Vervolg verhalen
Eline (2)
Traag sjokt het paard met zwiepende staart het schuurtje in, de tanden malend op een paar grassprietjes. Eline staart naar hem vanuit haar keukenraam, een warme mok koffie tussen haar handen geklemd. Ze zucht. Het is tijd om de kinderen van school te halen. Ze zet haar lege koffiemok op het aanrecht naast de ochtendkrant, met op de voorpagina een maatschappijkritisch artikel over haar generatie. Een generatie, zo luidt het commentaar, die niets anders nastreeft dan geluk. Geluk van het verkeerde soort. Vluchtig geluk, oppervlakkig geluk.