13 oktober 1972. Een vliegtuig, opweg naar Chili raakt in zwaar weer boven de Andes Het toestel was een dag eerder uit Montevideo vertrokken en door slecht bergweer moest een nachtstop gemaakt worden in Mendoza. Een dag later werd de reis hervat. Het was vrijdag de dertiende.
De overduidelijk wat haastig aangeklede oma naast me in de wachtkamer van de Röntgen wond er geen doekjes om en kwam razendsnel tot de kern van de zaak.
‘Mam, zoiets vraag je toch niet’, suste de middelbare dochterlief , bij wie de outfit dezelfde sporen van haast vertoonde.
Alles duidde op een spoedje.
Kus (de, m; kussen)
1 aanraking of druk met de lippen als teken van liefde, als groet enz.
Ik word er niet blij van: zo’n zakelijke definitie van iets dat ik als bijzonder intiem beschouw. De magie van de kus gaat totaal verloren in een poging de omschrijving ervan zo breed en algemeen mogelijk te houden.
Het geschreeuw in de slaapkamer van de jongens is ondraaglijk. Het is pas kwart over zes en het feest is alweer begonnen. De jongens vinden zaterdag een mooie dag om vroeg op te staan. Elias neemt de leiding in de wedstrijd wie het meest irritant kan gillen en ik besluit deze ellende niet langer aan te horen en storm mijn bed uit. Vijf minuten later klimmen ze alledrie fijn bij ons op bed. De zaterdag is nu definitief begonnen.
“Škorpion! Škorpion!” Een bosje kinderstemmen inclusief die van mijn eigen kroost klinkt ineens als een bundel onzichtbare hysterie vanachter de hoek van het schuurtje uit. Drie seconden later stuift het grut te voorschijn, de kreten nu nog luider. Vanuit vijf paar ogen komt één gemeenschappelijke blik. Genotzuchtig griezelen schiet in mijn richting en ik ben meteen besmet. Met sensatiezucht.
