Jouw leven was niet leuk. Van al mijn vrienden waarmee ik kon praten, lachen en huilen, kon ik met jou alleen maar praten en huilen. Het troosten gaf ik al snel op. Iedereen probeerde je al zoveel valse hoop te geven, dat je dat al lang niet meer geloofde. Dus liet ik het zitten en probeerde ik je zo nu en dan aan het lachen te maken. Maar zelfs zelfspot kreeg slechts een wrange glimlach.
Het slapen op een bank zal nooit wennen. ’s Morgens jezelf een plank voelen is niet om over naar huis te schrijven, als ik al kon schrijven en een huis zou hebben. De parkduiven hebben mijn degelijke kloffie alweer bevuild met hun afval. Vakkundig werk ik het weg met wat spuug. Het is namelijk een belangrijke dag vandaag en ik wil er tiptop uitzien. De grote lottotrekking is vandaag en ik loop al naar de electronicazaak om het van buiten af te gaan bekijken. Nu maar hopen dat alle TVschermen op de goede zender staan. De verzengende kou voel ik niet wanneer ik mijn neus tegen de ruiten plak. Het begint!
We zijn met drie zusjes als mijn vader hertrouwt nadat mijn moeder gestorven is.
Als middelste kijk ik jaloers toe als de jongste van drie gewassen en aangekleed wordt door onze nieuwe moeder, die alleen kan knuffelen met kleine kinderen, niet met ons, van zes en acht. We volgen aandachtig haar handen. Ik voel mij groot, monsterlijk groot. Ons jongste zusje hoort plotseling ook bij de groten omdat er al snel een meisje geboren wordt uit mijn vaders tweede huwelijk. Het moet een schok voor haar zijn geweest. We vormen daarna een soort clan met zijn drieën, de club zonder moederknuffels.
André Hazes is een van dé nationale symbolen van ons Oranjegevoel, ‘Wij houden van Oranje’ doet het ‘veel beter in de onderbuik’ dan het Wilhelmus. Dat blijkt uit onderzoek van de Staatsloterij. Ook wordt de bitterbal genoemd als dé typische Oranjesnack. Eventuele effecten van de bitterbal op de onderbuik blijven onvermeld maar wij weten dit alles nu dankzij de krant van wakker Nederland van afgelopen maandag en dat is dan wel weer een soort van onderbuik.
[i](Inzending voor de Trouw bekentenissen-wedstrijd)[/i]
Na dagenlang zeuren en elke keer een negatief antwoord gehoord te hebben, besluiten we het heft in eigen hand te nemen: We gaan gewoon stiekem naar de tennisbaan! Mijn vriendinnetje heeft haar ouders gevraagd of ze bij mij mag spelen en ik heb hetzelfde gevraagd, maar dan omgekeerd. In enkele minuten hebben we het voor elkaar. Met ingehouden adem lopen we de voordeur uit.
