Als kind was ik al niet zo gek op de camera en ook nu nog sta ik gegarandeerd met onderkin, dichte ogen of een andere ondefinieerbare gezichtsuitdrukking op elke foto. Veel jeugdfoto’s van mezelf heb ik niet, maar als ik de enkele exemplaren waar ik op schitter bekijk, overvalt mij de vraag hoe ik mezelf ooit met zo’n kapsel en die outfit op straat heb durven vertonen.
Even met de verzekeringsagent gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik even mijn hart luchten over de kosten van de autoverzekering?” Dat mocht. “Zijn jullie nou eindelijk een keer bij jullie positieven gekomen? Het is toch niet meer dan logisch, dat de verzekeringspremie voor cabrio’s lager moet?”
Internet, geweldig dat ze het hebben uitgevonden. Minder leuk als er weer eens een storing is.
Ik was van plan om eens lekker wat columns te gaan lezen.
Op het moment dat ik de site aanklik, zie ik staan dat de webpagina niet kan worden weergegeven.
Godverdomme, niet weer!
Dit is de vijfde keer al de afgelopen twee weken en ik betaal toch genoeg om fatsoenlijk en normaal te kunnen internetten?
Driftig reset ik de modem en de router en kijk ongeduldig op mijn laptop of ik een Google scherm zie verschijnen. Helemaal niets!
Even met het stadhuis van Rotterdam gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Ivo in de buurt?” Een bekakte secretaresse vroeg mij snibbig wat ik van de heer Opstelten wenste. Toen ik haar vriendelijk mededeelde dat ik enkele actuele kwesties met de hoogwaardigheidsbekleder wenste te bespreken, werd ik door de kantoorheks doorverbonden met de Maasstedelijke burgervader. “Ja, Driek, hou het kort want ik heb het druk,” baste de kolossale liberaal door de telefoon. Maar helaas voor hem werd het geen kort betoog.
Het is weer zover. Waarom doe ik dit mezelf aan, denk ik half struikelend over wasgoed in de gang, het snoer van het strijkijzer en wat duplo blokken. De geur van zelfgebakken pizza en uien hangt nog in huis, of zal dat komen omdat de resten nog op het aanrecht liggen. ‘We moeten opschieten,’ roep ik. ‘Het is topdrukte op Schiphol, dus aan die twee uur van te voren aanwezig zijn, heb je nooit genoeg.’
