Zaadmannen

Het is hartje zomer en ik lig stil te wachten totdat iemand mij neemt. Voordat het gebeurt ben ik al twintig keer betast. Werkelijk waar, gênant gewoon. Men kan niet kiezen tussen mij en de rest. Dat snap ik best. De klant wil waar voor zijn geld. Hij wil kunnen kiezen. De één valt voor een slanke lijn, de ander voor een gladde huid. Het zijn net kinderen. Ze kunnen toch ook kijken met hun ogen in plaats van met hun handen? Aha, de keuze valt op mij. Eindelijk. Ben ik blij dat ik nu eindelijk weg mag uit dit duffe hok. De houten wanden begonnen mij al te benauwen. Ik doe mijn uiterste best om er goed uit te zien voor mijn klant en glim van trots. Voor hem ben ik gewoon een lekker groen rijp ding. Mijn klant kan tevreden zijn. Vanuit het hok kijken mijn collega’s mij jaloers aan. Ik zie ze denken: Waarom zij en niet ik? Ach, hoe vaak heb ik dat niet gedacht. Mijn klant betaalt meteen de volle mep en samen gaan we de deur uit. Tot volgende week en fijn weekend, roept hij nog in de deuropening. Het avontuur kan beginnen.

Aan de overkant van de straat staat een BMW geparkeerd. Mijn klant opent het portier. Ik word ruw op de achterbank gegooid. De liefde is snel bekoeld. Ik heb geen naam en mijn klant mompelt voor zich uit dat hij nog wat boodschappen moet doen. Ik vlij me op de achterbank en waan me in de zevende hemel. Ben overigens benieuwd wanneer ik op het menu sta. Hij heeft vast wilde plannen met mij. Ach, als hij me vanavond van te voren goed boent komt alles goed. Ik voel me net een diva als de auto door de straten glijdt.

De BMW stopt voor de supermarkt. Na een poos komt mijn klant terug met een tas vol boodschappen en een krant. Hij opent mijn portier en pleurt de tas naast mij, ik rol bijna van de achterbank. Achter het stuur slaat meneer zijn krantje open. Na drie seconden koppen snellen gooit hij de krant verontwaardigd naast zich neer. Er staat werkelijk waar niets, maar dan ook niets in. Geen nieuws, het is komkommertijd. Nu weet ik het zeker. Vanavond ben ik de pineut en krijg ik een grote beurt. In de tas naast mij hoor ik instemmig gemompel. Vreemd. Het lijkt net alsof het tomatenblik en pak koffie beiden tegen mij zeggen, je hebt helemaal gelijk. Ik vrees het ergste.

Thuisgekomen word ik gelijk op de keukentafel gelegd. Deze meneer weet van wanten. Wat doet hij nu? Hij trekt een schort aan en wast zijn handen, kinky, maar wel zo netjes. Vervolgens trekt hij een vlijmscherp mes uit de keukenla. Ik schrik me rot. Zorgvuldig word ik van mijn gladde pels ontdaan en overdwars door midden gesneden. Daar lig ik met mijn zaadjes, open en bloot, blakend in de zon. Als zaadman heb ik niets meer in te brengen. Mijn groene zaad verdwijnt in de prullenbak en ik in een glazen slakom. Ik snak naar adem en verdrink bijna in de knoflooksaus. Ik geef mij over. Het wordt mijn laatste avondmaal. Mijn klant eet Grieks.

[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=CK9bbHGK46w]Mien[/url][/b]

[img align=left]http://images.smulweb.nl/restaurants/1356948/3_sirtaki3.jpg[/img]