Met tegenzin loop ik naar de basisschool. De angst voor wat komen gaat is vele malen groter dan de schrik van een kind dat zijn eerste schooldag meemaakt. De gemeente geeft informatie over de verregaande consequenties van de wijkontwikkelingsplannen. De voltooiing van de stedelijke ringweg wordt omgebogen door mijn geliefde straat en dat betekent huizensloop. Het lood staat in mijn schoenen als ik het klaslokaal binnenloop. Twee wethouders, een gemeentedirecteur en twee ambtenaren staren mij aan. Ze ritselen wat met papier. Het lokaal loopt langzaam vol. Ik zie een hoop onbekende gezichten. Vreemd, de besloten avond was alleen bedoeld voor wooneigenaren. In plaats van 20 mensen zie ik er minstens 80. De mensen staan tot op de gang. De sfeer is timide.

De coördinerend wethouder wijkontwikkeling neemt het woord en vraagt of iedereen het nieuws over het gewijzigde ringwegplan al heeft verwerkt. Doodse stilte, we weten het pas een week. Hij legt uit dat de gemeente achteraf toch maar besloten heeft om ook de huurders en enkele bestuurders van verenigingen in de wijk uit te nodigen voor deze bijeenkomst. De gemeente was even vergeten dat ook zij belanghebbenden zijn. Slechte voorbereiding of schimmige tactiek?

Ik maak kennis met bestuurders van de Speeltuin, Dahliavereniging en Basisschool. Alleen de bestuurder van de Volkstuin ontbreekt. De gemeente kon hem niet op tijd vinden en bereiken. Ook de anderen zijn pas op het laatste moment uitgenodigd. Slechte communicatie, slechte zaak. Er is blijkbaar haast geboden met presentatie, afwikkeling en vaststelling van de wijkontwikkelingsplannen.

De mensen achter de ambtelijke tafel worden voorgesteld. Naast de gemeentedirecteur Dienst en Samenleving zijn dat de wethouder van verkeer, de projectmanager stedelijke ring en de taxateur, tevens grondaankoper van de gemeente. Er is ook een vertegenwoordiger van de participerende woningbouwvereniging aanwezig. Zij zit in het publiek. De gemeente werkt nauw samen met deze woningbouwvereniging.

De gemeentedirecteur is gespreksleider en vertelt hoe de avond eruit ziet. Allereerst geeft elke ambtenaar een presentatie over zijn rol bij de voltooiing van de stedelijke ring. Na afloop is er voldoende tijd voor reacties en vragen. Met een glimlach nodigt de directeur alle belanghebbenden van harte uit om hun kruim te spuien en stoom af te blazen, want dat zal nodig zijn.

De fantastische ontwikkelingsplannen worden flash en glossy getoond. Het algemene belang wordt benadrukt. Het zal mij worst wezen. Waar staat mijn huis? Het komt niet voor op de plattegrond. Dat vind ik in algemeen en specifiek belang zwaar kloten.
De gemeentelijke taxateur nodigt zichzelf al bijna uit. Na de vakantie komt hij in ontspannen sfeer een kijkje nemen op de te slopen locaties. Er valt dan overal over te praten en iedereen krijgt wat ie verdient. Sommige eigenaren kunnen er zelfs op vooruit gaan. Ik voel me net een klein kind dat een snoepje voorgehouden wordt.

Na anderhalf uur gemeenteshow kunnen eindelijk vragen worden gesteld. Door informatieoverload, beperkte verwerkingstijd en hete binnentemperatuur zijn de gemoederen behoorlijk lamgeslagen. Slechts een handjevol mensen heeft vragen. Ik ook. Ze spookten de afgelopen week in slapeloze nachten door mijn hoofd. Mezelf voortdurend afvragend: welk monster komt aan mijn huis en haard, hoe ziet ie eruit en belangrijker, hoe trek ik tegen hem ten strijde en wanneer?

Is er al een naam gekozen voor het nieuwe tracé? Jarenlang droeg het de naam van de straat waar het tracé aanvankelijk gepland was. De wethouder van verkeer beantwoordt de vraag. De gemeente verplaatst de aansluiting naar de rand van de wijk. De nieuwe naam wordt: Tracé Buiten Om. Pardon, mevrouw de wethouder. U vergist zich. U bedoelt eigenlijk: Buiten Alles Om. Dat is namelijk wat de gemeente doet. Plannen laat bekend maken, slecht communiceren, vlak voor de vakantieperiode. De gemeente beoogd met het nieuwe tracé twee wijkgedeelten te verbinden? Mooi niet. Maar liefst 52 percelen worden volledig gedelete. Daarmee gaat u buiten ons en alles om. Ik dacht het niet.

[b][url=http://www.wonderville.ca/v1/activities/tipi/tipi.html]Mien[/url][/b]

[img align=left]http://www.eqnm.org/images/under_construction.gif[/img]


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

2 reacties

arta · 1 augustus 2009 op 12:40

Jeetje, Mien, dit is echt heftig voor je!
Sterkte is niet het juiste woord, maar welk woord past wel in een situatie als deze?

Prlwytskovsky · 1 augustus 2009 op 18:28

Alez-alez-alez, zoiets kennen wij hier ook in Schiedam. Het beroemde A-4 traject. In de 60’er jaren is het zandlichaam aangelegd en in 2009 is men het er nog steeds niet over eens of en wanneer er nu asfalt op komt.

Gemeenten lijken soms net mensen. Toch?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder