Wie wil er bloed op de achterbank, van het Leger des Heils?

Wij columnisten hebben het heus niet zo gemakkelijk. Elke mug moet worden gezift en iedere komma geneukt. Lezen en herlezen. Schrijven is schrappen. Kill your darlings, om maar eens wat kreten te noemen die door elke schrijver zorgvuldig in de praktijk worden gebracht. En als de kritische lezer een spelfout heeft gevonden, een kromme zin, een slappe titel, dan kan je je als schrijver wel voor de kop slaan. Zó zorgvuldig gecontroleerd, zó vaak nagelezen. Wat stom, dat je dáár overheen gelezen hebt… Nee, dan is het handiger om liedjesschrijver te worden in plaats van columnschrijver.

DomDom

Ik heb het gepresteerd om verkeerd te rijden met een TomTom in m’n auto.
Omdat ik voor mijn werk naar Middelharnis moest (Dat ligt op Goeree-Overflakkee, trouwe lezers), ik stiekem toch benieuwd was naar dé uitvinding tegen echtelijke ruzies tijdens autoritjes en ik simpelweg de weg niet weet naar alle kleine kutdorpjes in Nederland, had ik het navigatiesysteem van mijn ouders op m’n voorruit geplakt. Franks reis naar het Grote Onbekende kon beginnen.

What a night.

Als zondagavond de telefoon gaan op ons vakantieadres staat mijn hart een seconde stil. Ik voel onbewust dat het zover is. En jawel, mijn neef belt met de mededeling dat zuslief eindelijk zelf om een ziekenauto heeft gevraagd. Het is kritiek. Maar aangezien hij nogal direct alles overdrijft en snel in paniek raakt, zelfs als er niets aan de hand is, bel ik toch even voor de zekerheid mijn nicht die daar dichtbij woont om toch nog even te controleren of het allemaal waar is wat hij zegt.

Excuusneger Leerdam erger dan Hirsh-Ballin

Diep. Heel diep. Ja, ik schaam mij diep voor mijn partij. En PvdA-coryfee John Leerdam vind ik zelfs het opbellen niet waard. Hij reageerde nogal droogjes op de schandalige arrestatie van cartoonist Gregorius Nekschot. “Wie de bal kaatst moet hem terug verwachten,” zei de socialistische excuusneger van Antilliaanse komaf in een interview op Radio 1. Vuile lafbek!