Stadse fratsen

“Hé, Niek, jie bin te leat,” roept de eigenaar van de dorpssuper aan de overkant. De kersverse ondernemer knikt verlegen terug. Er heeft zich een groepje klanten met tassen vol boodschappen op de stoep van de kruidenier verzameld, er wordt gelachen en gesmoesd. Met een krat bier in zijn handen en een brede glimlach op zijn gezicht, doet de collega winkelier er nog een schepje bovenop, als hij in onvervalst Zeeuws naar hem roept:
”Je vrouwe lag zeker op jun hemde?” De verzamelde dorpelingen vinden het een goeie en lachen met hem mee. Blozend gaat Niek zijn winkel binnen, het lachen van buiten verstomd als hij de deur achter zich sluit. Hij hoort nu alleen nog het tikken van de tientallen klokken aan de wand. In de winkel ruikt het naar verf. Her en der staan nog de bloemstukken en flessen wijn, die hij gekregen heeft bij de opening, afgelopen zaterdag. Trots en tevreden richt hij zijn etalage met de door hem zelfgemaakte sieraden in. Hij kijkt alles nog een keer na, voordat de winkel open gaat.

Als hij later die ochtend geconcentreerd in zijn atelier aan het werk zit, schrikt hij op van de eerste klant die de winkel betreed. De winkel vult zich met een onaangename mestlucht. Voor hem staat een oude man, met een gebruind gezicht en een vuil vlekkerig petje op zijn hoofd. Met stoppels tot onder zijn ogen lacht hij vriendelijk en aan zijn lippen hangt een nat bruin gevlekt peukje. Je kunt zijn rotte tanden zien als hij zegt:
“Mien horloge doet nie meer, ei jie dur een nieuw chipje voor?” De edelsmid wil eigenlijk vragen,
“wilt u paprika of naturel?” Maar beseft dat de man, die een batterij bedoeld, het grapje niet zal begrijpen en zegt:
“natuurlijk meneer, wacht u maar even.” Als de man het smerige horloge aanreikt, valt het op, dat hij alle vingertoppen van zijn vuile handen met plakband heeft omwikkeld. Niek kruipt achter zijn werkbank en terwijl hij het horloge van een nieuwe batterij voorziet, kan hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraagt:
“Wat heeft u toch aan uw vingers?” Het stinkende mannetje kijkt met een pijnlijke blik naar zijn vingertoppen en antwoord,
“dat mien jongen, dat is zweerage!”

Doet die oude vieze man Michael Jackson na, met die tape omwikkelde vingers, zoals in die clip op de tv? Niek kan zich niet meer inhouden.
“Is dat weer rage, doet u Michael Jackson na?” vraagt hij op de man af. Het mannetje, met zijn misselijk makende mestgeur komt ákelig dichtbij staan en lacht als hij antwoord:
“Jie kom zeker uut de stad? Mien vingers zijn ontstoken, ze zweren, `zweerage` int Zeeuws.” Als de man even later hoofdschuddend de zaak verlaat, zit Niek nog uren in de stank en denkt: “Dit schrijf ik op.”