Met een zwaar hoofd wordt Kees wakker. Langzaam opent hij zijn ogen en knippert met zijn lange wimpers doelloos in het donker. Achter in zijn oren hoort hij vaag en dof iets wat lijkt op muziek. Het is de wekkerradio die dagelijkse rituelen afdraait. [i]Begin de dag met een dansje. Begin de dag met een lach. Want wie vrolijk kijkt in de morgen. Ja die lacht de hele dag. Ja die lacht de hele dag … [/i]
Ja, maar nu even niet. Kees’ hoofd staat niet naar Giel’s geluksriedel. Vandaag is een bijzondere dag. Met lichte weerstand schuift Kees langzaam uit zijn bed. Liever was hij deze dag niet begonnen. Voor hem had hij gewoon voorbij mogen gaan. Overgeslagen desnoods. Al heel lang lag hij in het verschiet. Nu is deze dag aangebroken. Hij voelt als een loodzware deken. Kees overweegt om voor de gelegenheid speciale kleding aan te trekken. Maar welke? Hij denkt terug aan wat er toentertijd gedragen werd. Bruin, paars, oranje. Wijde pijpen, lange rokken. Zijn gedachten dwalen af als een gouwe ouwe uit de wekkerradio klinkt. Eres tu. Touch the wind.

[i]I woke up this morning and my mind fell away. And looking back sadly from tomorrow. As I heard an echo from the past softly say. Come back, come back, won’t you stay. And only forever can I say I love you. And only forever have I lost you. But only a dreamer could wake up. As I do and hope it’s still yesterday.[/i]

Met een zachte plof en zwaar gemoed zinkt Kees neer op de oude zitzak in de slaapkamer. Met tegenzin schuift hij in zijn sokken. Geitenwol vandaag, want het is winter. Voor de gelegenheid dan toch maar een corduroy broek aan. Een paarse blouse met grote kraag en een bijbehorend vest. Klaar is Kees. Nu nog even de sluipers zoeken. Zijn outfit is bijna compleet. Alleen de groene pukkel ontbreekt nog. In gedachten ziet Kees zijn gerafelde pukkel op de oude nappa leren bank liggen. Verstild in een armetierige grijze woonkamer. Hij denkt terug aan kapotte knieën, opengehaald aan een veel te harde kokosmat. Ruw. Wreed. Maar ach. [i]Everybody was wounded, wounded at Wounded Knee.[/i]

Kees hoeft zijn gedachten niet langer te ordenen. Ze achtervolgen hem al sinds zijn jeugd. Haunted by days and numbers. Deze dag zou vroeg of laat komen. Daarvoor heeft hij geen glazen bol nodig. Ook geen visnet en ook geen macramé. Achtenveertig jaar is zij geworden. Droef en moederziel alleen, 17656 dagen lang. Vandaag wordt hij net zo oud. Een speciale aangelegenheid. Troostvol bindt Kees een verjaardagskaart aan zijn vlieger. Een verjaardagskaart voor zijn moeder. Die hoog in de hemel is. Een kaart met 17656 digitale kaarsjes. Voor als het donker is daarboven. Stroom, stroom, stroom, de loop van het leven gaat steeds maar voort.

[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=1s3BIX0duKs]Mien eres tu[/url][/b]

[img align=left]http://www.themagicnumbers.net/wp-content/uploads/2010/07/url.jpg[/img]

Categorieën: Verhalen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

7 reacties

arta · 8 januari 2012 op 13:28

Mooi geschreven, Mien, maar helemaal begrijpen doe ik het, geloof ik, niet, maar dat maakt bij dit stuk niet uit, omdat je er een duidelijke sfeertekening van gemaakt hebt, die tot de verbeelding spreekt.

Ferrara · 8 januari 2012 op 14:16

Ontroerend beschreven. De leeftijd bereiken waarop je moeder stierf dat is een byzondere dag.

Ik proef de jaren zeventig.

pally · 8 januari 2012 op 14:26

De Seventy’s duidelijk neergezet. Ik denk (voel eigenlijk)voor mij iets te expliciet, mien. Dat vind ik jammer, want het verzwakt het idee voor mij een beetje. Dat je al die kleren zo uitgebreid noemt bijv. en die elementen: glazen bol en nog twee dingen bijv. is voor mij wat te veel. Het gevoel dat er ook zeker in zit, wordt hierdoor afgedekt.

groet van Pally

Meralixe · 8 januari 2012 op 17:21

Klaar is Kees. Deze column ging duidelijk over Kees. :hammer:

SIMBA · 8 januari 2012 op 18:23

Wounded Knee…dat lied werd in de engels-les behandeld op de middelbare school.
Een stukje vol herinneringen, leuk gedaan Mien!

WritersBlocq · 9 januari 2012 op 23:01

Ahhh lekker geschreven Mientje!

Kees is Kees, klaar uit!

groetjes, Pauline.

Mien · 11 januari 2012 op 07:50

Bedankt voor jullie reacties.
Ook namens Kees.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder