Voor ons vertrek naar het eiland Curaçao, probeerde ik zoveel mogelijk informatie over het eiland in te winnen. Met en zonder hulp, is er dan ook heel wat binnengekomen. Meer als de helft daarvan heb ik weer overboord kunnen gooien op de plaats van bestemming. Ik heb heel wat bijgeleerd.
Opeens heb je het. Je pakt je tas, je sleutels, gooit de deur achter je dicht en bent weg. Om met een cappuccino en een glas op een terras te gaan zitten schrijven. Dat verliep allemaal minder vlot dan ik het hierboven beschrijf.
Toen ik vanochtend, nog lang niet uitgeslapen en veel te vroeg opstond, zette ik als eerste het koffiezetapparaat aan. Daarvoor moest ik natuurlijk eerst de kan met water vullen.
Dertien en een half is ze, bijna veertien dus, als ze naar me toe komt lopen met de vraag of ik mee wil werken aan een interview. Het gaat om een schoolopdracht. ‘Waar gaat het over?’ vraag ik als altijd op mijn hoede. Dat wordt als je een ouder bent, een tweede natuur.
Onze ‘au-pair’ wilde graag een hondje uit gaan zoeken in het asiel. Niet alleen voor de duur van haar verblijf hier op Curacao, maar ook om mettertijd mee terug te nemen naar Nederland. Wij gingen mee.
