‘Doe het nou maar!’’, zei mijn moeder. ‘Ga met die vent lekker naar Vlieland dan maak je ook eens wat mee’.

Was het wel wat om met een nog vrij onbekende date vier dagen op een godvergeten eiland te gaan zitten? Mams vond van wel. Immers wat heb ik nou heel meegemaakt in mijn leven? ‘Kom van die bank af en ga nou eens wat doen!’ Na twee eerdere ontmoetingen en zijn hele doopceel gelicht te hebben én mijn eigen calculatie dat ik nog maar 46 jaar te leven heb; geniet vooral van je resterende jaren, deed ik het. Ik ging mee.

Het werd een fiasco. Niks ernstigs hoor, maar de man was nog niet klaar met zijn vorige relatie en had mij uitgekozen als ‘Vlielandse therapeut’. Bien.

Ik ben wat gespannen lately. Geen burn-out, want die blief ik niet, maar gewoon; ik heb last van frikadellen. Vervelend zijn voor mezelf. Word een beetje een trutje. Dicht tegen een hypochonder aan. Kortom; de wonderlijke jaren van de overgang hebben zich aan mij voorgesteld.

Van de week stond ik te wachten voor de kassa van een avondwinkel. Een man tikte mij op de schouder en vroeg beschroomd doch lichtelijk overstuur of hij de haren van mijn zwarte wollige jas mocht afstropen. Alsof ik een chemokuur had ondergaan, zo erg zat mijn jas onder de lange blonde haren. Ik liet de man begaan. ‘Toe maar lieverd!’ Thuis aangekomen in mijn jas, vrij van haren, spoedde ik me naar de badkamer om mijn ‘kotsende’ oksels te wassen en in te smeren met crème. En dan die stemmingswisselingen, verschrikkelijk. Ik schiet van een ‘woehahaha’ naadloos in een ‘boehoehoe’.

Tot voor kort dacht ik dat al dit vreselijks te maken had met mijn impulsieve Vlielandse daad. Had ik een trauma opgelopen, een tik gekregen? Of zou het gekomen zijn omdat ik binnen een maand ontslagen werd van mijn droombaan die ik na twintig jaar eindelijk kreeg? Dat ik weer fijn de uitzendbureaus af moet gaan en van intercedentische huppelkutjes moet horen dat ze misschien wel een baan voor me hebben in een donkergrijze grot bij Deloitte of Price Waterhouse Coopers met een salaris waar je op schijt? Ach en wee, het is over. Niets is mij meer gegund.

De datings acties, want je moet de leegte opvullen. Phil die ik dumpte om zijn slappe karakter. Michel die mij tegen wil en dank over het Vlielandse strand heen sleurde. Harold die mij om 03.00 uur de nachtbus naar huis liet nemen omdat ik VVD heb gestemd in plaats van PVDA. Een of andere tien jaar jongere onenightstand die mij een heroïnepijpje aanbood, waarop ik in het holst van de nacht de kuierlatten nam. Edwin die ik niet wil, hij mij te graag, de stekkers maar uit de telefoon en een MSN-blokkade aan zijn broek. Mijn moeder die ik gevraagd heb om niet meer elke avond te bellen en geen goed bedoeld advies meer te geven; de banden bekoeld. Het ontslag. De hormonale terreur in mijn lijf. Het intercedentische PWC-kutje. Mijn financiële terug-bij-af. En dat in een tijdsbestek van (afgelopen) twee maanden.

Is er iemand die een euro heeft voor deze beeldschone overgangse vrouw? Ik kan een stukje voor u tapdansen?

Ja ja, ik ga heus wel weer wat doen…..


23 reacties

Anti · 2 december 2010 op 13:59

😆 Echt errug leuk Nikita

Dees · 2 december 2010 op 15:48

De bühne op schat! Niet om te tapdansen, maar wel om je overgang op cabareteske wijze aan de man (vrouw) te brengen. Ik denk serieus dat je daar goed in zou zijn 😉

LouisP · 2 december 2010 op 17:50

Nikita,
leuk man!

“Is er iemand die een euro heeft voor deze beeldschone overgangse vrouw? Ik kan een stukje voor u tapdansen?”

louis

Mien · 2 december 2010 op 18:08

Eén troost, zelfs een overgang gaat over.
Behalve als de bomen dicht blijven.
Op naar het volgende station in de aftakeling.
Op deze treinrit zit geen retour dus geniet ervan.

Mien (geeft 5 euro als je een volledige tango danst)

arta · 2 december 2010 op 19:21

Zoveel ellende op deze manier beschrijven? Super!

Ma3anne · 2 december 2010 op 21:48

Welkom bij de club! Ik snap je helemaal. 😆 😆 😆

Ontwikkeling · 2 december 2010 op 22:05

Overgangsellende op een zeer humoristische manier opgeschreven. Heb je een menopauzepoli id buurt? (die bestaan, jawel en een huisartsverwijzing is niet nodig).

DM anders even, mocht je interesse hebben.

Ont-pre-pauze.

pally · 2 december 2010 op 22:07

Cabaret vol zelfspot. Jij redt je wel 😆

groet van Pally

Nikita · 3 december 2010 op 00:30

Mien, 5 euro voor een volledige Tango? Kom zeg, wat karig, tenzij jij het met mij danst 🙂

Nikita · 3 december 2010 op 00:31

Ma3anne,

Lief dat je me verwelkomt, maar ik ben niet nieuw hier hoor. Zat eerst onder een andere naam 🙂

Nikita · 3 december 2010 op 00:33

Nadat ik deze column verstuurd had, dacht ik gelijk; och heden, wat zullen ze me een zeikerd vinden. Dank voor jullie leuke reacties. Doet me goed!

Ma3anne · 3 december 2010 op 09:14

Nou, ik bedoelde eigenlijk de club van overgangers.
Maar nu je het er toch over hebt: onder welke naam was je al eerder hier dan? :eh:

Mien · 3 december 2010 op 09:16

@Nikita aka ???

Dan vrees ik dat je bij moet betalen.
Van de Tango met mij ga je pas echt transpireren. :hammer:

Mien Kwikstep

dokterblues · 3 december 2010 op 17:20

Advies: Wacht op jouw leeftijd langzaam te leren dat het goed is als de bladeren vallen.

Ontwikkeling · 1 januari 2011 op 01:52

gefeliciteerd CvdM!

LouisP · 1 januari 2011 op 11:06

Nikita, een dikke proficiat…hij is echt heel goed en leuk…..

“Is er iemand die een euro heeft voor deze beeldschone overgangse vrouw? Ik kan een stukje voor u tapdansen?”
ik blijf daar mee lachen….

louis

WritersBlocq · 1 januari 2011 op 18:36

Zo hee lekkere Column van de Maand, leest als een sneltrein! Ik had de gewone versie gemist en ben blij hem hier alsnog te lezen. Superleuk. Geef effe je (alter?) ego bloot, of… maak je er nog een paar aan zodat je ermee kunt kwartetten?

Anti · 1 januari 2011 op 18:38

Gefeliciteerd Nikita. En ik heb er lekker nog een keer van genoten.

Mien · 2 januari 2011 op 00:40

Goed gedaan Nikita.

Groetjes,

Mien John

Dees · 2 januari 2011 op 19:25

Leuk begin van het nieuwe jaar Nikita! Gefeliciteerd!

Nikita · 2 januari 2011 op 23:00

Hah! wat een grap, maar vooral erg leuk dat mijn schrijfsel de column van de maand is geworden. Ik zie het nu pas, na dagen. Ik zit gewoon niet op te letten… Dank. En vooral dank voor jullie reacties. En voor zij die zo graag willen weten onder welke naam ik eerst schreef: wendydeveer.

Ik was te goed te vinden op de verschillende zoekmachines (ivm sollicitaties) en dus veranderde ik mijn naam in een alias.

Voor iedereen een fijn rimpelloos en dat-je-haar-maar-op-je-hoofd-mag-blijven-zitten Nieuwjaar!

arta · 11 januari 2011 op 17:33

Felies, Nikita!
😀

Harrie · 22 januari 2011 op 15:10

Vlieland is toch een waddeneiland? Daar kun je fantastisch vliegeren of opvliegeren toch?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder