Na de koorts die de Mexicaanse griep dit najaar met zich meebracht, zijn de Kaaskoppen alweer in de ban van de volgende koorts.. Deze koorts gaat elke winter weer gepaard met heel veel glijmiddel, deze worden ook zodra het maar even kan overal aangeboden. Nee, geen Durex of Shunga, maar de schaats.
Met weemoed denk ik terug aan alle kerstperiodes uit mijn jeugd. De spanning van de donkere dagen voor kerst. De fascinatie voor alle lampjes en de bont gekleurde ballen en slingers in de kerstboom. Zoveel mogelijk kerststerren in de ramen tellen op weg naar school. Kerstramen knutselen van zwart karton en doorschijnende papiertjes. Een lint met tientallen kerstkaarten over de hele woonkamer gespannen.
Een mooie merel hopt vrolijk door het gras. Mees en mus spontaan erachter aan. Gekwitter en gekwetter. Een Vlaamse gaai breekt twijgen in twee. Zijn nest is nog niet klaar. Kan het hem wat bommen? Een ekster verkent de omgeving. Vandaag valt er niets te stelen. Kauwen huppelen wat in het rond. Toch nog iets om op te jagen?
Je denkt vast wel waarom Noorwegen? En geen warmer land? Nou Noorwegen mensen is een vet gaaf land! En niet alleen de mooie bergen en de rest van het natuur maar ook de mensen! Ja ja Een van me beste vriendinnetjes woont daar , en nee ik heb haar nog nooit eerder gezien! Altijd maar gesproken via Myspace of Msn. Je weet wel de profielen sites waar mensen tegenwoordig op zitten.
In het wunderschöne Winterberg haal ik diep adem. De frisse buitenlucht doet mijn neushaartjes tintelen van vreugde. De reflectie van een waterig zonnetje op het wit, groen, de schattige Duitse huisjes, de vrolijkheid, met Sarah, de gezellig kwebbelende vriendin naast me. Het kan niet op. Tot zij veel te vroeg de veiligheidsstang van ons liftje opent. Ik word me akelig bewust van mijn voeten met de grote zwabberende gewichten eronder. Terwijl we nog in beweging zijn, zet ik die lange latten voorzichtig in het spoor, verplaats mijn gewicht en glijd, keurig gehurkt en luid schreeuwend, van de eerste skihelling af.
