‘Ah, young man (..) would you be so kind to rub in my back?’ M’n weidse overpeinzingen op het comfortabele ligbed over creationisme en evolutietheorie in het algemeen en de positie van Andries Knevel daarbij in het bijzonder, werden ruw verstoord. Een uiterst vriendelijke vrouwenstem zong me verleidelijk toe vanaf een al even relaxed ligbedje verderop. Dat wel.
Mocht je relatie zich na -tig jaar echtelijke, of voor mijn part buitenechtelijke, verveling onomkeerbaar ontwikkelen in een richting die tot de ultieme, fatale somberheid leidt, vrees niet. Er lonkt toch nog een enkele, zij het wat schaarse, mogelijkheid. Daar heeft de denktank van de plaatselijke VVV van El Medano, Tenerife in haar oneindige creativiteit toch maar weer voor weten de zorgen.
Het dagelijks afscheuren van een simpel velletje van een kalender kan zich ontwikkelen tot een amusant, ritueel gebeuren.
We hebben het over de scheurkalender 2009 van het Genootschap ‘Onze Taal’. Een bijzonder aardig clubje (sinds 1931) dat zich ten doel stelt verantwoord gebruik van de Nederlandse taal te bevorderen en er meer kennis en begrip van bij te brengen.
Mijn onverwoestbare vertrouwen in de ambtenarij steeg deze week tot ongekende hoogte. Binnenkort moet het maar weer ’s gebeuren. Een zonvakantietje naar mijn eiland. Het personeel van mijn onvolprezen hotel op Tenerife staat al weer in slagorde om z’n immer goedgemutste extrangeros te verwelkomen. De amper te evenaren desayuno’s van het huis lonken.
Uiteindelijk kreeg Steven het door. Maar liefst drie potjes had ie mogen winnen. Daar ben ik niet lullig in. Bij het vierde echter, kwam de klad er behoorlijk in. Met de leesgierigheid van al z’n acht jaren had ie de zes vlakjes van de dobbelsteen meer dan uitstekend onder controle. Maar als het aankwam op de ambitieuze route van z’n rooie poppetje op weg naar het veilige eindpunt, was het weldra gedaan met z’n gevoel voor werkelijkheid.
