aalgladde ouderling.

“Het dier, waarmee ik een gesprek aanga, hoeft nooit bij me te komen. De vragen en later de verslagen worden per e-mail verzonden. Bellen mag ook. Ik wil voor een verhelderend beeld wel een foto hebben waar het dier alleen opstaat”. Een afbeelding van een zwaar getraumatiseerd baasje/bazinnetje is inderdaad wat teveel van het goede. (H)eerlijke manier om zo, lui sprakeloos achteroverleunend, je inkomen te vergaren. Wanneer je zo’n idioot inroept voor hulp verdien je het ook om financieel gestroopt te worden. Het beeld is haarscherp. Tonny is wel een gevaar voor zichzelf en andere beperkten van geest. Elektroshocks lijken gewenst, euthanaseren een optie.

In Man bijt hond bevond de patiënt zich in een oranje overlevingspak op een boot in dezelfde kleurstelling. Haar armen in volledige overgave weids over de golven uitgestrekt. “Het gesprek komt op gang. De palingen zijn blij maar toch ook bezorgd!” Jòh… Zelfs met de tv op de maximale geluidssterkte werd niet duidelijk waar ze het over had. Ter voorkoming van verdere stress bij de gladde jongens druppelde ze twee pipetjes Bach-bloesemremedies in het water. Twee bakstenen volgden. “De energie van de stenen gebruik ik om het evenwicht in de organismen te herstellen en te harmoniëren”. Broodje paling, wie?