Another brick in the wall

Als kleuter hoorde ik mijn lieve oma de Liefde praten over het huwelijk van haar jongste zoon, een oom van ons. Mijn besluit stond vast: Ik ga nooit trouwen, want dan moet je je naam schrijven en dat kan ik niet en ik zal het vast nooit leren en dat mogen de grote mensen niet weten en… u dacht dat kinderen geen zorgen hadden? Het is allemaal goed gekomen. Ook met het schrijven. Maar er dreigt gevaar. Het in vrijheid uiten van je mening ligt onder vuur van fanatieke religieuze scherpschutters, bebaarde imams en kortharig denkschuw tuig. Ik baal dat ik als schrijver moet oppassen voor fanatici of populisten. Ik claim onverkort het recht om vrijelijk mijn gedachten te ontwikkelen en ze te uiten. Ik stel bijv. vast: ‘god’ is een fictie en bestaat alleen in het hoofd van de bedenker; ‘god’ of ‘allah’ of ‘jahweh’ zit tussen de oren. Ik mag dat ook zeggen en schrijven: er is vrijheid van gedachte, van meningsuiting, van godsdienst, dus ook de vrijheid vrij te zijn van godsdienst. De gelovige heeft maar te accepteren dat ik (en met mij honderden miljoenen) niet geloof. Het dreigen met geweld, laat staan het gebruiken van geweld, tegen ongelovigen, vrijdenkers, atheïsten, journalisten, schrijvers, cartoonisten, kunstenaars, ketters, afvalligen, vrouwen, is v o l s t r e k t onaanvaardbaar. Ook het dreigen met geweld tegen islamhaters als Wilders trouwens, hoe weerzinwekkend zijn opvattingen ook zijn. Tegen geweldplegers en –bedreigers kan niet hard genoeg tegen worden opgetreden.

Ikzelf kan alleen met de pen strijden. Daarom juich ik het toe dat een Canadese band het nummer ‘Another brick in the wall’ van Pink Floyd gaat herschrijven, met o.a. de regel ‘Hey ayatollah, leave those kids alone!’ Steengoed! En nu maar hopen dat ze niet gestenigd worden. Dat nummer moet overal keihard gedraaid worden!

Uiteraard is haatzaaien tegen moslims, en hen discrimineren, ook een wandaad. Terecht stelde onze oud-ambassadeur in Indonesië, van Dam: ‘Die enorme simplificatie, dat alle mensen die als moslim geboren zijn allemaal hetzelfde zouden zijn, dat is natuurlijk grote onzin. Elk land is anders. Turken en Marokkanen zijn volledig verschillend. Stuur een Turk en een Marokkaan samen op vakantie: die merken meteen dat ze niet hetzelfde zijn, ook al zijn ze allebei moslim.’ Ieder mens is een individu en moet op zijn individuele woorden en daden worden beoordeeld. Vooroordelen en domme generalisaties zijn potentiële moordwapens.