Slaan, een teken van liefde. Verkrachting, een teken van passie. Was ik dom, verliefd of verslaafd aan dit alles? Ik ben er nog steeds niet uit waarom ik me 23 jaren heb laten mishandelen. Altijd op je hoede zijn wat je zegt en wat je doet. Altijd die eeuwige controle om zeker te weten dat ik niets achter zijn rug om doet. Hij was de god die ik aanbad, toch verwenste ik hem stiekem en nu maar hopen dat hij niets merkt. Ik was zijn vrouw, zijn bezit dus zijn slaaf. Hij was de enige man die ooit van me zal houden, zelfs na zijn dood zou ik zijn bezit blijven. Voor mij was hij zekerheid die ik na de dood van mijn moeder niet meer kende. Ik klampte me vast aan hem en smeekte om zijn aandacht en liefde, die mij tot zijn slaaf maakte. Mij vernederen omdat ik niet een lijntje en het gezicht van een model had. Me voor de spiegel slepen om mezelf te bekijken, de vetrollen en mijn dikke kop. Dit is een tipje van de sluier die ik even oplicht. Ik ben gevlucht uit de relatie, gevlucht naar India, gevlucht naar de man die mij een nieuw leven aanbood, gevlucht naar de man op wie ik verliefd was geworden via internet. Een zakenman uit Delhi gaf me nieuw leven, een leven zonder slaan of verkrachting. Hoe begon mijn leven? Hoe verwerkte ik mijn verleden? Hoe is het om een leven te hebben met een getrouwde man? Mijn leven die een flinke ommezwaai maakte, van een gewone werkende huisvrouw tot de vriendin van een miljonair. Ik zal iedere keer een tipje van de sluier lichten om jullie een kijkje te geven in mijn verleden en heden. Ik ben dans/acteer lerares, schrijf voor verschillende websites, oraganiseer India reizen, ben bezig met het schrijven van mijn levensverhaal.

Lolita


6 reacties

Catladylia · 24 november 2006 op 17:14

in een notendop heb je veel verteld…ik hou meer van de verhalen die ik al van je gelezen heb, met meer details…
groet,
Lia

arta · 24 november 2006 op 19:16

Het begint als een column, en eindigt als een soort van voorstellen/open sollicitatie.
Ondanks je referenties matig geschreven, wat mij betreft.

pally · 24 november 2006 op 19:18

Ik denk, Lolita, dat je veel interessante dingen te vertellen hebt over je turbulente leven, dat zacht uitgedrukt, niet gemakkelijk moet zijn geweest.
Dat hangt natuurlijk niet alleen af van de inhoud, maar zeker ook van hoe je het opschrijft. Ben benieuwd,
Pally

SIMBA · 24 november 2006 op 19:29

[color=00CC00]Sluit me volledig bij Pally aan.[/color]

Bitchy · 25 november 2006 op 09:59

Misschien kan je beter over je leven in India columns schrijven en over je leven als getrouwde vrouw een boek….

Dees · 25 november 2006 op 12:37

Hee Lola,

Ontzettend moeilijk om een verhaal te schrijven waarin je veel te verwerken hebt, lijkt mij. Ik lees je intro en ik hoop daarbij dat als je je verhaal uit de doeken doet (ik las het verhaal ook al in de chatbox trouwens) dat je voldoende afstand kunt nemen om het verhaal niet ’te’ te maken. Je verhaal schreeuwt om eruit te komen, dat hoorde ik in de chat en dat lees ik hier. Maar juist de uitgeschreeuwde verhalen zijn soms moeilijk te verteren voor lezers. Dus ik ben zeker benieuwd. Maar hoop dat het verhaal iets ingetogener zal zijn dan je uitgespuugde intro.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder