Verleid op de Huishoudbeurs!

Eigenlijk was ik van plan om te gaan lijnen. Maar ja, zoals gewoonlijk kwam er weer iets tussen. En dat is de schuld van buuf. Buuf wilde graag naar de Huishoudbeurs. En lijnen op de Huishoudbeurs is net zo erg als vloeken in de kerk. Daarbij kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om buuf alleen te laten gaan dus offerde ik mezelf, met geveinsde tegenzin, op. Dus kochten buuf en ik een peperduur treinkaartje en wiebelden, in een overvolle trein, richting RAI. Wij waren niet de enige. Dubbeldeksbussen, extralange treinen en honderden auto’s spuugden duizenden vrouwen en een enkele man richting RAI. Eenmaal binnen rende de complete meute naar vreterijenhal. Buuf en ik besloten de broekriem nog even aan te halen, hoopten dat er nog wat kruimeltjes zouden overblijven, en stapten de eerste de beste hal binnen.

Er ging een wereld voor ons open. Mannen streken kleren en vrouwen streken mannen. Kerels met lange weelderige haarlokken voorzagen dames van make-up en meiden met stekeltjeshaar demonstreerden ingewikkeld timmergereedschap. Wij vergaapten ons aan een Chinese jongeman die met een soort ijzeren massagestang, met wratjes erop, ruggen masseerden. Helaas zat hij niet bij het apparaat inbegrepen. Dus kochten wij het maar niet. Ter compensatie schafte buuf een multifunctioneel hartvormig trilkussentje aan. Met inpandige slofjes en inclusief batterijen.

Aan de inwendige mens was ook gedacht. Vooral aan de inwendige vrouw. De sofcup, een tampon dat op een speen zonder gaatje lijkt, werd gedemonstreerd door een man.
,,Seks kan gewoon doorgaan” jubelde de kenner terwijl hij de fopspeen in een plastik vrouwenonderkant duwde. En dan was er ook nog de aquaflex; een soort bodybuildingapparaat voor het vrouwenkruis. Een hulpmiddel dat lekproblemen voorkomt. Middels kegeltjes en gewichtjes worden de bekkenbodemspieren zodanig getraind dat er weer droog geniest en gelachen worden.

Na al deze wetenswaardigheden kregen wij dorst en werd het tijd om de vreterijenhal te bezoeken. De hal was één grote sterspot waar muziek en reclameboodschappen om aandacht vochten. Overal om ons heen waren graaiende en snaaiende handen.Voor een eetlepel rijst met millimeter kip was de wachttijd minstens een halfuur. Een kwartiertje in de rij te staan werd beloond met drie vlindertjespasta met saus.En vijf patatjes overgoten met slanke saus, leverde ons een paar gemene elleboogstoten op. Maar ja, het was gratis en gratis maakt hebberig. En hebberig is besmettelijk. Dus propten wij drop, chocolade, chips en worstjes, en nog veel meer, achter onze kiezen. En spoelden dat weg met cola, energiedrank en koffie. Wij stopten onze rugtassen vol met aanbiedingen, proefpakketten en koopjes.

Misselijk en draaierig sjokten wij naar de laatste hal. En daar begon de ellende.
,, Mevrouw heeft u weleens aan liposuctie gedacht?” slijmde een perfect gebeeldhouwde barbiepop.
,,Hier kunt u gratis uw vetgehalte laten meten!” grimaste een naalddun nufje
,, Kent u onze afslankproducten?” zeverde een slanke den.
Ongevraagd werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Dus kocht ik, voor de vorm, drie maaltijdvervangers voor drie euro. En hield het tasje met opdruk schijnheilig in zicht.

Maar maandag ga ik lijnen. Echt waar.
Tènzij er iets lekkers tussenkomt…