– Hey man, heb je nog lekker je chick geneukt van het weekend?
– Nee niet die gore slet, ze had het uitgemaakt net op het moment dat ik haar wilde pakken. Ze zij dat ik haar alleen gebruikte om de seks en niet om haar. En ja natuurlijk ging het me alleen maar om de seks, vrouwen zijn daarvoor gemaakt. Maar ja, dacht dat ze er niet achter zou komen, maar helaas. – Godsamme, klote voor je gozer. Dus je moest het hele weekend droog staan?
– Nee joh, ik ben niet gek, ik had effe een ander wijf gepakt, wat denk jij nou. Ik kan geen weekend zonder neuken.
– Hahaha man, jij bent echt een konijn

Die vuile kankerbitch. Wat dacht ze wel niet. Mij een beetje dumpen. Die paar klappen had ze echt verdiend. Ik had haar beter helemaal in elkaar kunnen slaan zodat ze nog een aandenken aan me had van littekens, maar ja, nu een beetje laat voor. Was nog super geil ook en dan krijg ik dat weer. Had haar gewoon moeten verkrachten die trut. Als ik dat had gedaan dan zou ze nu smeken of ik nog bij haar wilde blijven. Vrouwen. Hoeren zijn het, allemaal stuk voor stuk. Heb geen zin om weer helemaal een echte hoer te nemen trouwens. Het geld groeit me niet op de rug. En als ik niet betaal, krijg ik last met zo’n pooier, ook geen zin in.

Dat heb ik ooit eens geflikt. Ik was zo bloedgeil en mijn ex was er niet en ik had geen geld bij me. Dus ik pakte een hoer, sloeg haar bewusteloos en rende snel weg. Kreeg een paar linke gasten achter me aan die me uiteindelijk in hadden gesloten. Na wat weken werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Straf voor neuken, hoe verzinnen ze het. Vrouwen zijn verdomme geboren om te neuken, meer zijn ze niet waard. En als wij mannen geil zijn, dan moeten ze hun benen spreiden en het liefst lekker nat zijn voor het gemak. Een lekker pijpsletje is ook nooit weg. Beffen en vingeren doe ik niet aan. Ja ik ga toch zeker niet in een doos zitten poeren en met mijn tong in die stinksloot zitten vissen.

Vrouwen zijn voor eigen gebruik, eigen vermaak. Als ze bevredigd willen worden, spelen ze zelf maar met zichzelf. Mannen neuken, vrouwen worden geneukt. Zo simpel is het. Alsof wijfen het niet lekker vinden om mijn lul in ze te krijgen. Ik hoor ze wel kreunen, die sletjes.
Die van vrijdagnacht vroeg er ook om. Van achter leek ze verdomd veel op mijn ex. Daardoor was het al helemaal niet moeilijk om haar te grijpen. En ze smeekte me echt. Ik zag haar wel expres met haar kont heen en weer op haar zadel fietsen, d’r haar naar achteren gooien en verleidelijk meezingen met die mp3 speler op haar kop. En duidelijk geen maagd meer. Ik bedoel, die reet van haar. Jezus wat was die lekker. Klein, ronde vormen. Helemaal volmaakt. Ik kan me niet voorstellen dat die niet al is hard is genomen.

Maar wat maakt dat nou uit. Ik pak haar toch wel, maagd of niet. Ik kon mijn ex niet krijgen en ik ben nog steeds vet geil. Er zit niks anders op. Ik doe een sjaal voor mijn gezicht en m’n zwarte zonnebril op voor het geval ze me herkend en aangifte doet. Kleine kans dat ze dat zal doen, ik maak haar zo bang dat ze dat niet meer durft. Vrouwen. Allemaal emotionele bange popjes. Ik ging vlak achter haar rijden. Ze keek om, alsof ze voelde dat ik achter haar fietste. Gestoord wijf. En ze ging harder fietsen. Haha, alsof ze kan vluchten voor mij. Om haat te fokken bleef ik zo nog tien minuten achter haar aan fietsen. Maar toen had ik genoeg ervan. Ik trapte d’r van haar fiets.

Nog voor ze op kon staan richtte ik al mijn pistool op d’r hoofd zodat ze geen kant meer op kon: “één kik en je gaat eraan”. En vanaf dat moment hield ze ook braaf haar mooie lippen op elkaar. Maar goed ook, anders lag ze nu bloedend op de grond. Ik zag de angst in haar ogen wel, en die stomme blik van “doe dit alsjeblieft niet, laat me alsjeblieft gaan blabla”. Haha, stom wijf ook. Alsof ik haar laat gaan als ik zo super geil ben. Een gevoel van macht kwam over me. Echt kicken. Ik weet niet wat me een beter gevoel gaf: haar neuken of het machtsgevoel. Toch maar het eerste, want het lekkerste gevoel ter wereld blijft nog steeds neuken onder welke omstandigheden dan ook. Of dat wijf nou wilt of niet. Het blijft voor mij wel lekker. En stiekem genieten die vrouwen er wel van. Ze doen alsof ze het niet willen en willen je bedonderen met die angstige blik, maar ik weet wel beter.

Jezus, begint dat kreng ook nog half te janken. Ach, vind je het zo lekker dat je ervan moet huilen. Ik weet dat ik de lekkerste lul heb, daarvoor hoef je niet te huilen hoor meisje. Haar ogen waren gesloten. Doen vrouwen vaak als ze er zo van genieten. Hehe, ben eindelijk klaar. Ik duw mijn kleffe lul nog even tegen haar been aan alsof hij haar persoonlijk ook nog effe wil bedanken. Haar kutje was wel perfect zegt, ongelofelijk: “Godverdomme, jij bent echt de lekkerste hoer die ik ooit heb geneukt”. Ik stapte weer op mijn fiets en reed weg. Ik liet haar op de grond liggen. Haar broek en string nog naar beneden. Zo zie ik vrouwen het liefst.

Sommige mannen zien hun meissie het liefst met mooie kleren aan en een lieve glimlach op haar gezicht, wat sieraden of make up. Maar mij boeit het allemaal niet. Elk wijf heeft een gleuf en daar gaat het om. Dat deze er nog eens lekker uitzag en een kont had om u tegen te zeggen was gewoon een extraatje. Ik herinner me niet meer wat ze aan had, daar let ik nooit op. Ik kan me alleen nog die lekkere reet herinneren en die angstige blik in haar ogen. Toen ik die blik zag wist ik het zeker: zij zal me nooit vergeten.

Hiermee sluit ik het verhaal af. Je hebt in het slachtoffer gezeten en nu ook met de dader. Als je moest kiezen: in welke rol zou je dan het liefst hebben gezeten? Moeilijk keus lijkt me. Of zou je liever de rol van de vriend van het slachtoffer willen zijn? Dat lijkt me ook niet bepaald een prettige positie. Ik ga nu de drie rollen grondig analyseren. Ik zal maar beginnen met de bijrol: de vriend van de vrouw die is verkracht.

Hij komt het hele verhaal te weten en luistert met verbazing toe. Eerst kan en wil hij het niet geloven. Zijn vriendin heeft het talent om dingen heel geloofwaardig en erg realistisch te beschrijven, zelfs wanneer het niet is gebeurd, dus hij twijfelt wel enige tijd. Maar wanneer de tranen in haar ogen springen is hij er wel achter dat ze serieus is. Hij heeft haar nog nooit zien huilen sinds hij haar kent, dus dit moet wel echt zijn. Na het verhaal pakt hij haar in haar armen en hij zwijgt. Logische reactie. Want wat moet je in Godsnaam zeggen tegen iemand die zoiets is overkomen? “Hoe voel je je?” Erg grappig. Alsof ze dan nog standaard “oh wel goed hoor en met jou?” kan zeggen.

Het lijkt net alsof ze niet meer kan ophouden met huilen. En jij begint woedend te worden. Boos op die kankerlijer die aan jouw vriendin heeft gezeten, IN jouw vriendin heeft gezeten nog wel tegen haar wil in. Die jouw vriendin heeft verkracht. Je wilt iets doen, iets kapot slaan, maar je kan niets. Je kan alleen maar kijken hoe de tranen van je vriendin’s gezicht vallen. Ze stelt wat later voor om aangifte te doen, maar ze weigert. Het was donker, en ze kon amper wat van zijn gezicht zien. Kleine kans dat hij herkent wordt. Iedere man kan het wel geweest zijn. Die wordt toch niet meer gepakt en al helemaal niet met de reputatie van de politie. Zij zijn te druk met boetes rondstrooien voor te hard rijden, door rood licht rijden en zonder helm rijden.

Als ze hem wel kon herkennen had je wel onmiddellijk naar hem toe gegaan en hem zelf verkracht met een metalen honkbalknuppel. Het volgende weekend blijft je vriendin bij je slapen. Wat ziet ze er toch mooi uit. Zo’n beeldschoon lichaam, zo’n gaaf gezichtje. En dat allemaal van jou. Je wilt haar aanraken, je wilt haar strelen, zoenen, vrijen. En dan schreeuwt ze “blijf van me af, laat me met rust, laat me gaan!” en ze slaat je armen van haar af en draait zich om. En dan herinner je het weer: voor een moment was ze niet van jou, was je haar kwijt. En dat ene moment was genoeg om haar leven te verpesten. Vanaf toen was het nooit meer hetzelfde.

Elk weekend moet je het weer doormaken. Je mag nu alleen nog naar je vriendin kijken, af en toe nog kort zoenen, haar hand of middel vasthouden of een knuffel geven. Maar zodra je haar broek open wilt doen en naar beneden wil trekken, begint het weer helemaal opnieuw. Ze gaat weer schreeuwen en barst weer in huilen uit. Kijken en niet aanraken. Ze ziet je nu amper meer als geliefde. Je wordt langzaam een vreemde. En je kan er niets aandoen. Je ziet je vriendin bewegen in haar slaap, praten in haar slaap. En dan hoor je weer aan haar stem dat ze het weer meemaakt. Je hoort de angst in haar stem: “nee, ik wil niet, blijf van me af, laat me met rust”. Je wilt haar helpen, die klootzak neerslaan, maar je bent al eeuwen te laat. En zult altijd te laat zijn.

Ze wordt weer met tranen in haar ogen wakker en kijkt je aan alsof jij haar verkracht hebt. Het volgende weekend komt ze niet meer bij je slapen en het weekend daarop ook niet en de daarop volgende weekenden ook niet meer. Ze komt steeds minder vaak langs en ’s avonds moet je haar nu steeds thuisbrengen. Ze durft niet meer alleen over straat. Op een avond zie je haar weer voor zich uitstaren. Je vraagt wat er is. En dan komt het waar je al zo bang voor was: ze wil het uitmaken. Het zal nooit meer zo zijn als vroeger. Ze kan je niet meer zien als vriend. Ze blijft je vergelijken met degene die haar verkracht heeft. Ze leeft meer in angst dan in liefde. Ze is zichzelf niet meer. Ze is voorgoed veranderd.

Je kan hoog en laag en opzij springen, je kan nog zo vaak schreeuwen dat je van haar houdt en haar niet wil kwijtraken. Maar haar besluit staat vast en het dringt langzaam tot je door: je bent haar kwijt. Verloren door een avond, door enkele minuten, door één man, door een ongeluk. En je kan er niets aan doen. Je kan die herinnering niet van haar overnemen zodat ze weer gelukkig kan zijn met je en jullie samen weer door kunnen gaan. Ze slaat nog een keer haar armen om je heen en een zoen en dan draait ze zich om en loopt weg. Je bent haar kwijt.
Al je volgende relaties lopen steeds snel stuk. Je kan haar herinnering niet los laten. Honderden foto’s waar jullie nog gelukkig op stonden. Toen alles nog goed was. Je zou met haar nog samenwonen, trouwen, oud worden en nu…

Slachtoffer analyse
Dit heb ik al gedeeltelijk behandeld in de vorige log. Maar ik zal het nog even beknopt of samenvattend, geef het beest een naam, vertellen. Ze zit lange tijd in therapie, maar veel helpt het niet. Het vertrouwen in mannen is ze helemaal kwijt. Ze durft niet meer alleen ’s avonds over straat. Haar nieuwe relaties lopen ook steeds slecht af omdat gene enkel mannelijk schepsel zonder seks kan en zij niet meer in staat is te kunnen geven zonder dat ze weer wordt herinnerd aan “hem” en weer begint te schreeuwen. Een levenslang trauma waardoor ze dus ook de relatie met haar vriend had beëindigd. Haar psychiater blijft hoop houden dat ze het ooit eens achter zich kan laten en weer een relatie kan opbouwen. Maar zij heeft weinig hoop meer. Koppig en intelligent als ze is, zal ze helaas ook wel gelijk hebben.

Dader analyse
Hij is nooit opgepakt, maar wel gestraft voor zijn daden. Hij ligt nu tussen zes planken ergens onder de grond. Hij heeft bij elkaar tien vrouwen verkracht. Bij de laatste had hij ongeluk. Hij dacht dat er verder niemand op straat was, maar de vriend van de vrouw wie hij verkrachtte kwam plotseling tevoorschijn. De vrouw had iets laten liggen bij hem thuis en hij ging haar achterna. De vriend voelde al aan dat er wat mis was, want zijn vriendin nam de telefoon niet op toen hij belde en hij vroeg een vriend of hij meeging. Hij zag hoe zijn vriendin voor zijn ogen werd verkracht en hij en die vriend sloegen de dader uit woede dood. Zo zie je maar weer: de waarheid komt altijd naar boven en boontje komt om zijn loontje om het voor de verandering maar eens kinderachtig uit te drukken.

Wat was de reden van de dader dat het aanzette tot al deze verkrachtingen?
Hij heeft altijd al rare ideeën over vrouwen gehad. Hij zag vrouwen als gleufdieren, niets meer, niets minder. Vrouwen waren in zijn ogen geboren om te worden geneukt door de man. Je kon ook wel zeggen dat hij vrouwen haatte. Vooral vrouwen die hem afwezen en zich anders gedroegen dan hij wilde. Hij had altijd alleen maar seksrelaties gehad en van liefde wist hij niets af of wilde het gewoon niet weten. Het was duidelijk een player. Soms meerdere vrouwen tegelijk en hij hield het nooit lang uit met één vrouw. Van de ene na de andere. Hij zag vrouwen haast nog minder als dieren. Een lager soort dan mannen. Egoïstisch was hij zeker. Altijd stelde hij zijn belang om te neuken voorop, nooit een gedachte om een vrouw een plezier te doen kwam in hem op.

De exacte reden wat aanleiding gaf tot verkrachting was natuurlijk de afwijzing van zijn vriendin in dit verhaal. Zijn hormoonhuishouding was belangrijker dan de levens van al die vrouwen wie verpest werden. Totaal geen inlevingsvermogen, eigen belang, egoïsme, vrouwenhaat, oversekst en waarschijnlijk geen normale jeugd of erg veel beïnvloed door andere mensen, dingen of media ( pornofilms/tijdschriften etca). Gebrek aan liefde van de ouders wordt vaak als belangrijke oorzaak genoemd van verkrachters. Daardoor zien ze seks anders dan seks waarin liefde een grote plaats inneemt. Machtsgevoel is ook een standaard argument voor hun acties.

Daarnaast heb je nog groepsverkrachtingen. Dan kun je dezelfde argumenten gebruiken als hiervoor genoemd, maar ook het gevoel van “kudde gedrag”. Ze willen erbij horen en laten zich erin meeslepen. De leider heeft een idee en de rest van de kudde volgt en steken daarom hun lul ook er een paar keer in. Als het argument alleen “kudde gedrag”is, heb je nog wel een kans dat je achteraf last begint te krijgen van schuldgevoelens, waardoor de waarheid boven water komt drijven. Natuurlijk kun je hier nog lang verder over analyseren, want er zijn vast en zeker nog vele andere theorieën/analyses/verhalen/argumenten voor te verzinnen, maar hiermee mag het wel duidelijk genoeg zijn.

Hoe kun je nou voorkomen dat je kans loopt om verkracht te worden? Simpel: dat kun je niet. Of eigenlijk toch wel: laat je ombouwen tot man. Je moet dan alleen uitkijken voor seksueel gefrustreerde, roze kontridders die niet voldoende liefde van mama vroeger hebben gehad.


17 reacties

champagne · 25 juni 2005 op 09:06

Wat mij betreft had je het gelaten bij het werkelijke verhaal, dat is wederom heel doordringend geschreven. De analyses en de plotselinge overgang daar naar toe komen me vreemd en overbodig over. Een afknapper, wat mij betreft.
Daarnaast vind ik de uitsmijter echt nergens op slaan…:-?

Minder was meer geweest in dit geval…

Dees · 25 juni 2005 op 09:18

Jee, je hebt er een heel project van gemaakt. Ik vind nog steeds dat je goed schrijft, een beetje a-typisch soms, maar dat is ws ook je handelsmerk / signatuur. Ook is het exliciet en grof, recht voor zijn raap, of juist een manier om iets omwonden te zeggen, of ergens daar tussenin. Het komt hier (itt op je weblog) alleen veel en veel duidelijker over als je het in nog meer stukken hakt, er series van maakt.

Voorkomen van verkrachting? Ook mannen worden verkracht. Zo ook omgebouwde mannen.

bert · 25 juni 2005 op 09:30

[quote]Wat mij betreft had je het gelaten bij het werkelijke verhaal, dat is wederom heel doordringend geschreven.[/quote]
In al mijn burgerlijkheid kan ik maar één ding zeggen over deze column: Het is gewoonweg te goor en te smerig om te lezen of om aan een ander te laten lezen. Het is gewoonweg een shit column.
Als je met deze smeerlapperij wil laten zien dat jij wel kan schrijven ben je bij mij echt aan het verkeerde adres en zit je volgens mij ook op de verkeerde site.
Het zal ongetwijfeld veel lezers en nog meer reacties opleveren en kan zelfs leiden tot oplopende discussies maar of je dat nou altijd op deze manier moet bereiken, dat vraag ik me gewoonweg af. 😕 😕

Mosje · 25 juni 2005 op 09:50

Ben het eens met Dees. Je had het wat meer moeten ordenen. Wellicht 3 of 4 delen ervan maken. En als je een deel hebt wat nog wat lang uitvalt, maak dan tussenkopjes, dat leest dan weer makkelijker.
Ik heb nog steeds het gevoel dat je het helemaal in je hebt: een goede schrijver worden. Maar je bent nog een beetje een ongeleid projectiel, hoewel je tegenwoordig veel vaker je doel raakt dan een jaar geleden.

Shitonya · 25 juni 2005 op 12:27

Bedankt voor het vertrouwen Mosje 😉

Ik wist vantevoren al dat het 1: te lang was en 2: zeker te “grof”. Alhoewel ik dit zeker niet vindt. En waarom zal ik even proberen te beargumenteren:

Kruip in de simpele en/of zieke geest van een verkrachter. Hoe hij denkt en praat. Sorry, maar van zo’n iemand kun je alles behalve degelijke woorden verwachten. Zo’n iemand denkt nogal laag over vrouwen en heeft daar zeker geen respect voor. Eerst had ik een column geplaats vanuit het perspectief van het slachtoffer: het meisje/ jonge vrouw. Dit is het perspectief van de dader. Hoe hij denkt, wat hij vindt en doet. En het komt meer in de richting van realisme dan alleen “grof” (Bert). Dus als je dit moeilijk vindt om te lezen, dan vind je het dus moeilijk om je in te leven in andere personen. Hoe vulgair of “ziek” ze ook mogen denken, welk taalgebruik ze ook mogen hebben.

En daarnaast overdrijf je ook Bert. Als je wat andere recente columns van mij zou lezen, zul je opmerken dat ik niet altijd zo “grof” ben. Ik kan zelfs “normaal” schrijven zoals jij het graag zou lezen. Mijn vorige column of “herinnering” is daar misschien wel een goed voorbeeld van. Ik kan mezelf nu ook wel weer voor mijn harses slaan omdat ik mezelf nu verdedig, terwijl daar geen enkele reden voor is. Als je eens wat verder dan je Pinokkio neus zou kijken, dan zou ik me niet eens hoeven te verdedigen.

De reden dat het zo lang is geworden, omdat is het leuker vindt om de gevolgen en het “waarom” nader te bekijken/analyseren. Dat interesseert me vaak meer dan alleen simpel een verhaaltje schrijven wat ik normaal gesproken meestal doe. Dat had ik misschien beter weg kunnen laten, maar de analyse is gewoon een extraatje om over na te denken.

KawaSutra · 25 juni 2005 op 12:30

[quote]En ja natuurlijk ging het me alleen maar om de seks, vrouwen zijn daarvoor gemaakt. [/quote]
Helaas zijn er nog zat kerels (?) die met dit soort vastgeroeste beelden in hun hoofd en broek rondlopen. Ben alleen bang dat zij dit soort epistels niet lezen als ze überhaupt al kunnen lezen of nadenken. 😕
Je hebt je denk ik redelijk realistisch in een dergelijk ziek brein kunnen verplaatsen.

Het is hier en daar rommelig en onoverzichtelijk geschreven. Je analyse had wat mij betreft veel bondiger gemogen, duidelijk afgezonderd van je verhaal met een streep, maar liefst nog in één aparte (3e) column, bv. in de categorie Thema-Column.

Wel origineel om een dergelijk onderwerp eens helemaal uit te pluizen en van alle kanten te belichten. 🙂

Raindog · 25 juni 2005 op 12:38

[quote]Ik kan mezelf nu ook wel weer voor mijn harses slaan omdat ik mezelf nu verdedig, terwijl daar geen enkele reden voor is.[/quote]

Eén van tweeën: of je slaat jezelf nu voor je harses of je gaat de verdedigende toon van je bericht per direct editen!

Wat ik eigenlijk bedoel is dit. Taalgebruik en dergelijke is ook niet helemaal mijn stijl maar ik hoef daar in die zin niet meteen een waardeoordeel over te hebben omdat ik wel heel duidelijk het perspectief zie waarin ik dit moet lezen. Wel vraag ik me af hoe realistisch het kijkje is dat ik in het hoofd van een dader genomen heb maar in wezen is dat ondergeschikt gezien het feit dat er helemaal niets reëels aan verkrachting is, laat staan aan dadermotieven. Barbaars volstaat en daaraan zijn mooie woorden niet besteed. Kritiek op stijl is in dit geval daarom eerder aan de lezer dan aan de auteur te wijten dunkt me. De realiteit is weerbarstig en verandert niet door je ogen daarvoor te sluiten.

Verder: sluit me aan bij Mosje. Kortere delen, iets zorgvuldiger gestileerd en iets nauwkeuriger afgebakend hadden het effect denk ik nog sterker gemaakt. Dan had het zelfs nog harder gemogen.

bert · 25 juni 2005 op 17:03

[quote]En daarnaast overdrijf je ook Bert. Als je wat andere recente columns van mij zou lezen, zul je opmerken dat ik niet altijd zo “grof” ben. Ik kan zelfs “normaal” schrijven zoals jij het graag zou lezen.[/quote]
Uit de quote die ik in mijn eerste reactie op deze column heb gebruikt zou je hebben kunnen opmaken dat ik jouw vorige column wel gewaardeerd hebt. Mijn misschien overtrokken reactie slaat puur en alleen op deze column. Het was een eerste impulsief geplaatste reactie.
Ik heb net geprobeerd om de column opnieuw te lezen en misschien anders te waarderen, maar dit is me opnieuw niet gelukt. Anders zou ik zeker mijn woorden terug hebben genomen.
Je hoeft je echter zeker niet te verdedigen. We hebben over deze column gewoon een verschillende mening, meer niet.

Domicela · 25 juni 2005 op 17:31

Misschien ben ik gewoon een preutse tut, maar ik vind het taalgebruik echt te grof en zie er ook niet het nut van in. Ik zou het knapper hebben gevonden als je zo’n verhaal in elkaar kunt draaien zonder er zo’n scheldpartij te maken.

Ik ben het ook met Mosje eens dat je het beter had kunnen opsplitsen in meerdere delen.

En ten slotte: ik vind niet dat je je moet verdedigen over de schrijfstijl. Zoveel lezers, zoveel meningen. Het is alleen niet mijn stijl

Groetjes,
Mila

Louise · 25 juni 2005 op 17:58

een echte onvervalste shitonya 🙂

Bakema_NL · 25 juni 2005 op 19:03

Grof taalgebruik………….ach, kan nog veel erger. Leuk om te zien dat er nog mannen zijn die denken dat ze de vrouw neuken……….denken inderdaad, vrouwen staan je toe hen te neuken (of je moet ze inderdaad verkrachten) en niet anders.

De film “The hillside strangler” lijkt me haast verplichte kost in deze, een duo wat menig hoertje naar gene zijde hebben geholpen, na ze uiteraard eerst bruut verkracht te hebben…….het doden gebeurde niet minder bruut trouwens. Die film is ontdaan van enige sensatie of opsmuk (op misschien de toch wel behoorlijk lekkere slachtoffers na), je krijgt absoluut geen sympathie of wat ook met de daders (zoals wel vaak het geval is met Hollywood-produkties), je ziet enkel hun ongelooflijk schijt-aan-de-vrouw-gedrag, ze haten deze sexe tot op het bot, enkel gemaakt om te penetreren, vol te spuiten en dan af te maken. Juist door die manier van maken ontkom je niet aan een gevoel van walging. En ja, ook dit is gebaseerd op echt gebeurde feiten.

Troy · 25 juni 2005 op 19:55

Hey Shit

Ik ben het helemaal eens met wat je in je reactie schrijft. Zoals je weet vind ik je een ontzettend goede schrijfster en ik ben ervan overtuigd dat mensen over een tijdje versteld zullen staan van wat jij allemaal kunt op dat gebied. Wat je nu gedaan hebt met dit stuk, vind ik erg gewaagd en pleit alleen maar voor jou als schrijfster. Je laat mensen nadenken en je schopt niet alleen om te schoppen maar vooral om mensen hun oogkleppen eens flink af te laten zetten. De wereld is nu eenmaal niet alleen mooi en lief en als mensen jouw stukjes ranzig of grof vinden zijn ze naar mijn mening niet reeel en zijn ze denk ik alleen maar bang om met bepaalde onderwerpen vanuit het oogpunt van bepaalde “walgelijke” mensen geconfronteert te worden. Nogmaals Shit, ik vind je uiterst origineel en het klopt dat je nog een ongeleid projectiel bent maar je hebt ontzettend veel potentie!Ik zie in ieder stukje weer dat je groeit en dat is een heel goed teken.

Grt Toy

sally · 25 juni 2005 op 21:10

Tja, de ruige taal hoort gewoon bij dit stuk.
Ik vind het nog wel getuigen van lef. Zou het zelf nooit durven schrijven op deze manier.

Lang is het wel. Maar mijn nieuwsgierigheid dwong me dit lange epistel uit te lezen.Terwijl ik normaal gesproken al lang afgehaakt had.

Shitonya ken ik inmiddels ook langer dan vandaag.
Het went.
En is eigenlijk wel een welkome afwisseling tussen al onze “keurige”schrijfsels.
Hoewel ik ook lang niet alles kan waarderen.
Maar dat is inderdaad een kwestie van smaak.

groetjes
Sally

melady · 26 juni 2005 op 02:44

Dat taalgebruik is gewoon realistisch.. een (te) grote groep jongeren communiceert nu eenmaal zo.

Maar ik vind dit geen column. Te veel van het goede en te lang van het slechte.
Heb hem/haar wel helemaal gelezen omdat mijn nekharen en lezersdrang steeds verder omhoog kwamen.

Je analyse rammelt van alle kanten.
Ga ik niet op reageren.

Nu ga ik ff de reaktie’s lezen van de anderen.
Ik reageer liever spontaan.

Ma3anne · 26 juni 2005 op 09:08

Grof taalgebruik zonder functie hoeft van mij ook niet, maar hier is het zowaar min of meer functioneel. Deze hoofdperson zal niet het ‘ach goeie grutjes’ voor op zijn tong hebben liggen.

Heb het eind niet gehaald. Mij te lang voor zo’n schermpje. Maar wat ik heb gelezen vind ik toch beslist niet slecht, Shit. Zorg er wel voor, dat je niet te langdradig word. De volgende keer meer wegstrepen. Wordt het m.i. krachtiger van.

Wright · 26 juni 2005 op 21:50

[quote] Je hebt in het slachtoffer gezeten en nu ook met de dader. Als je moest kiezen: in welke rol zou je dan het liefst hebben gezeten? [/quote]
Zo voelde het niet, was slechts een toeschouwer.
Je analyse had je, wat mij betreft, weg mogen laten, die was al duidelijk genoeg boven komen drijven in je verhaal.
Ik ben wel weer onder de indruk van je stijl, die absoluut niet dertien in een dozijn te noemen is.

klungel · 27 juni 2005 op 08:53

Het voordeel van wat later lezen is dat je ook de reacties mee kunt pakken :-).
Ik ben nieuw hier en ken nog niemand dus ook de stijlen zijn mij nog onbekend. Ik heb helaas enige ervaring in deze en als jij (Shitonya) geen ervaring hebt in deze moet ik zeggen dat je een aantal dingen goed aanvoeld. En neen, niemand zal (als slachtoffer, dader, of wat dan ook) nette lieve woorden gebruiken om zich uit te drukken als zoiets je overkomt!
Ik kan nog wel veel meer tikken maar dat ga ik niet doen 🙂
Goed gedaan Shitonya!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder