Plork

Een slanke jongeman met zwarte laarzen stapt met zijn hond in de richting van het park. Aan de rand van het park ziet hij het meisje met een bezem staan. Ze draagt een groene overall en zwarte bivakmuts. Aan de overkant van de straat sjokt een klein dik kereltje achter een lege kruiwagen. Hij roept naar het meisje: “Plork! Koffie!” De man met de hond heeft dat meisje met de zwarte bivakmuts vaker in het park gezien, maar hij heeft nog nooit bij haar stilgestaan. Wanneer hij het meisje zonder die bivakmuts een paar dagen later bij de vijver ontmoet valt dat niet mee.

Ze zit op het bankje bij de vijver. Op het uiteinde van de bank. In haar hand heeft ze een flesje chocomelk. Wanneer de knappe kerel op het andere uiteinde gaat zitten, moffelt het meisje iets weg tussen haar benen. Dan draait ze haar hoofd naar de jofele gast, die dan ineens aandacht heeft voor de vijver. Hij tuurt naar de eendjes op het water. Het meisje blijft naar de aantrekkelijke kerel kijken:”Jij bent die bekende schilder en schrijver hè? Die over de bijzondere dierenvriend schrijft?”
“Klopt! Ik schrijf over de bijzondere dierenvriend, die de eendjes in de vijver verzorgt en die ook verantwoordelijk is voor de buizerds en de regenwulpen op de Kalmthoutse heide.”

De bekende schrijver kijkt wat schuin naar het onderlichaam van het meisje. Hij ziet de zwarte bivakmuts, die op de grond is gevallen, tussen haar voeten liggen.
“Jij bent Plork, hè? Waarom noemen ze jou eigenlijk Plork?”

Zonder iets te zeggen haalt ze een foto uit haar achterzak en laat die aan de charmante manspersoon zien. Op het beduimelde en verkreukelde plaatje staat een meisje in bikini op het strand. Een meisje met natte haren en een lelijk gezicht.
“Die jongen waar je over schrijft, die dierenvriend en vogelkenner. Is dat die schrijver en schilder die zoveel succes heeft bij de vrouwen?”

“Tja, naast het verzorgen van al die dieren is hij een niet onverdienstelijke kunstschilder én succesvol schrijver van columns. Op zijn motor beleeft de jonge succesvolle schrijver de meest ongelofelijke en spannende avonturen. Daar schrijf ik verhalen over. Met uiteraard die succesvolle schrijver in de hoofdrol. Wanneer hij met zijn zwarte monster in welk boerengat dan ook binnen dendert worden alle vrouwen daar vochtig! ‘Stoere Jan met de speciale kwast’ noemen de meiden hem! Allemaal prachtige vrouwen die in hordes achter hem aan rennen!”
“Die creatieve motorrijdende dierenvriend met zoveel succes bij de vrouwen heet Jan, zeg je! Weet je zeker dat Jan zijn échte naam is? Hij doet me namelijk denken aan een andere knappe schrijver en kunstschilder hier in Kalmthout. Die ook motor rijdt en bekend staat om zijn succes bij de vrouwen. Mijn beste vriendin heeft nog achter hem aangezeten. Hij vertelde tegen haar dat hij ooit een verhaal over mij zou schrijven.

“Mag ik die foto van jou in bikini nog eens zien?’
Het meisje haalt de foto weer uit haar achterzak
“Maar, jij bent helemaal geen Plork!”
“Nee mooi schrijverke, ik niet. En jij?”