Soap

Toen de eerste soapserie op de Nederlandse TV werd uitgezonden, zat ik wekelijks op hetzelfde tijdstip voor de buis. Ik kan mij dat nog herinneren als de dag van gisteren. Peyton Place omvatte een jarenlange (1964-1969) reeks van afleveringen vol romantiek, drama en onbenullige vetes. Week-in-week-uit eindigde de serie op een kritiek moment, zodat de nieuwsgierigheid een onbedwingbare dwang opriep om de volgende uitzending weer te begluren. Getverderrie, ik maakte deel uit van een groep die de kijkcijfers naar grote hoogte deed stijgen.

Vogeltjesdans op naaldhakken

Daar staan ze dan. De vrouwen in strakke spijkerbroeken en hoge hakken; een grote bling bling zonnebril in hun lange, donkere haar gestoken. De glitters aan de zijkant van de bril schitteren als de zon, die al een paar uur haar gezicht niet heeft laten zien.

Broodje vetbal en aangelengd bier

Ik mag graag een potje voetbal gaan kijken. Ook nog lekker een uitwedstrijd van mijn cluppie lekker op reis en er een leuke dag uit van maken. Lekker potje bier en wat van het tankstation onderweg maken de reis altijd meer dan goed. Heerlijk vind ik het als ik m’n cluppie er helemaal voor zie gaan, dat ze bijna over lijken gaan dat zie ik het liefste en dan ook nog live in een lekker vol stadion.

“Weet ik wel genoeg?”

Ik stel mezelf regelmatig de vraag: “Weet ik wel genoeg?” Weet ik wel wat er gaande is op onze Aarde, ons Terra. Echt een hele grote planeet zijn we ook niet en daarnaast zijn we ook nog eens voor 71 % bedekt met water. Des al niet te min gebeurd er een hoop op dit kleine stukje lithosfeer.

Co-depent?

Vanochtend bladerde ik de vrouwenblaadjes van me moeder eens door. Waarom? Ik moest toch een beetje weten wat de problemen van hetero wereld zijn. Hetero’s hebben het maar makkelijk, ze vinden een man/vrouw en gaan trouwen en blijven daar dan de rest van hun leven bij.