Trots

Ze is trots.
Trots op haar afkomst, trots op wie ze is en vooral trots op wat ze gaat doen. Ze is ook hard, keihard. En vooral voor zichzelf. Maar ze moet wel. Ze weet wie ze is, en zo wil zo ook worden. Dus ze moet keihard zijn. Ze doet het voor zichzelf en haar zoon. En het zal niet makkelijk zijn, de stap die ze gaat maken. Goed beschouwd verliest ze alles. Geen bescherming meer en geen steun. Helemaal in haar uppie zal ze zijn.
Maar ze krijgen haar niet klein, dat nooit. Dat weet ze zeker.
Ze is een vrouw die midden in het leven staat. Jongensachtig, maar op en top vrouw. Ze leeft volgens haar eigen ideeën en haar eigen dromen. En dat is alles wat ze nastreeft. Langzaam krijgt ze alle touwtjes in handen.
Ze zal het leven kneden voor zichzelf en haar zoon totdat haar hart zegt dat het goed is. Als ze weer de innerlijke rust gevonden heeft weet ze dat ze op de goede weg is.
Ze kiest bewust de moeilijke weg. Maar voor haar is het de enige weg.
Mannen vallen voor haar, als bosjes. Maar ze heeft ze niet nodig. Ze is meer dan een eenmalige wip. Meer dan een lichaam en een leuk kopje. Veel meer zelfs.
Ze zal zich niet geven als ze het niet wilt. Maar als ze zich geeft, geeft ze alles. Ze is geen bezit maar gelooft in echte liefde.
Ze kan voor zichzelf zorgen als de beste. Werkt tot ze er bij neer valt, want toegeven: nooit!
En elke stap is bedachtzaam en overdacht. Maar elke stap die ze nu doet is een stap in de juiste richting. De cirkel is doorbroken en een lange rechte weg volgt.
Haar hoofd houdt ze opgeheven en haar rug is recht. Van binnen wordt ze verscheurd door twijfels. Maar dat laat ze niet zien.
Niet veel mensen kennen haar, en dat wil ze graag zo houden. Ook weinig mensen vertrouwt ze en ook dat moet zo blijven. Bewust houdt ze haar wereld bekrompen, nog wel. Op de weinigen die ze wel vertrouwt kan ze steunen. Bij hen kan ze even rust zoeken voor ze verder gaat met haar gevecht. Niet lang, want ze moet door.
Ze zullen haar uitlachen en beschimpen, dat weet ze ook. Maar ze maalt er niet om.
Alles beter dan “alles hebben en toch niet gelukkig”. Nee, deze keer weet ze de weg en is ze vastberaden die weg te volgen tot het bittere eind.
Laat ze maar lachen, ze weet wat ze wilt.
Haar rug blijft recht en haar trots leidt haar.