Prima foto

Van een leuke meneer die ik via een datingsite had leren kennen, ontving ik een poosje geleden een berichtje via Badoo. Ik was benieuwd naar zijn berichtje maar moest, om dat te kunnen lezen, eerst lid worden van deze site, bedoeld om ‘leuke contacten’ op te doen. Het lidmaatschap bleek geheel gratis en in mijn profiel heb ik alleen mijn voornaam, leeftijd en een fictieve woonplaats ingevuld. Vervolgens stuurde ik hem een berichtje terug. Om nooit meer iets van hem te horen, overigens. Badoo ging in het vergeetboek. Totdat ik een paar dagen geleden het verzoek kreeg een foto te plaatsen. Nu wilde het toeval dat ik net een prima foto van mezelf had laten maken voor ‘bedrijfsdoeleinden’, dus gaf ik gehoor aan dat verzoek. Binnen tien minuten had ik maar liefst tien berichtjes via Badoo. Allemaal ‘heren’ die vonden dat ik er zo goed uitzag. Ja, eerlijk is eerlijk, ik had ook echt een leuke foto gebruikt. Decent en vooral geheel gekleed, maar wel met een stralende lach. Een lach die kennelijk iets teweeg bracht bij een aantal heren. Onmiddellijk moest ik denken aan een vriendin die bij het aanschouwen van die foto uitriep: ‘Meid, ik snap niet dat de mannen je links laten liggen!’ Inmiddels moge dus duidelijk zijn dat dit, althans op Badoo, niet het geval is. Maar of ik daar blij mee moet zijn?

Goed, tien berichtjes dus, afkomstig van onder meer een behoorlijk belegen bouwvakker (Je hebt een lueke uitstraling) een met cowboyhoed getooide man uit Houston, Texas (Hi, looking nice girl, wanna chat?) een in Den Haag wonende Brit (Hi, I’d like to get to know you better) een Turkse meneer van voor de oorlog (‘ik wil afspraak’) en als toetje: een heuse travestiet (Wat zie je er geweldig uit, meid!). Dat was dus wel even slikken.Na de eerste tien berichtjes nam ik niet eens meer de moeite om nog beleefd te antwoorden en kieperde ik alles zonder pardon in de op de site meegeleverde prullenbak. Opgeruimd staat immers netjes?

Vanmorgen heb ik me net geïnstalleerd achter de pc, om te werken aan mijn website, als ik weer een berichtje via Badoo ontvang. Een leuk berichtje, van een zo op het oog leuke man. Paar jaar jonger dan ik – streelt mijn ego – en geen raar profiel. Of ik zin heb om te chatten via MSN, vraagt hij. Ik ben nooit te beroerd om leuke nieuwe mensen te leren kennen en daarom voeg ik hem toe aan mijn contactpersonen.

Na het obligate ‘Hi, hoe gaat het met jou?’ ‘Goed en met jou?’ begint hij onmiddellijk over mijn foto. Dat ik er zo fantastisch – met zes uitroeptekens – uitzie. Dat compliment aanvaard ik in dank, maar dan komt het. ‘Ben je volslank?’ wil hij weten. Volgens mij een nogal impertinente vraag aan iemand waar je verder helemaal niets van weet. Ik ontwijk dus de vraag, waarop hij wil weten wat ik aan heb. En o ja, of we de webcam meteen aan zullen zetten. ‘O,’ denk ik ‘zijn we er zo eentje?’ Ik bedank vriendelijk voor het aanbod en zoek in gedachten driftig naar de nooduitgang.

Eerst probeer ik het via de eerlijke weg. Ik leg uit dat ik niet zo voor het gebruik van de webcam ben en evenmin een avontuurtje zoek – ‘Mijn leven is al avontuurlijk genoeg,’ probeer ik er nog als grapje aan vast te knopen.

Doodse stilte bij de jongeman aan de andere kant. En dan stuitert er na enige minuten over mijn beeldscherm: ‘Maar ik ben echt heel serieus hoor!’ Natuurlijk joh! Plotseling hoor ik – zogenaamd – mijn dochter thuiskomen en ik meld dat ik thee moet gaan zetten en haar verhalen aanhoren. Met drie dikke XXX neemt hij afscheid. ‘Tot later!’ lees ik nog net voor ik uitlog. ‘Kunnen we misschien nog even cammen!’

Op mijn gemak zet ik een kopje koffie voor mezelf. Het duurt nog minstens twee uur voordat mijn meisje er is; tijd genoeg om mijn profiel bij Badoo te verwijderen en deze ‘Camboy’ uit mijn contactpersonen.