Vierkant

Het zweet negerend dat zich traag vanuit mijn oksels naar beneden begeeft, staar ik uit het raampje van de voortdenderende trein.Even overweeg ik aan de andere kant van het gangpad te gaan zitten.Daar dringt de zon zich niet op door het raampje. Toch maar niet. Teveel werk en over een kwartiertje moet ik er toch uit. Tegenover mij zitten een man en een vrouw. Beiden een jaar of zeventig Een echtpaar zo te zien. Ze keuvelen over ditjes en datjes. Dingen waar een bejaard echtpaar nu eenmaal over praat. Oppervlakkige dingen. De nieuwe auto van zoon Rob en waar hij dat toch allemaal van doet. De vakantie van de buren, waarvan je niet snapt hoe dat kan met al die deurwaarders aan de deur.Dat soort dingen.

‘hèhè, we zijn er bijna vrouw’

‘Ja, gelukkig wel. Het is hier benauwd’

‘Zullen we een koppie koffie nemen als we er zijn?’

‘Ja, kenne we net zo goed doen. Je kenne je geld toch niet meenemen, wat jou? hehehehehehe’

‘Waar zullen we dan heengaan,vrouw?’

‘Eh ,nou gewoon naar een koffietent, toch? ‘

‘Ja, maar niet meer naar die zaak van de vorige keer. Daar hebben ze van die vierkante kopjes. Je weet wel. Je ziet nog net een zweem van een ronde vorm maar toch zijn ze vierkant’

‘Nou en? Dat maakt toch niet uit?’

‘Wel hoor, vrouw. Let maar eens op.Koffie uit vierkante kopjes is altijd duurder. Gek hè? Waarom dat is, weet ik ook niet, maar ik heb het al verschillende keren meegemaakt.

Laatst nog, weet je nog wel? Toen zaten we in die zaak in Breda. Wèèr die vierkante kopjes en zo’n beschimmeld koekje in zo’n plasticje.

1,95 betaalden wij toen. Dat zijn toch geen prijzen meer???’ Wat zeg u ervan, meheer?’ , betrekt hij mij in het gesprek.

‘Ik? Geen idee. Ik neem meestal thee.En die krijg je altijd in zo’n raar glas. Je moet dan het theezakje zelf in je glas hangen en als dat er te lang in blijft hangen, wordt de thee te sterk en zie je van die rare olievlekken bovenop komen drijven’

‘Ja, ja Manus, meheer hier heb gelijk. Die olievlekken ken ik’

‘Waarom drinkt u geen koffie meheer?’

‘Dat doe ik wel, maar niet altijd. Daar kunnen mijn darmen niet tegen. Ook niet tegen gewone thee trouwens. Daarom vraag ik altijd om kruidenthee.Wist u dat je bijna in geen enkele zaak kruidenthee kunt krijgen?’

‘Is dat echt waar, meheer?’

‘Jazeker.Als ik om kruidenthee vraag, kijken die obers mij altijd aan of ik vraag of ik hun gebit mag lenen’

‘Hahahahah, hoor je dat vrouw, meheer hier is een grappenmaker’

‘Heheheheh, ja, u ken so op het toneel meheer’

Dan rijdt de trein het station binnen en gedrieën stappen we uit, over en weer grappen makend.

Bij de uitgang nemen wij afscheid.

‘Wist u dat in restaurants waar de toiletten vierkante brillen hebben, je ook meer moet betalen als je wilt plassen?’ Hij kijkt mij afwachtend aan maar voor ik kan reageren overstemd het kakelende gelach van de vrouw alle herrie van de binnenkomende treinen.

‘Hehehehehehehehe. U is niet allèèn een grappenmaker hoor. Mijn Manus ken er ook wat van hehehehehehe…’

Even later strijk ik neer op een terras. Vierkante kopjes. Nooit op gelet eigenlijk

‘Wat mag het zijn meneer?’

‘Een koffie graag . In een rond kopje…..’