Mijn pakje shag is leeg. Zelfs de oude sjekkies heb ik losgepeuterd. Ook het gruis heb ik al opgerookt. Het was droog en korrelig. Het teveel aan vloeipapier smaakte bitter. Teleurgesteld kijk ik naar het lege pakje. Het is een lange nacht en ik moet nog zoveel roken. Ik verzamel mijn moed en ga op de fiets naar de kroeg.
Het is een zwoele zomerdag en ik heb geen zin om een spijkerbroek te kopen. Eigenlijk wil ik dit nooit. Toch loop ik in de stad te zoeken. Eigenlijk weet ik niet waarom ik een draag. Maar af en toe voel ik de behoefte. Misschien wel om mijn vriend te behagen. En zijn verlangen wordt de mijne.
Tijdens mijn allereerste baantje, werd ik geconfronteerd met Jolanda. Ze was groot, gevuld en luid. Bovenal was zij leugenachtig. Als je ageerde, was haar reactie iets van: “maar dat heb ik nooit gezegd”.
Ik ben moe als ik naar mijn cursus ga. Nu is het niet zo gek dat ik moe ben, want ik slaap al heel lang slecht. Mijn vriend zei laatst: ”ik wil het woord moe niet meer horen. Je zult de komende tijd wel moe zijn. Dat heb je met twee kleine kinderen. Het is niet anders. Ik ben ook heel moe”.
