Of ik even zin had om mee de stad in te gaan, mijn vrouwtjes pc bril lag klaar te wezen in de winkel. Ja, dat wilde ik wel omdat ik gewoon geen spelbreekster wilde zijn en het schaatsen begon trouwens toch pas om vijf uur in de middag.
Onze Minister van Defensie staat vol in de schijnwerpers. Tegen wil en dank, dat wel. Maar toch, het is wel de positie die een minister zich moet zien te verwerven om zijn politieke retoriek te kunnen spuien en dat heeft ons aller Eimert toch maar mooi voor elkaar gebokst.
Tien jaar geleden had ik het volledig onder de knie. Mijn oma, zelf professioneel amateur leerde mij de fijne kneepjes van het schaatsen. Vroeger lag er immers regelmatig ijs. Er werd veel geoefend. Niet teveel achterover leunen, liever naar voren. Oppassen bij bruggetjes – deze zoveel mogelijk vermijden – en als het dan echt niet kon, in de poephouding eronder door. Klinkt simpel en dat was het ook.
Babske is 17 jaar en 10 maanden oud, studeert historische filosofie en heeft een mooi gat.
Babske is sinds enkele weken mijn nieuwe collega in museum “De Gulden Snede”, waar ze net als ik blinden en slechtziende kunstliefhebbers een rondleiding geeft waarbij de uitleg over de verschillende reproducties erg belangrijk is.
Babske heeft een tamelijk normaal leven uitgezonderd het akkefietje met haar ome Fons.
